SON SABAH YILDIZI

SSY|27.BÖLÜM

Bölüm Şarkısı: Kuytu - Ada
(Multimedya'ya ekleyemedim, çünkü eklenmiyor. Vallahi bu Wattpad'in güncellemeleri artık gına getirdi beni. Neyse, siz okuyun bölümü.)

Multimedya: Aras Karahan
Aras'ı tanımlayan kelime ne? Nazik, Asi, Tatlı, Yakışıklı?

🍁 🍁 🍁

ARAS KARAHAN

Omzumdaki ağırlığın daha da arttığını hissettiğimde merakla başımı eğip Nefes'e baktım; kirpikleri gözlerini örtmüş, saçlarının bir tutamı yüzüne düşmüştü. Yorgun görünüyordu bugün zaten, anlaşılan bedeni daha fazla kaldıramamıştı ayakta kalmayı.

Peki benim kalbim neden bu kadar hızlı çarpmaya başlamıştı?

Her yanında olduğumda belli etmemeye çalışsamda elimde olmadan heyecanlanıyordum. Bu hislerden korkmuyordum, sevmek bana göre kötü bir şey değildi. Abim Kuzey'in aksine tutunduğum bu sevgi bağına güveniyordum. Onun gibi sevmekten veya âşık olmaktan hiçbir zaman korkmamıştım.

Bazılarının aksine her kızla ilişki yaşayan, kadına zerre saygı olmayan insanlardan değildim ve açıkçası bununla gurur duyuyordum.

Benim sevdiğim kız çok masum falan değildi.

Ben de badboy falan değildim.

Tamam işte ya, klişe değildik. Daha ne olsun? Ketçap mayonez?

Elim yavaşça yüzüne düşen saçlarına gittiğinde uykusunun derin olmasını diliyordum. Hâlen ona 'Seni seviyorum.' diyememiştim, hâlen ona elimi uzatmaya korkaktım. Bu durum gerçekten içler acısıydı. Hem bana ruh ikizim diyordu. Ruh ikizleri birbirleri için yaratılmış olanlar değil miydi? Beni seviyor muydu, gerçekten merak ediyordum. Beni ne olarak görüyordu? Arkadaş, dost veya bir tanıdık?

Hayır. Biz arkadaş olamazdık. Başından beri onu severken ona nasıl 'arkadaşım.' diyebilirdim ki 'sevgilim.' diye seslenmek isterken?

Yumuşak saç tellerini geriye iterek yüzünü açığa çıkardım. Gözkapakları sevdiğim gözlerini gizliyordu. Düzenli nefes alıp verişi bile beni huzurlu hissettiriyordu.

Âşık olduğum yüz bu kıza aitti.

Âşık olduğum kalp bu bedene aitti.

Âşık olduğum ruh bu zihne aitti.

Peki bu kız neden bana ait değildi?

Aitlik kavramı bana göre bir bedene sahip olmak değildi. Görmesem, sesini duymasam, ona dokunmasam, aramıza kilometreler girse bile o kalbin bana ait olduğunu bildikten sonra ne önemi vardı ki mesafelerin? Benim demek istediğim, onun da beni sevmesiydi ve hiç olmazsa birazcık da olsa bana karşı farklı duygular hissetmesiydi. O, beni tanıyalı aradan aylar geçmişken ve sürekli gözlerinin içine içine bakarken nasıl anlamazdı benim onu sevdiğimi...

Gözlerim Utkuların masaya kayınca yanındaki kısa saçlı kızla selfie çekildiklerini gördüm. Aklıma doğan fikirle gülümsedim. Telefonumu cebimden çıkarırken uyanmamasına dikkat ettim. Nefes ile zaten fotoğraflarımız vardı, yılbaşında da çekilmiştik ve onun bundan haberi olmasa da beni kolumdan çekiştirip gökyüzünü işaret ettiği o resmi çıkarttırmıştım.