SON SABAH YILDIZI

SSY|9.BÖLÜM

Bölüm şarkısı; Duman- Öyle Dertli

🍁 🍁 🍁

Çalan kapının sesini duyunca birisi açar diyerek yastığıma daha sıkı sarıldım. Uykumun bölünmesi en nefret ettiğim şeyler arasındaydı kesinlikle. Güzel bir sessizliğin içinde huzurla iç çekecekken bir kere daha aynı zil sesini duyunca aklıma annemlerin evde olmadığı geldi. Onlar anneannemlere gitmişlerdi ve ben evde yatmak daha cazip geldiği için gitmemiştim.

Ağlarcasına bir sesle inleyerek başımı kaldırmaya çalışırken mezarımdan kalkmaya çalışsam bu kadar zor olmayacağını düşünüyordum. Oflayarak yatağımdan çıktım ve ayağımı köpekli panduflarıma soktum. Odamdan zar zor çıkıp kapıya kadar gözlerimi ovuştura ovuştura yürüdüm ve kapıyı açtım.

Açtığım an içimden dediğim tek şey 'Açmaz olsaydım!' oldu.

Karşımda kot pantolonu ve gri kısa kollusuyla oldukça tarz görünen Aras Karahan duruyordu. Ben ise ayağında köpekli pandufları, üstünde domatesli pijaması ve saçı başı dağınık bir şekildeydim. Açtığım gibi suratına kapattım kapıyı daha o tek kelime edemeden. Sırtımı kapıya yaslayıp aynadan yansımama baktığımda sinirle olduğum yerde tepindim.

Aras'ın suratına kapadın kapıyı! Tipinden daha önemli şeyler var şu anda. Aras'ın neden kapında olduğu gibi.

İçimdeki sese kulak verip aynadaki görüntüme bakarken düşündüm. Niye gelmişti ki? Kapı tekrar çaldığında üstümü değiştirmeye vaktim olmadığı için kaderimi kabullendim ve derin bir nefes aldım. Sırtımı kapıdan çektim ve kapıyı açıp ellerimle yüzümü kapattım.

"Neden sabah sabah kapımdasın?" diye sordum ellerimi çekmeden. Dudaklarımın üzerine örtülen elim yüzünden sesim boğuk çıkmıştı. Yani yüzümü görmüştü sonuçta ama daha fazla gözlerine görüntü kirliliği vermesem de olurdu.

"Birincisi, zaten yüzünü gördüm, ellerini çekebilirsin." dediğinde parmaklarımı hafifçe aralayarak ona baktım. Kolunu kapının kenarına yaslamıştı ve yüzünde bir sırıtış vardı. "İkincisi, sizin kızlarla birlikte paintballa gidiyoruz."

Duraksayıp "Paintball mı!" diye bağırdığımda ellerimi yüzümden çekmiş ve birbirine çırpmıştım. Aras gülüp başını iki yana salladı. Gözlerimi kırpıştırdım ve "İki dakikaya gelirim." diye ekledim.

"Biz aşağıdayız." Onaylarcasına başımı salladığımda arkasını döndü ve asansöre bindi. Hemen arkasından kapıyı kapattım. Aynada kendime bakıp bir kez daha söylendim. Hızlı adımlarla odama yönelirken topuz yaptığım saçlarımı açıyordum. Odama girip tokayı masaya bıraktım ve dolabımı açtım. İki dakikaya geliyorum, demiştim ama öyle olmayacak gibiydi. Elime bordo renk bir badi ve siyah taytı alıp üzerime geçirdim. Beyaz Converselerimi giydikten sonra tarağı elime alıp saçlarımı taradım. Dün gece yarısından sonra iki tane filmi art arda izlediğim için göz altlarım şişmişti ve gözlerim kızarmıştı. İnsan içine çıkabilmek adına göz altlarımı kapattım ve ellerimle yanaklarıma vurdum renk gelmesi için. Telefonumdan saate baktığımda on dakika geçtiğini gördüm. Hızlıca telefonumu da cebime tıktım ve odamdan çıktım. Kapıyı kapatıp asansöre yöneldim. Asansör çok geçmeden durduğunda dış kapıyı ittim ve bizimkilerle karşılaştım.

Hepsi kapının önündeydi. Kuzey, İnci, Ece, Sena, Aras, Utku ve... Görmeyi beklemediğim bir bedeni görünce duraksadım. Sarıya çalan saçlar, adeta parlayan kahverengiler ve ona baktığımı fark edince yüzünde oluşan sırıtışla kendisi Doruk'tan başkası değildi. Ona gözlerimi devirip bizim kızların yanına ilerledim. Sena "Günaydın kuzi!" diye cıvıldadı neşeyle. Ona gülümseyip hepsine ithafen "Günaydın." dedim. Ardından erkeklere dönüp "Size de günaydın gençlik!" diye ekledim. Utku iki parmağını alnına koyup asker selamı çaktı. Gülerek yaptığı hareketi tekrar ettim. Bu sırada Doruk'u görmezden gelmeyi seçmiştim. Kuzey, "Meraklı Kız da geldiğine göre gidelim." dedi. Herkes onaylarcasına başını salladığında ve birlikte yürümeye başladığımızda etrafıma bakındım. Hemen ardından İnci'yi kolundan tuttuğum gibi yanıma çektim. Kocaman gözleriyle bana baktığında "Onun burada ne işi var, İnci?" dedim sadece onun duyabileceği bir ses tonuyla. Bakışları bir saniyeliğine Doruk'a döndü ve gözlerini devirdi.