Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

9. • ΔΗΜΗΤΡΗΣ •

9.
«Ποια νόμιζες ότι είμαι και γέλαγες έτσι;»

Έφυγε γρήγορα μέσα.
Μάλλον ντράπηκε.

Μάλλον είχε ξεχάσει τι φόραγε.

Κουνάω το κεφάλι μου.

Ωραια πόδια έχει..

Έχω μήνυμα.
Κοιταω το κινητό.
«Καλημέρα μωρό μου»

Η μαρίνα.
Της πέρασαν τα νεύρα μάλλον.

«Καλημέρα»απαντάω.

Χτυπάει και το σηκωνω.
Ευτυχώς δεν είναι αυτή.

«Έλα μπαμπά»λέω και κρατάω το κινητό με τον ώμο μου.
«Τι έγινε Δημήτρη;Πως εισαι;»
«Καλά μπαμπά.Φτιαχνω πρωινό»λέω.
«Το σπιτι πως το βρήκατε;Πρόλαβαν να το φτιάξουν;»
«Ναι ναι όλα καλά»
«Χερομαι»λέει.

Ο μπαμπάς μου έτσι κάνει.
Πέρνει να δει αν είμαι καλά.
Παιρνει συχνά.
Δεν μιλάμε πολλές ώρες και έτσι,αλλά σο κάτω κάτω μόνο εμένα έχει.Και εγώ μόνο αυτόν.

«Ο Μαρκος κοιμάται να φανταστώ»
«Ναι στο καναπέ»λέω και βλέπω μπαινει η Ηβη.

Με κανονικά ρούχα.

Πέρνει το μπολ.
«Το κάνω εγώ»λέει και το αφήνω και πάω έξω.

«Ποια ήταν αυτήν;»
«Η Ηβη»λέω.
«Νόμιζα Μαρίνα την λένε»λέει.
«Όχι όχι δεν είναι η κοπέλα μου η Ηβη.Ειναι φίλη μου μπαμπά»
«Ωραίο όνομα.Σπανιο»λέει.
«Σε αφήνω τώρα πριν ξεκινήσεις να ασχολείσαι με τα γκομενικά μου!»του λέω.
«Ναι ναι κλείνω.Εχω δουλειά.Να προσεχεις»
«Και εσυ μπαμπά»λέω.
«Και μην αφήσεις τον Μάρκο να βάλει φωτιά στο σπιτι»λέει πριν κλείσει.

Γελάω.
Μπαινω στην κουζινα και την βλέπω να είναι πάνω από το τηγάνι.

«Θα το εκανα εγώ»λέω.
«Πάλι εσυ;Και χθες εσυ έφτιαξες»λέει.
«Θα πρέπει να πάμε στο κέντρο σήμερα.Να ψωνίσουμε.Δεν έχει πολλά πραγματα.»
«Ναι το είδα»λέει και βάζει την ομελέτα σε τέσσερα πιάτα.

«Καλημέρα»λέει η Σοφία αφού τεντώνεται.
«Μέρα...»λέω.
«Ηβη;Όλα καλά;»της λέει.
«Και γιατί;»λέει αυτή.
«Τίποτα κάποια στιγμή άνοιξα τα μάτια μου και σε είδα πήγαινες πέρα δωθε με τα χέρια στο κεφάλι και κατακόκκινα μάγουλα»λέει και βλέπω την Ηβη να με κοιτάει.Ηταν λίγο,ίσως δυο Δευτέρα.

Για μένα κοκκινησε;
Που την είδα έτσι;

«Τίποτα τίποτα»λέει και ανοίγει το ψυγείο και βγάζει τον χυμό.
«Πάω να ξυπνησω τον υπναρα»λέω και πάω στον καναπέ.

«Ξυπνά Μαρκοοοο!»λέω αλλά τίποτα.

Πάω κοντά.
«Μωρό μουυυυ ξυπνααα»του λέω με γυναικεία φωνη και του χαϊδεύω με το δάχτυλο μου το αυτί.

Γελάει στο υπνο του.
Θα νομίζει ότι είναι κοπέλα.

«Μωροοοο μουυυυ»λέω πάλι με ψηλή φωνη και ανοίγει τα μάτια του και πετάγεται πάνω.

«Πας καλά ρε;»λέει και δεν μπορώ.Εχω σκάσει στα γέλια.
«Ποια νόμιζες ότι είμαι και γέλαγες έτσι;»του λέω.
«Με τρόμαξες.Πανω από το κεφάλι μου σαν το χάρο!Βλακα!»λέει.
«Δεν σαρεσει η ψηλή φωνη μου;»λέω.
«Με τρομάζει.Στο έχω ξαναπεί»λέει και τον πλησιάζω.

Βάζω το δάχτυλο μου στο πρωσωπο του.
«Μαρκουλη μουυυυ»λέω πάλι.
«Κοφτω ρε!Θα βλέπω εφιάλτες!Και σε παρακαλώ μην με ξυπνάς εσυ!»λέει.
«Άλλη φορά θα φωνάξω την υπηρέτρια μας!Α σωστά.Δεν έχουμε»λέω.
«Περιεγο για σένα μάλλον.Μην με ξυπνάς εσυ σοβαρά.Με τρομάζεις!»λέει και μπαινει στην κουζινα.
«Άλλη φορά θα πω στην Σοφία»λέω και γυρνάει να με δει.

Θυμωμένα.
«Η την Ηβη»λέω.
«Εσυ μόνο μην ερχεσαι»λέει.

Είναι πολύ γλυκός φίλος.
Καταβαθος με συμπαθεί.
Πολύ βάθος όμως.

Και εγώ βέβαια.
Δεν ξέρω τι θα εκανα χωρίς αυτόν.
Και τους γονείς του.