70.
«Δηλαδή τι;Με σκέφτεσαι συνέχεια;»
«Φτάνει!»του λέω.
«Και κυνήγαγε την σαύρα παντού!»λέει ο Δημήτρης και τα κοριτσια γελανε.
«Θα εσκαγες αν δεν το έλεγες έτσι;»λέω.
«Αφού με ξερεις»λέει.
«Μην πω τότε που...»λέω.
«Μην!Θα πω για εκείνη την μέρα τα Χριστούγεννα...»
«Θυμάσαι με την....»
«Ναι!Και έφυγε τρέχοντας....»λέει.
«Και μετά...»
«Στο ποτάμι ξέρω...»λέει και γελάμε.
Έχουμε περάσει πολλά μαζί.
Τα περισσότερα είναι περίεργα και αστεια.
«Το καταλαβαινετε ότι δεν καταλάβαμε τίποτα έτσι;»λέει η Σοφη διπλα μου.
«Το κάνετε συχνά αυτό»λέει η Ηβη στο άλλο κρεβάτι.
«Ποιο;»λέει ο Δημήτρης.
«Μιλάτε μιλάτε και σκέφτεστε και θυμάστε τα παλιά αλλά για τους άλλους είναι ακαταλαβίστικα»λέει η Ηβη.
«Λες και έχετε τον δικό σας κώδικα επικοινωνίας»λέει η Σοφη.
Η Σοφη μου.
Ναι επιτελους έγινε «μου».
«Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό...»λέει ο Δημήτρης.
«Λογικο.Δεκαπεντε χρόνια είναι αυτά»λέω.
«Πέρασαν και ολας δεκαπέντε;»λέει.
«Ναι...»
Κάναμε πολλές βλακείες.
Πολλές όμως.
Δεν θα άλλαζα τίποτα.
Ο Δημήτρης είναι αδερφός μου,και αν δεν κανείς με τον αδερφό σου βλακείες με ποιον θα κανείς;
«Ποσό ημασταν τεσσάρων;»λέω.
«Νομίζω τριών.Ο Φίλιππος ήταν τέσσερα και η Μελινα δεν είχε γεννηθεί ακόμα»λέει ο Δημήτρης.
«Έχεις δίκαιο.Στα τέταρτα γενέθλια του Φιλίππου ήταν η πρώτη γνωριμία»λέω.
«Που κηνυγαγαμε τον Στιτς θυμάσαι;»
«Δεν θυμάμαι και πολλά...»λέω.
«Μάλλον επειδή ήσουν μικρότερος»λέει περήφανα.
Άντε πάλι.
«ΜΟΝΟ 12 ΜΕΡΕΣ ΓΑΜΩΤΟ!»λέω και τα κοριτσια γελάνε.
«Και πάλι.Εισαι μικρότερος»λέει.
Και μιλάγαμε έτσι μέχρι αργά.
Και όταν δεν μιλαγανε πια τα παιδιά σκεφτηκα κοιμήθηκαν,έτσι γυρισα στο πλάι στην Σοφη.
«Κοιμήθηκαν μάλλον...»λέει.
«Ναι»λέω.
«Και τώρα;»λέει και χαμογελάει.
Τι όμορφη που ειναι...
«Τώρα οι δυο μας»λέω και την φιλάω.
«Μάρκο;»λέω.
«Ναι..»
«Είμαι πολύ χαρούμενη ξέρεις.Οταν είμαι μαζί σου»λέει.
Εγώ να δεις...
«Και όταν δεν είσαι;»ρωταω.
«Όταν δεν είμαι μαζί σου σκέφτομαι ποτέ θα είμαι μαζί σου αρα...»λέει.
«Δηλαδή τι;Με σκέφτεσαι συνέχεια;»λέω.
«Όλη την μέρα»
«Καιρός ήταν!»λέω.
«Τι εννοείς;»λέει.
«Τόσο καιρό εγώ σε σκέφτομουν,καιρός δεν ήταν να με σκέφτεσαι και εσυ λίγο...;»λέω.
«Ναι.Καιρος ήταν»λέει και τώρα αυτή είναι που με φιλάει.
«Προιδεοποιηση ότι δεν είσαστε μόνοι οκ;!»λέει ο Δημήτρης από το άλλο κρεβάτι.
«Δεν κοιμάσαι εσυ;»λέω.
«Μαφηνετε;!»λεει.
«Μην χρισιμοποιησω την κόκκινη Καλτσά οκ;»λέω.
«Δεν μπορείς!Ειμαι ήδη μέσα στο δωμάτιο!Η κόκκινη Καλτσά είναι για όταν δεν είσαι στο δωμάτιο και πας να μπεις!»λέει ο Δημήτρης.
«Αμαν αυτή η κόκκινη Καλτσά!»λέει η Σοφη.
«Και αν και ήμουν σίγουρος ότι ήταν μπλε!»λέει.
Άντε πάλι.
«Είναι κόκκινη Δημήτρη!»λέω.
«Νομίζω μπλε ήταν!»λέει.
«Ξεκίνησαν τα όργανα...»λέει η Ηβη.
«Κοιμησου και μην ροχαλίζεις!»του λέω.
«Ναι καλα!Δεν ροχαλίζω!»λέει ο Δημήτρης.
Και αυτό συνεχίστηκε καμία ώρα.
Μέχρι που μας πήρε ο ύπνος.
STAI LEGGENDO
Κατι Παραπάνω Από Φίλοι
Storie d'amore*8ο βιβλίο* •Δημήτρης(γιος του Αλέξη από το «Όταν Με Κοιτάς») •Μάρκος (γιος του Άρη και της Λεξι από το «Ερωτευμένη με αυτόν που δεν ερωτεύεται») •Ήβη (κόρη του Αντώνης και της Ιζαμπέλας από το «θα μαγαπας ο κόσμος να χαλάσει;») •Σοφία(κόρη του Χρήσ...
