Hiçbir şey tesadüf değildi. Olamazdı. Onun da benim gibi kırık bir ruhu barındırması, gözlerinde acının söndüğü kadının ardından hâlen gülümseyebilmesi, beni anlayabilmesi... Bunlar sadece bir gecede gerçekleşmedi. Temeller yıllar önce atıldı. Her ş...
Merhabalar. Öncelikle yazarken çok zorlandığım bir bölüm olduğunu dile getirmek istiyorum. Nefes'in hislerini, annesinin o durumunu kurgulamak kolaydı ama yazmak hiç de öyle olmadı. Günlerce nasıl yazacağım diye düşündüm. Her saat başı tek cümle ekleye ekleye yazdım. Ama sonunda müthiş ötesi içime sinen bir bölüm yazdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍁 🍁 🍁
14 NİSAN 2018
Yıllar, anılar, acıları yüklenen pencereler...
Kulağında uğuldayan ritimle gözleri dalgın dalgın sokağı izleyen kız, kulaklığını daha çok bastırdı kulaklarına. Evdeki bağırış seslerine, babasının sürten ve kelimeleri döndüremeyen dilinden çıkan küfürler ekleniyor, hakaretler üst üste sıralanıyordu.
"Bana karşı çıkamazsın. Benim evimde oturup benim paramla geçiniyorken kafana göre davranabileceğine izin vereceğimi mi sanıyorsun?"
Semih'in ağzından dökülenler sessizce onları dinleyen kızının sol yanına iğneler batırıyordu. İnce ince, tek tek batıyordu ama kanatıyordu. Ruhundan süzülen kanlar bileklerine kadar uzanıyor, damla damla gözyaşları eşliğinde yere düşüyordu. Harelerinden süzülen bir damla yaşa rağmen tepkisizce durdu kız. İçinde bulunan küçük kız çocuğu çoktan vaveylalarını haykırmıştı. Sesi kısılana kadar bir feryat bırakmıştı dudaklarından ama yine kimse duymamıştı.
O herkesi duyardı, kimse ise onun kendilerini dinlediklerini bilmezdi.
"Sesini alçat lütfen, Semih. Kızların duymasını istemiyorum." dedi yalvarırcasına kadın. Kahverengi irisleri çoktan yaşlarla dolmuştu. Endişeliydi ve çok kötü bir hâldeydi. Gizem'in uykusu derindi, odası ise daha uzaktaydı. Duyacağını zannetmiyordu ama Nefes'in odası hemen yan taraflarındaydı ve bağırış seslerini duymasından korkuyordu. Kızları onun için her şeyden, canından bile daha değerliydi ve hiçbir şekilde olumsuz etkilenmelerini istemiyordu.
Semih, Sevim'in dediklerini algılayabilecek kadar ayık değildi. İş yerinde çok ciddi bir kavga yaşamış ve bunun üzerine her zaman olduğu gibi sinirlenince alkole başvurmuştu.
