Snow White and the Seven Hotties (EDITING)

Chapter 10: Let Me Help You

   INALALAYAN ako pababa ni Lex 'nong oras na para kumain ng hapunan. Pagkarating namin 'don, naalala ko kung anong nangyari kanina.

   ‘Sino nga pala ang nag-imis ng mga basag na baso? Yain na magte-thank you nalang ako sa magme-mention mamaya na naglinis siya, because I doubt na si Neil ang nag-imis 'non.’

   Katulad ng kinagisnan, pagkatapos kumain ng mapasarap sa luto ni Flynn, nilagay namin ang mga pinagkainan sa sink. Inalalayan ulit ako ni Lex pabalik sa kwarto n'ya. Dumireto ako sa banyo pagkatapos ko tanggalin ang benda, at kumuha ng damit na susuotin.

   Naka-loose shirt at naka-short ako na lagpas tuhod para hindi mahirapan sa pagbebenda si Lucas mamaya. Saka madali kasi kumilos pagmaluwag ang damit.

   Pinupunasan ko ang buhok ko habang lumalabas ako banyo. Nanlaki naman ang mata ni Lex at napatingin sa ibang direksyon.

   “May problema ba?” Hindi ko maiwasan hindi magtanong.

   “May hemophobia ako, phobia sa dugo,” nauutal na salita niya. Namumuo din ang pawis sa noo n'ya. That explains why nag-oover acting ang parents n'ya pagnasusugatan s'ya, kasi may phobia s'ya.

   Naalala ko na lantaran ang sugat ko dahil naka-shorts ako. “S-Sorry..”

   Papunta na sana ako sa kwarto ni Lucas 'nong bigla siyang nagsalita. “Where are you going?”

   “K-Kay Lucas, papaltan daw niya ang benda ng sugat ko.” Tumango naman siya kaya nagpatuloy ako sa paglalakad. Pa-ika-ika parin ako pero nahihiya naman ako magpatulong kay Lex kasi may phobia nga siya. Nangangabay nalang ako sa pader ng dinadaanan ko.

   Sakto namang nakasalubong ko si Lucas na papunta sa kwarto na pinanggalingan ko. “Let me help you..” Inabot niya ang kamay n'ya, at inalalayan ako papunta sa kwarto n'ya.

   'Nong bubuksan na n'ya ang pinto, naka-locked ito. “Tsk.. I really need to change my doorknob as soon as posible. Maybe add some new high security passcodes. Kung hindi kasi ginamit ni Keiton sa isa sa mga prank niya dati, this wouldn't happen.” Bakas ang inis sa mukha at pananalita niya.

   ‘Si Keiton talaga.. Kaya hindi ako nagtataka kung bakit hindi sila nagkakasundo e..’

   “Wait here, kukunin ko 'yong duplicate na susi sa baba..” Mabilis niyang nilisan hallway, at pinanood ko siyang bumaba ng hagdan.

    Saktong bumukas ang pinto sa tabi ng kwarto ni Lucas, at lumabas ang out of this world na lalaki. Yup! Si Neil.

   Nagkatitigan kami ng sandali ngunit kusa akong umiwas. “How's your leg?” Hindi ako sumagot, nagkunwaring hindi ko siya narinig. Galit-galitan, kahit galit naman sadya!

   “Neil, long time no see..” Lucas chuckled. “Even we live in a same house, and my room is next to yours, I never get an opportunity to talk to you,” masayang bati ni Lucas habang umaakyat ng hagdan.

   Sumulyap saakin si Neil, nakita ko sa peripheral vision. “Uh-napaaga ako nakaramdam ng gutom kaya papunta sana ako sa kusina.”

   Lucas nodded as Neil left. Nabuksan na niya ang pinto, at pumasok kami sa loob.

   'Grabe naman 'yon. Hindi talaga sila nagkikita e magkatabi lang naman ang kwarto nila.'

   Nilagyan ulit ni Lucas ng gamot ang sugat ko, at binendahan ito. “Bukas dito ka na matulog para hindi ka na pabalik-balik sa pagpapabenda saakin. Hindi naman kita puwede bendahan sa kwarto ni Lex kasi may hemophobia s'ya.”