SON SABAH YILDIZI

SSY|31.BÖLÜM

Multimedya: Aras Karahan

Bölüm Şarkısı: bulamadım, cidden 500 tane şarkı var listemde ama seçemedim. bu bölüme özel siz seçin ve bana kendi ruhunuzdan önerilerle gelin¡ :D

🍁 🍁 🍁

Gözlerime bu denli yakından bakan gözleri kalp atışlarımın sınırını zorluyordu. Nefesim hızlanmış, nefesi hızlanmıştı. Üzerime vermediği ama hafifçe abandığı için hissetmem gereken ağırlığını bile hissedemiyordum, sadece mavi cennetinin içinde kayboluyordum. O da sadece gözlerime bakıyordu, bir şeyler arıyordu. Belki de itirafları. Sustuğum cümleleri.

İnci ve Utku'nun varlığını unutmuş zihnim kulağıma dolan bir sesle ayılırken Kuzey bir rüyadan uyanmış gibi gözlerini kırpıştırarak hızla üzerimden kalktı. Bedenim hafiflerken derin bir nefes aldım ve bir saniyeliğine kendime zaman tanıdım, kalbim ağzımda atıyordu. Yavaşça yerden doğrulurken Utku sırıtarak elindeki telefona bakıyordu. İnci ise gülümsüyordu, gülüşünde mutluluk vardı. Ah, tam şu an Kuzey'i sevdiğimi anladığına o kadar emindim ki!

Utku telefon ekranını bana doğru çevirdiğinde ilk başta ne gösterdiğini anlamamıştım ama kalbim yavaşlayarak beni rahat bıraktığında ve beynim daldığı hülyalardan uyandığında fotoğrafımızı çektiğini anladım. Dilime kadar ulaşan küfürleri yutarken Kuzey ayakta durarak ekrana bakıyordu. Gözlerini bana çevirdi ve ben gözlerimi daha fazla gözlerinde tutamazken o da bakışlarını Utku'ya çevirdi.

Utku, "Sevim Sultan'a bunu göstersem ne olur biliyor musun?" diye sordu, ibneliği yüzünü bırak sesinden bile anlaşılıyordu.

Elime geçen ilk şeyi, yani bir yastığı suratına fırlatırken "Seni pislik!" diyerek tekmelemeye başladım onu.

Utku tekmelerimden kaçmaya çalışırken Kuzey onu ensesinden tuttuğu gibi yere atmıştı. Telefonunu bana fırlatacağı sırada duraksamış ve canı olan telefonunu öpmüş, şifreyi girdikten sonra korkarak atmıştı bana. Allah'tan tutmuştum da beni öldürme gibi bir girişimi olmamıştı. Utku Kuzey'in ayakları altında debelenirken Kuzey'in fotoğraflarını çekmemi istediğini anlamış ve sırıtarak art arda fotoğraflarını çekmiştim.

Kuzey fotoğrafları çektiğimi anladığında Utku'yu serbest bıraktı ve Utku "Ölüyordum yavşak!" diyerek yüz üstü döndü. Ona yavşak dediği için Kuzey sırtına tekme attığında Utku homurdandı ve dıştan değil içten sövmesi gerektiğini anlayarak sustu ama Kuzey'in bacağına tekme atmaktan da çekinmedi.

İnci "Kanka ben gidip şu yeni aldığın postere bakacağım." dedi ve ayağa kalkıp odama doğru ilerledi. Utku da "Gidip buzdolabını sömüreceğim." diyerek belini tuttu ve yaşlı bir nene gibi yürümeye başladı. Onun bu hâline gülerken acaba canı çok mu acıdı diye düşünmeden edemedim. Ama onu mutfağa yakın bir mesafede doğrulup koşuşturduğunu gördüğümde numara yaptığını anlayarak rahatladım. Vicdanıma oynuyordu, civciv çocuk!

Kuzey ile odada yalnız kaldığımızda az önce burun buruna gelmemiz yüzünden tuhaf bir sessizlik olmuştu aramızda. O telefonuna gömülüp çektiğim fotoğraflara bakarken yalnızca onu izlemiştim. Aramızdaki tuhaf gerilim canını sıkmış olacak ki telefonunu kapattı ve bana döndü. "Hasta bir Meraklı Kız," dedi gülümseyerek. "Nefes alabiliyor musun bari?"

Her zamanki pozisyonuma geçip koltukta baş aşağı olurken sorusunu yanıtladım. "Alamıyordum ama annemin şu yaptığı iğrenç çay işe yaradı, bir de fısfıs sıktım. Tamam işte."