Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

25. • ΔΗΜΗΤΡΗΣ •

25.
«ΞΑΔΕΡΦΕ!!»

«Όχι μπαμπά.Οχι.Μην μου το λες αυτό.Δεν θεκω!»του λέω.
«Το ξέρω ότι δεν θέλεις.Δεν θα κάτσουν πολύ μάλλον»
«Ρε μπαμπά...»
«Δημήτρη σε παρακαλώ.Μου το είπε ο ξάδερφος μου.Τι να έλεγα;»λέει.

Ο μπαμπάς μου έχει έναν ξάδερφο.
Τον Θοδωρη.
Και είναι πολύ κακός.Δεν το πάω καθόλου ούτε εγώ ούτε ο μπαμπάς μου.

Αυτός λοιπόν έχει δυο γιούς.
Και όχι.Ουτε αυτους τους πάω.

Είναι ψώνια και έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους.

«Με σκοτώνεις μπαμπά!»λεω.
«Το ξέρω Πειστεψε με.Ο παππούς σου επέμενε.Τα παράπονα σου σε αυτόν.»λέει.

Αχ αυτός ο παππούς μου.

«Εντάξει μπαμπά.Ευχαριστω που χαλάς τις διακοπές μου.Εισαι ο καλύτερος!»λέω ειρωνικά.
«Είσαι υπερβολικός Δημήτρη.Θα έρθουν και θα φύγουν.Αν δεν φύγουν,έξυπνος είσαι κάτι θα σκεφτείς»μου λέει.
«Σαν τι;»
«Έχω έξυπνο γιο.Θα την βρει την ακρη.Φευγω έχω ένα συμβούλιο.Να προσεχεις οκ;»λέει.
«Ναι μπαμπά.Να μου φιλήσεις την Ροζιτα»λέω και πάω στα παιδιά.

Ήταν στο σαλόνι.
«Παιδιά θέσω ασχημα νέα»λέω.
«Μην μου πεις ότι χάσατε όλα τα λεφτά αρα δεν εχεις περιουσία!Γιατι θα πρέπει να βρω άλλον κολλητο μετά»λέει ο Μαρκος.
«Πολύ αστειο!»
«Σου είπα.Ωραια αυτά τα μπλε μάτια σου αλλά δεν σε κάνουμε παρέα για αυτά!»λέει.

Γελάνε όλοι.
Εκτός από την Ηβη.
Κοιτάει τον Μπρούνο που είναι στην αγκαλιά της.

Ίσως το παρατραβηξα πριν.
Δεν έπρεπε να το κάνω αυτό.
Από που και ως που δηλαδή;

Όχι όχι.
Λάθος.
Ήταν λάθος.

Ίσως την απομάκρυνα έτσι.
Και με το δίκαιο της δηλαδή.

«Θα έρθουν τα ξαδέρφια μου εδώ»λέω.
Σηκώνεται ο Μαρκος.
«Μην!Μην το πεις!»λέει.
«Προσπαθησα να το αποφύγω αλλά δεν μπόρεσα»λέω.
«Όχι όχι όχι.Οχι ο Ανέστης και ο Λάμπρος!»λέει.

Τους ξέρει.
Ούτε αυτός τους συμπαθεί.

«Ναι ναι ναι.Ο Ανεστης και ο Λάμπρος!»λέω.

Ακόμα και τα όνοματα τους κάπως ακούγονται.

«Εγώ λέω να πάμε σπίτια μας.Ωραια κράτησε όσο κράτησε αλλά τελιωσε!»λέει ο Μαρκος.
«Γιατί;Δεν τους πάτε;»λέει η Σοφία.

Χτυπάει κουδούνι και κοιτάω τον Μάρκο.
«Και ολας;»λέει.
«Και ολας.Μην με αφήσεις μόνο μου με αυτους.Θα τους χτυπήσω»λέω.

Βάζει το χέρι στον ώμο μου.
«Δεν θα σε αφήσω ποτέ μόνο σου!Θα τους χτυπήσουμε μαζί άμα ειναι!»λέει.
«Είσαι πραγματικός φίλος»λέω.
«Απλά να το θυμάσαι αυτό όταν γράφεις την διαθήκη σου.Αφησε και σε εμένα κάτι»λέει.
«Παναγία μου τι λες;Με πέθανες από τώρα εσυ!»λέω και ανοίγω.

«ΞΑΔΕΡΦΕ!!»φωνάζουν και οι δυο.

Σταυρώστε με καλυτερα!!

«Γεια παιδιά»λέω όχι και πολύ ενθουσιασμένα.
«Σου λείψαμε ε;»λέει ο Λάμπρος.
«Παρά πολύ.Τρελα σας λέω!»τους λέω.

Μπαίνουν μέσα στα παιδιά.
«Οχ!Και ο Μαρκούλης εδώ!»λέει ο Ανεστης.
«Γεια»λέει ξερα.
«Τι έγινε μεγάλε;Χάθηκες;»λέει ο Λάμπρος.
«Όχι αρκετά καλά μάλλον...»λέω σιγά.

«Και τι βλέπουμε εδώ.Εσυ;Ποια είσαι εσυ;»λέει ο Ανεστης στην Σοφία.
«Σοφία.Φιλη του Δημήτρη»λέει αυτή.
«Δεν μας είπε ο ξάδερφος μας ότι έχει τόσο όμορφες φίλες»λέει και ο Σοφία διπλα του γελάει.

«Ανεστης»λέει αυτός και της δίνει το χέρι.
Της το φιλάει.

«Θα ξεράσω...»λέει ο Μαρκος διπλα μου.

«Η παραλία;Είναι Ωραια εδώ;»την ρωτάει.
«Πολύ Ωραια»λέει η Σοφία.
«Και το σπιτι καλό είναι.Αν και εμάς είναι μεγαλύτερα τα εξοχικά»λέει.

Ξεκίνησε.
Ίδιος ο πατέρας του.

«Δεν πάμε μια βόλτα στην θάλασσα.Φορας μαγιό;»της λέει.
«Ναι»λέει αυτή.
«Πάμε;»
«Πάμε»λέει η Σοφία και βάζει το χέρι του στους ωμους της και πάνε έξω.

«Τέλεια.Εφυγε το ψωνιο ο Αργύρης και ήρθε άλλος τώρα!»λέει ο Μαρκος.

«Πρέπει να φύγουνε οποσδηποτε!»λέει διπλα μου.
«Μην είσαι κακός.Σιγα.Τι θα πάθουμε αν κάτσουν λίγο»λέω.

Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον Λαμπρό να χαϊδεύει τον Μπρούνο που ήταν στα πόδια της Ήβης.
«Ξέρεις λατρευω τα σκυλιά»λέει αυτός.
«Αλήθεια;Και εγώ!»λέει αυτή χαρούμενη.
«Έχω πολλά σκυλιά στο σπιτι μου»λέει αυτός.

Ψέμματα.
Δεν έχει.

«Πάμε στην θάλασσα με τα παιδιά και θα σου πω τα πάντα»λέει αυτός και πάνε έξω.

«Ξέρεις τι;Εχεις δίκαιο.Πρεπει να φύγουν οποσδηποτε!»λέω.