Κατι Παραπάνω Από Φίλοι

45. • ΜΑΡΚΟΣ •

45.
«Ώστε το συζητάμε;Ήρθε η στιγμή;»

«Και;»λέω.
«Και έστειλα αίτηση.Αν και δεν νομίζω να με πάρουν.Θα στέλνουν τόσα παιδιά αιτήσεις.Γιατι να πάρουν εμένα;»λέει.
«Μην ακούω τετοια.Θα σε πάρουν γιατί είσαι η καλητερη!»λέω και παιρνω το μπλοκ στα χέρια μου.

Έχει γίνει τόσο καλή.
Μα τόσο καλή...

Ποποοοο
Είχε ψηλώσει,είχε ομορφηνει...
Ολόκληρη γυναίκα έγινε.

«Μακάρι»λέει.
«Ζωγραφίσεις τόσο Ωραια Μελινα.Νομιζω πήρες όλο το ταλέντο του μπαμπά και εμένα μου αφήσες μόνη μια σταλιά»λέω και γελάει.
«Και εσυ ζωγραφίσεις Ωραια»λέει.
«Ναι αλλά εσυ τέλεια»λέω.
«Μου ελειψες Μάρκο»λέει και με αγκαλιάζει σφιχτά.
«Και εμένα Μελινακι»λέω.

Γυρνάω τις σελίδες στο μπλοκ και βλέπω μια ζωγραφιά του Στιτς.Του γάτου του Φιλιππου.

Η Μελινα τον αγαπάει αυτόν τον γάτο.
Πάντα από μικροί ενώ εμείς κάναμε βλακείες σαν αγόρια που ημασταν,η Μελινα επεζε με τον Στιτς.

«Ο Φίλιππος;Εδώ είναι;»την ρωτάω.
«Ναι»
«Τον εχεις δει;»την ρωτάω και κοιτάει κάτω.
«Κάποιες φορές ναι.Εχει έρθει»
«Έχω να τον δω καιρό»λέω.
«ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΙΣΤΕΥΩ!!»ακούμε και γυρνάμε να δούμε τον Φίλιππο να πλησιαζει.

«Πολλά χρόνια θα ζήσεις φιλε!»λέω και σηκώνομαι.
«Τι κανείς ρε;Που χάθηκες;»
«Εσυ Καλυτερα από ολους θα πρέπει να ξέρεις πως είναι το πανεπηστημιο»
«Ξέρω.Σου πίνει το αίμα αργά και βασανιστικά!»λέει και γελάμε.

Ο Φίλιππος είναι ένα χρόνο μεγαλητερος από εμένα.Ετσι είναι η δεύτερη χρόνια του στο πανεπηστημιο.

«Μελινα...»της λέει.
«Γεια σου Φίλιππε»λέει αυτή και τον αγκαλιάζει.

Αυτό που έλεγα πριν.
Είμαστε σαν οικογένεια.

«Ο Στιτς;Δεν τον έφερες;»λέω.
«Κοιμόταν.»
«Είδα τις ζωγραφιές που έκανε η Μελινα.Του Στιτς.Ειναι απίστευτες...»λέω.
«Ναι.Εχει βελτιωθεί παρά πολύ»λέει ο Φίλιππος.
«Και έκανε και αίτηση για το σχολειο καλών τεχνών στο Λονδίνο.Ελπιζω να την πάρουν»λέω.

Ο Φίλιππος έμεινε με ανοιχτό το στόμα.
«Ποιο σχολειο;»λέει.
«Δεν...δεν στο είπα...»λέει αυτή.
«Στο Λονδίνο;»λέει αυτός.
«Ναι.Αν την πάρουν θα είναι πολύ καλό για αυτήν»λέω.

Στεναχωρήθηκε;
«Φίλιππε;»λέω.Κοιταζε την Μελινα και αυτή κοίταζε κάτω.

«Αυτά είναι πολύ καλά νέα.Χερομαι...»λέει σιγά.

«ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΜΟΥ;!!!»ακούμε την φωνη του Δημήτρη.
«Ε όχι;Ο κύριος Αυγερινός αυτοπρόσωπος;»λέει ο Φίλιππος και τον χερεταει.
«Που είσαι ρε;Έτοιμος ήμουν να βαλω silver alert στην τηλεόραση!»του λέει ο Δημήτρης.
«Πολύ αστειο»λέει ο Φίλιππος.
«Καλά είσαι;»του λέει.
«Καλά.Εσυ;»λεει αυτός.

