Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

19. • ΣΟΦΙΑ •

19.
«Ξέρεις τι Σοφία;Άστο.»

«Καλημέρα»λέμε στα παιδιά που ήταν στην κουζινα και τρώγανε.
«Καλημέρα.Ελατε.Εφτιαξα ομελέτα»λέει η Ηβη.
«Ευχαριστούμε Ηβη»λέω.

Καθόμαστε.
Ο Μαρκος δεν φενοταν καλά.Χασμουριωταν και τα μάτια του ήταν κόκκινα.Σαν να μην κοιμηθηκε καλά.

«Μωρό μου θυμάσαι ότι δεν μαρεσει η ομελέτα έτσι;»λέει ο Αργύρης.

Σωστά.Το ξέχασα τελείως.

«Θες να σου κάνω κάτι άλλο;»του λέω.
«Δυο αυγά ματι θέλω»λέει και ξεκιναω να τα κάνω.

Βλέπω το Μάρκο να σηκώνεται και να ρίχνει δυνατά το πιάτο του στο νεροχύτη και μετά να φεύγει.

Τι έπαθε πάλι;

Σηκώνεται η Ηβη και μετα από λίγο και ο Δημητρης.

Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό.
Δεν τον πολυσυμπαθουνε τον Αργυρή.
Και στην σχολή έτσι καναν.

Κάθε φορά που ερχόταν στο δωμάτιο μου να με δει,η Ηβη εξαφανιζόταν στο σπιτι του Δημήτρη και του Μάρκου.

Δεν το κάνει για κακό.
Απλά θέλει να μας αφήσει μόνους και να μην ενοχλει.

Φυσικά και της έχω πει ότι δεν ενοχλεί.
Ποτέ δεν ενοχλει.

«Θα πρέπει να φυγω»λέει ο Αργυρης.
«Δεν μπορείς να κάτσεις άλλο λίγο;Καθόλου δεν σε είδα»λέω.
«Αφού το ξέρεις ότι δεν μπορώ...»λέει.
«Το ξέρω απλά...δεν μπορείς να μην πας σε έναν αγώνα;»λέω.
«Δεν μπορώ μωρό μου.Ειμαι ο καλητερος στην ομάδα.Χωρις εμένα θα χάσουν...»λέει και βλέπω τον Μάρκο να μπαινει να πέρνει ένα ποτήρι και να βάζει νερό.

«Αλλά χθες μωρό μου.Ουαου!Φωτια ήσουν!»λέει.

Τι;

Γυρνάει ο Μαρκος να με δει και μετά κοιτάει πάλι το ποτήρι.

Έπρεπε να το πει αυτό μπροστά του;
Ρεζίλι.

«Ζωή μου δεν χρειάζεται να τα λέμε αυτά δυνατά...»του λέω σιγά.
«Φεύγω εγώ.Μην ανχωνεσαι!»λέει ο Μαρκος και πάει έξω.

«Σιγά ρε μωρό μου.Ο μαρκος είναι μόνο»λέει.
«Οποίος και να είναι δεν χρειάζεται»λέω.
«Καλά.Σορυ.Πρεπει να φυγω τώρα»λεει.
«Εντάξει»
«Θα μιλήσουμε μετά οκ;»λέει.
«Οκ»λέω και με φιλάει.

Του πιάνω το χέρι και πάμε μέχρι έξω μαζί.

«Να προσεχεις»λέω.
«Πάντα»λέει και πάει να πάρει το αυτοκινητο του.

Τόσο ήταν λοιπόν.
Ούτε μια μέρα μαζί.

Έχει ησυχία.
Πάω στο σαλόνι και βλέπω τον Μάρκο να βάζει αθλητικά.

«Που πας;»λέω.
«Για τρέξιμο»λέει ξερα.
«Τα παιδιά;»
«Στην θάλασσα με τον Μπρούνο»λέει χωρίς να με κοιτάξει.

Τον Μπρούνο.
Σωστά.
Το σκυλί που βρήκανε στον κήπο.

«Στην παραλία θα τρέξεις;»λέω.
«Ναι»λέει.
«Να έρθω μαζί σου μέχρι κάτω;Θα πάω στα παιδιά»λέω.
«Τα θυμήθηκες τα παιδιά;!»λέει με ύφος.
«Τι εννοείς;Μάρκο τι έπαθες πάλι;Γιατί είσαι μες στα νεύρα;»λέω.
«Απλά όταν έρχεται το αγορι σου τα παιδία ούτε που σε νοιάζουν!»λέει.
«Πας καλά;Γιατί τι εκανα;λέω.
«Ρώτησες καθόλου που κοιμηθηκε η Ηβη;Σε ένοιαξε καθόλου;»λέει.
«Μάρκο μπορείς να μου πεις τι σε εποιασε τώρα και είσαι έτσι επιθετικός μαζί μου;»λέω.

Ποτέ δεν μου μιλάει Ωραια αλλά σήμερα είναι διαφορετικά.

«Ξέρεις τι Σοφία;Άστο.»λέει και φεύγει.

Σοφία...
Ποτέ δεν με έχει ξαναπεί έτσι...
Πάντα με λέει Σοφη...