63.
«Έτσι δεν μένεις μακριά της όμως Μάρκο.»
Την βλέπω να τρέχει αποφασιστικά σε αυτόν και πάω γρήγορα και την πιάνω.
«Άσε με!»φωνάζει.
«Σοφη ηρέμησε...»λέω.
«Άσε με !Μονο το κεφάλι θα του σπάσω!»φωνάζει.
«Αυτό είναι λίγο δύσκολο...»λέω.
«Γιατί;Δεν είμαι δυνατή νομίζεις;»λέει.
«Βασικά δεν είσαι.Και αυτός είναι δυο μέτρα.Και αθλητής αρα...»λέω.
Φενεται να ηρέμησε.
«Κοιτά εκει»μου λέει και κου δείχνει στο παραθυρο.Κοιταω.
Ήταν κόλπο.
Με προσπέρασε και πήγε απέναντι του.
«Είσαι ένας βλάκας!»φωνάζει αυτή.
Όλοι μας κοίταζαν.
«Μωρό μου...»λέει ο Αργύρης.
Πάω κοντά και την κρατάω από τα χέρια.
«ΜΗΝ ΜΕ ΛΕΣ ΕΤΣΙ ΓΑΜΩΤΟ!!!»φωνάζει.
«Σοφη ηρέμησε...»λέω.
Όχι ότι με ακούει ποτέ για να το κάνει τώρα.
«Άσε με!Θα τον χτυπήσω εκει που πονάει πιο πολύ!»φωνάζει αυτή και ο Αργύρης βάζει τα χέρια του και τα κρατάει.
Λες και αυτό θα τα σώσει.
Λες και έχει τέτοια Τελοσπαντων.
«Μην τα κρατας!Λες και είσαι άντρας εσυ!»του λέει.
Μου φεύγει και πάει κοντά και τον χτυπάει στο μπράτσο.
Όχι δυνατά.
Την πιάνω από την μέση και την τραβάω.
Στο τέλος αυτή θα χτυπησει.
Το ξέρω.
«Άσε με Μάρκο!»λέει.
«Βρε κορίτσι μου δεν αξίζει...»λέω.
«Άκου εκει εγώ το έπαθλο!Τι είμαι;Πράγμα είμαι;»φωνάζει.
«Δεν το εννοούσα έτσι...»λέει αυτός.
Κοιτά που θα βγει και από πάνω ο αλήτης.
«Θα σου σπάσω το κεφάλι ρε!!»
«Σοφη...»λέω.
Την τραβάω πιο μακριά.
Τι και αν την κρατάω από την μέση.
Τα χέρια και τα πόδια κουνιούνται σαν ψάρι έξω από το νερό.
«Γυναικούλα!Ε γυναικούλα!Ψωναρα!Μονο ο εαυτουλης σου σε νοιαζει!»λέει αυτή.
«Μωρό μου...»λέει.
Άντε πάλι.
Νευριάζει πιο πολύ.
«Αργυρή δεν βοηθάς!Μην την λες έτσι!»φωνάζω.
«Βλακα!Που θα παίξεις εσυ μαζί μου!!»φωνάζει και την σηκωνω και την βάζω στον ώμο μου και την πάω στην γωνία.
«Άσε με Μάρκο!Ασε με κάτω να δει αυτός!»φωνάζει και την αφήνω.
«Καταρχάς ηρέμησε...»της λέω.
Ίδρωσα.
«Μα...»
«Μα τίποτα!Δεν θα τα βάλεις εσυ μαζί του.Μια σπρωξιά να κάνει εχεις πέσει κάτω και εχεις σπάσει το χέρι σου.»της λέω.
«Πολύ πιθανον...»λέει πιο ήρεμα.
Φενεται ηρέμησε.
«Καλυτερα;»λέω.
«Καλυτερα»λέει.
Έτσι δεν μένεις μακριά της όμως Μάρκο.
«Μια στο στομάχι δυνατή την αξίζει όμως»λέει.
Βρε και δυο μην σου πω...
«Περιμενε»της λέω και πάω στον Αργυρή.
«Τι;»λέει.
«Το καταλαβαίνεις ότι χωρίσατε έτσι;»λέω.
«Τι;»
«Νίκησα αρα το έπαθλο μου ανήκει οκ;»λέω.
Αργεί να απαντησει.
«Οκ..»λέει.
Και του γυρνάω την πλάτη.
Δεν μπορούσα όμως.
Γυρνάω του πιάνω τους ωμους και με το γόνατο μου ρίχνω μια δυνατή στην κοιλιά του.
Πέφτει κάτω.
«Αυτό επειδή είσαι μεγάλος μαλακας!»λέω και πάω στην Σοφη.
«Ευχαριστώ»λέει.
«Τίποτα.Του άξιζε.»λέω και γελάει.
Ποσό θέλω να την φιλήσω τώρα...
Όχι όχι όχι!
Τι λέω;
Έτσι είπα;
Είπα να μείνω μακριά και μόνο μακριά δεν μενω.
«Γεια σου Μάρκο!»ακούω και γυρνάω να δω την Έλενα.
«Καλημέρα Έλενα»λέω.
«Έχουμε το ίδιο μάθημα.Θες να πάμε μαζί στην ταξη;»μου λέει.
Κοιταω την Σοφη και μετά την Έλενα.
Δεν θα ακούσω την καρδιά αυτήν την φορά.
Αφού δεν με έβγαλε πουθενά τον τελευταίο καιρό.
Θα ακούσω το μυαλό.
Που μου λέει ότι πρέπει να μην περιμένω πια.
«Ναι Έλενα.Παμε»λέω και περπατάμε διπλα διπλα.
CZYTASZ
Κατι Παραπάνω Από Φίλοι
Romans*8ο βιβλίο* •Δημήτρης(γιος του Αλέξη από το «Όταν Με Κοιτάς») •Μάρκος (γιος του Άρη και της Λεξι από το «Ερωτευμένη με αυτόν που δεν ερωτεύεται») •Ήβη (κόρη του Αντώνης και της Ιζαμπέλας από το «θα μαγαπας ο κόσμος να χαλάσει;») •Σοφία(κόρη του Χρήσ...