«Μελινακι;Εσυ είσαι;»της λέει.
«Γεια σου Δημήτρη»λέει αυτή και την παιρνει αγκαλιά και την στυφόγυρνάει.

«Παναγία μου!Εσυ έγινες ολόκληρη γυναίκα!»λέει.
Γελάει αυτή.
«Ποσό πηγές;20;»λέει αυτός.
«15 αλλά κοντά έπεσες»λέει αυτή.
«Πως μεγαλώνεις έτσι.Πιο σιγά!»λέει ο Δημήτρης.
«Πάω να φέρω λεμονάδα που έφτιαξε η μαμά»λέει αυτή.
«Έρχομαι να σε βοηθήσω»λέει ο Φίλιππος και πάνε μέσα.

Ο Δημήτρης κούναγε το κεφάλι του.
«Τι;»λέω.
«Ευτυχώς που κοιμάσαι όρθιος κάποιες φορές»λέει.
«Τι εννοείς;»λέω.
«Και μέτα λες την Σοφία τυφλή...»λέει.
«Τώρα που είπες Σοφία.Μιλησα μαζί της πριν και....»
«Μιλάτε και στο τηλεφωνο πλέον;Μεγάλη πρόοδο»λέει.
«Κοφτω ρε!Για σένα την πήρα»λέω.
«Σε πειστεψαμε τώρα....»
«Πήρα την διεύθυνση της Ήβης»λέω.

Του φεύγει το χαμόγελο.
«Γιατί;»με ρωτάει.

Για να της στείλω πίτσα.
ΤΙ ΓΙΑΤΙΙΙΙ;;

«Έτσι χωρίς λόγο.Ξερω εγώ.Μπορεις να θες να πας να την δεις.Να δεις γιατί έφυγε έτσι.Να της δώσεις και αυτό το βιβλίο που δεν βγαίνει από το χέρι σου ποτέ.Που ακόμα και μαζί του κοιμάσαι.Λεω εγώ τώρα.Δεν ξέρω...»λέει.
«Αστα αυτά!Πες ότι σου έλειψε η Σοφία και Αστα αυτά»λέει.

Ότι μου έλειψε,μου έλειψε.
Πολύ.

«Μην αλλάζεις θέμα»λέω.
«Ότι δεν σε συμφέρει...»
«Δημήτρη....»
«Ώστε το συζητάμε;Ήρθε η στιγμή;Γιατί ποτέ δεν έχουμε μιλήσει για αυτό αλλά και οι δυο ξέρουμε τι συμβαίνει»λέει.

Ένα δίκαιο το έχει.
Ποτέ δεν το συζητάμε.
Δεν ξέρω αν είναι επειδή σαν άντρες δεν τα συζητάμε ή επειδή ποιος ο λόγος ,αλλά δεν μιλάμε για αυτό.

«Θυμάσαι την μέρα εκείνη που ήρθε η Σοφία στο δωμάτιο μας πρώτη φορά;»ρωτάω.
«Πως να την ξεχασω αυτήν την μέρα...»λέει.

Αναστενάζει.

«Είπες ότι γνώρισες το πιο Ωραίο κορίτσι»λέω.
«Και εσυ το ίδιο είπες.Αλλα εσυ εννοούσες το κορίτσι που ήρθε στο δωμάτιο μας...Την Σοφία»λέει ο Δημήτρης.
«Και εσυ εννοούσες το κορίτσι που γνώρισες στην βιβλιοθήκη.Να φανταστώ την Ηβη»λέω. 

Γελάει.
Γελάω και εγώ.

«Αρα το συζητάμε πλέον;»ρωτάω.
«Νομίζω είναι καιρός...»

Γεια σας💕

Θέλω να  ρωτήσω πως σας φανηκε αυτό το κεφάλαιο;Σκέφτομαι για επόμενη ιστορία να είναι ο Φίλιππος και η Μελινα.Πως σας φενεται;

Πείτε μου την γνώμη σας.

Και 3Κ;;;;;
Ευχαριστώ παιδιαααα
Αληθιααααα

Φιλλια πολλά.
Χριστίνα 🙏