~SERSERİ~ YENİDEN YAZILIYOR

~SERSERİ~8

Sen bakma benim bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma, ben çok gülerim. Ve gülerken hiç kimse yalan olduğunu anlayamaz. - Cemal Süreya

Kim bu zır zır arayan? Pazar günü de rahat bırakın bir beni be. Zaten iki günden beri kampta uyuyamamıştım, bari bugün uyusaydım ya?

"Benim evet,"

"Onur kaza mı geçirdi? Hangi hastane?"

"Tamam hemen geliyorum." Yataktan hemen kalkıp üstüme normal salaş tişört ve pantolon geçirip telefonu elime alıp odamdan çıktım. Dilara'ya da bir mesaj atıp askılıktan siyah ceketi geçirip evden ayrıldım.

Annemin çalıştığı hastaneye getirilmişti, içim biraz daha olsun rahat denilebilirdi. Nasıl olduğu ile alakalı hiçbir yorum yapılmamıştı. Deli gibi merak ediyordum bir taraftan da taksi arayışı içindeydim. Otobüs bekleyecek zamanım da yoktu.

Ben telaşla etrafıma bakınırken bir elin omzuma değdiğini fark ettiğimde hemen arkama döndüm. Karşımda Ateş'i ve Kaan'ı gördüm. Hey nerden çıkmıştı bunlar?

"Dünden daha iyi gördüm seni." Hala iyi olup olmadığımı sorguluyordum aslında ama yine de kafamı olumlu anlamda salladım.

"Onur kaza geçirmiş ben aslında onun yanına gidiyordum."

"Bırakalım istersen? Daha kolay yetişirsin." Dedi Kaan. Bende kafamı onaylar bir şekilde salladıktan sonra arabaya bindim. İlk defa doğru düzgün bir amaç uğruna arabalarına biniyordum. Arabayı kullanan Ateş'ti, yanına da Kaan oturmuştu. Bende arkalarına geçip yolu tarif ettim. Dilara da gelmek üzere olduğunu haber vermişti. Onun da gelmesi iyi olacaktı.

Hastaneye 10dakika içerisinde varmıştık. İçeri girdik, danışmana doğru ilerledim.

"Onur Yalçın hangi odada kalıyor?"

"Bir saniye hemen bakayım- iki üç saniye içerisinde yüzüme tekrar baktı- 237.nolu odada , iki üst kata çıkın solda kalacak, geçmiş olsun"

"Saolun."

Kadının verdiği tarife uyarak asansöre bindik. Asansörlerden pek hoşlanmazdım fakat yalnız olmadığım zamanlar pek bir problem olmazdı. Kafam Onur ile meşgul olduğundan dolayı asansör konusunu pek kafama takmadım. Asansörden çıktıktan sonra solda kalan oda ,kadının tarif ettiği yani Onur'un odasıydı.

Tam karşımda Dilara dikiliyordu. Hemen yanına ilerledik. "Nasıl olmuş kaza?"

"Bir fikrim yok, bende yeni gelmiş sayılırım doktor falan çıkmadı içerden."dedi Dilara ve hep birlikte beklemeye başladık. Onur'u dışarda ki pencereden izlemeye koyuldum. Neden bu hale gelmişti ki? Daha düne kadar iyi görünüyordu.

O anda doktor dışarıdan çıktı. Güzel haberler gelecek diye umut ediyordum. "Hastamız fazlasıyla kan kaybetmiş, kana ihtiyacımız var A+ kanı olan var mı aranızda?"

Benim 0+'di ben verebiliyordum. Etrafıma baktığımda Ateş'in de elinin hava da olduğunu fark ettim. Hemşire ikimizi de kan odasına aldıktan sonra beklemeye başladık. Ateş'in bir kaç günden beri değişikliği gözüme garip gelse de işin içinden bir şey çıkacak diye korkuyordum.