Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

15. • ΣΟΦΙΑ •

15.
«Μια με τους μαρκαδόρους μια με αυτό.Δεν σε είχα για μυστήριο ανθρώπω κύριε Μάρκο»

«Δεν φταις εσυ Ηβη μου μην στεναχωριέσαι»λέω.
«Αφού θυμωσε μαζί μου.Μου φώναζε.Κατι είπα και...χαζή Ηβη...»λέει.
«Μην μιλάς έτσι.Τα μάτια σου είναι κόκκινα.Κλειστα λίγο να ξεκουραστείς»της λέω και τα κλεινει.

Μετά από ένα πεντάλεπτο την πήρε ο ύπνος.

Βγαίνω έξω και κλείνω σιγά σιγά την πόρτα.

Βλέπω τον Μάρκο στην κουζινα.
«Κοιμηθηκε»του λέω.
«Και ο Δημήτρης θέλει να μείνει μόνος του»λέει.

Φενεται σκεπτικός.
«Τι έγινε;»λέω.
«Θυμηθηκε την μαμά του.Οχι ότι την βγάζει από το μυαλό του ποτέ»λέει.

Α μωρεεε
Κρίμα

Όταν έμαθα ότι η μαμά του Δημήτρη πέθανε μόλις τον γέννησε δεν το πειστευα.Φενεται τόσο σωστά μεγαλωμένος,προσγειωμένος και καλός άνθρωπος που δεν φενοταν ότι θα μπορούσε να περνάει κάτι τέτοιο.Να μεγάλωσε μόνο με τον μπαμπα του.

«Την σκέφτεται συνέχεια ε;»ρωτάω.
«Όχι σαν πρόσωπο αφού δεν την έχει γνωρίσει.Σαν ιδέα του λείπει.Η ιδέα να εχεις μαμά»λέει.

Σωστά.

«Θα ήταν δύσκολο ε;»λέω.

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως θα ήμουν χωρίς την μαμά μου.Οχι.

«Πολύ.Ενταξει έχει ανθρώπους που τον αγαπάνε αλλά ξέρεις σαν την μάνα...»
«Δεν υπάρχει»λέω.
«Ακριβώς»λέει.
«Είπες καμία εξυπνάδα μπας και γελάσει;»λέω.

«Φυσικά.Η ειδικοτητα μου πλέον»λέει.

Γελάω.

«Τι θες να πεις;Ότι τα κανείς για να γελάσει;»λέω.
Με κοιτάει.
«Ξέρεις τι;Δεν θα σου απαντήσω...»λέει.
«Και γιατί αυτό;»
«Γιατί είσαι περίεργη.Και δεν μαρεσει τίποτα πιο πολλη από το να σε νευριάζω...»λέει γελώντας.

Θα τον σκοτώσω!

«Μια με τους μαρκαδόρους μια με αυτό.Δεν σε είχα για μυστήριο ανθρώπω κύριε Μάρκο»
«Βαλτο στην λίστα με τα πραγματα που ΔΕΝ ξέρεις για μένα»
«Δεν υπάρχει λίστα.Σε ξέρω»λέω.

Κουνάει το κεφάλι του.
«Όχι.Δεν με ξέρεις»λέει.
Τον πλησιάζω.
«Σε ξέρω νομίζω...»λέω.

«ΕΚΠΛΗΞΗ!!!!»ακούμε δυνατά και γυρνάω να δω τον Αργυρή.

Τι;;

«Αργυρή;»λέω.
«Μωρό μου!»λέει.

«Την τύχη μου...»λέει ο Μαρκος.

Τον αγριοκοιτάζω.

«Τι;Αυτός μας ελειπε τώρα!»λέει και πάει έξω.

«Δεν έχω φιλί;»λέει και τρεχω κοντά του.
«Τι κανείς εδώ;»λέω και με πιάνει από την μέση και με φιλάει.
«Ήρθα να σε δω.Μου ελειψες.Κακο εκανα;»λέει.

Έκανε;;;

Όχι όχι!
Τι λέω.

«Φυσικά και όχι»λέω.
«Ήρθα για σήμερα μόνο.Αυριο πρέπει να φυγω.Εχω αγώνα»λέει.
«Μόνο σήμερα;Δεν μπορείς να κάτσεις για πιο πολύ;»
«Όχι.Μακαρι να μπορούσα αλλά δεν μπορώ»λεει.

Τι να το κάνω ούτε μια μέρα;

Τον αγκαλιάζω.
«Μου ελειψες...»λέω.

Βλέπω με την ακρη του ματιού μου έξω τον Μάρκο να μας κοιταζει.Μολις με βλέπει ότι τον βλέπω γυρνάει το κεφάλι από την άλλη και φεύγει από το σπιτι.