~SERSERİ~ YENİDEN YAZILIYOR

~SERSERİ~51

Gördüklerim ile şok oldum diyebilirdim. Çünkü şuan da İpek ve arkadaşları elinde makaslar ile her tarafından tuttukları unicornlu pijamamı kesmişlerdi. Hala aklım almıyordu.

"Siz ne yaptığınızı zannediyorsunuz?"diyerek bağırarak konuşmaya başladım. O sırada sesleri duyan hizmetli abla da geldi. Kiyafeti gördüğü gibi ağzından 'hi!" nidası çıkmıştı.

"Bana bakın lan bu kaybedilen unicornlu falan pijama umrumda değil ama hepinizden bir intikam alacağım duydunuz mu?"

"Duymadık"diye mırıldanan İpek'ti. Hemen odaya daldım. Helin'in elinde ki makası Alıp İpek'i duvara dayayıp boğazına yaklaştırdım makası.
"Bana bak!onur'un kardeşi diye dinlemem seni öldürürüm kızım en yakin zamanda göreceksin sen duydun mu aptalın kızı!"

Hızla odadan ayrılıp odama geçtim. Çok gün yüzü verdik demek ha? Tamam durun siz şimdi başlıyor asıl gerçek hikaye.

***
Seda(Evin hizmetlisi)
"Merhaba Serpil Hanım burda çok kötü şeyler oldu efendim lütfen hemen gelin."
"Noldu?"
"Gelmeniz gerekiyor efendim ipek mira Hanım'ın kıyafetinden birini kesmiş ve Mira Hanım da çok sinirlendi makası boğazına dayadı."
"Tamam hemen geliyoruz."

..
"Ulan siz niye orda duruyordunuz? Kız makası boynuma geçiriyordu siz oturuyorsunuz gerçek dostluk bu mu ha?"
"Ya o an ben olayları tam kavrayamadım."diye çıkıştı Helin. "Senin anlamayacağını zaten hepimiz biliyoruz peki ya sen Sedef?"
"Kanka kız öyle bir gelip geçti ki anlayamadım. Fakat bu kıza iyi davranman gerekiyor yoksa ileride kötü şeyler yaşanılacak haberin olsun."
"Bunların farkında değil miyim zannediyorsun? Ama önce Ateş ile ayıracağım onları!"

***
Yazar'dan
Serpil Hanım ve Eşi gelmişlerdi. Çok fazla sinirliydi Serpil Hanim nasil üvey kardesler bu derecede anlaşamıyor duruma gelirlerdi ki?

Kapıyı anahtarla açıp iceri gectiler. Seda Hanım'a çocukları çağırmalarını söyleyip salona geçtiler.

***
"Aman bir de siz eksiktiniz? kim haberi vermişti onu da bulucam durun siz."Diye aşağı yöneldi Mira.

O sira da ayakta bekleyen İpek'i de gördü. Ondan daha uzakta durmaya çalıştı.

"Siz neden kavga ettiniz bakalım?"
Diye çıkıştı Bay üvey babacık.

"Şöyle old-"diye sözünü kestim İpek'in.

"Biz aramızda hallettik sorun kalmadı artık burada da durmamı gerektiren birşey yoksa ben odama çıkıyorum."

Bay Erkan Bey ile annemin olmayan hışırtılar çıkardılar.  hiç umrumda değil bu saatten sonra kimse.

'Tabi tabi!'Diye çıkıştı iç sesim.
"Yeter sende sus!"
"Peki Ates için geçerli mi bu sözlerin."
"Imm"itiraf etmeliydim ki iyi yerden vurmuştu.
"Ben biliyordum."
"Tamam tamam hadi sus zevzeklik yapma."
"İyi be!"

***
Odama girdim. Gardrobumu açtım artik unicornlu pijamalarım da kesildiğine göre normal ayı pijamalarımı giyebilirim.

Giyinmiştim telefonumu elime aldığım gibi Ateş atamıştı. Ayy! Çok heyecanlanmıştım ve görüntülü arıyordu!!

Sakin ol Mira dur bir dakika ayılı pijamamla çocuğu karşılayacak mıyım tam bir rezillik!

Ah hayır tabi ki bunun üstüne bir siyah sweat shirt geçirdim hala ısrarla çalıyordu. Hemencecik açtım.

"Sevgili!"
"Effenndiim"
Sesi çok garip geliyordu. Orası sanki bir eve hiç benzemiyordu. Omzunda ki el belirginleşti. Ama bu el hiç erkek ele benzemiyordu neden mi? Çünkü bembeyaz ojesiyle duruyordu.

"Ateş nerdesin sen?"
"Neeerde miiyiiim miiii?"
"sarhoş musun sen?"
"Yoo bu hatun da çok fena var ya!" diyip kızı göstermişti ve arkada ki dans eden insanlar ile nerde oldukları belli oluyordu .

Benden habersiz düşen gözyaşlarım tane tane akmaya başladılar. Sonra da hemen telefonu kapadım daha fazla onların fantazilerini izleyemezdim. Bu bana çok ağırdı ve bugün yaşadıklarımın da etkisi vardı. Bazen düşünüyorum da üzülmek biri için ağlamak cidden çok saçma diye düşünüyorum bir günde neden boyle yaptı diye düşünüp duruyorum. Boş insanlar için aglamaya değmez diyorum ama olmuyor çünkü benim kaç aylıktan beri sevgilim artık alışmışım. Bünye onu istiyor onsuz olmuyordu.

Hemen bunları birine anlatmam gerekiyordu bu da tabi ki Dilara veya Tuğçe oluyordu. Açıkçası söylemek gerekirse Tuğçe'ye hala ısınabilmiş değilim. Ama yine de sevecen bir kızdı ama ona yine de güveniyorum dönek bir insan değil.

İnsan bir acar değil mi? Vicdansız kanka.

Neyse Tuğçe'yı arayayım belki de o açar.

"Ulan bir kere açın ya!" birinin telefonu kapalı diğeri açmıyor ne muhteşem.

Ve benim suanda birine anlatacak durumumda yok. Kime anlatayım? Ama dur sen Ateş efendi yarin bir olsun ben sana göstericem gününü.

***
Okul Zamanı
Hemen giyinip kahvaltı yapıp evden çıktım Hızlı adımlarla okula yürüyordum. Hala Ateş'e karşı sinirlerim hiç geçmemişti. Onu o kıza benzeticem de haberi yok zavallının.

Okula geldiğim gibi herkes bana bakıyordu. Şimdi ego tavan yapmayacağım falan çünkü Ates'e yumuşamak istemiyorum.

Hızlı adımlarla merdivenlere yönelirken br çocukla çarpıştık. Galiba Ateş'ti. Genelde onunla çarpışırdık ya

Yok değilmiş!

"Merhaba"
"Merhaba"
"Ben 10/A sınıfını arıyordum da nerde old-"
"Bilmez miyim? Ben o sınıftayım da zaten "
"Bu arada ben Uğur."
"Mira memnun oldum
"Bende."

Belki de bu çocuk ile Ateş i kıskandırabilirdim. Çok iyi bir fikirdi çocukla samimi gibi gözükmek lazım.

Aslinda çocuk Ates kadar yakışıklı değil. Ateş'ten bir kaç santim kısa ve zayıf biri ama kasları var. Gözleri kahverengi saçları kıvırcık tam elleyesim geldi.

"Yok canım daha neler?"
"Saka zaten iç ses hadi sen içe gir bay"
"Tamam."

"Nerden geldin sen?"
"Buraya yeni taşındık dayım müdür."
"Öyle mi? İyiymiş."

Herkesin de amcası dayısı babası bu ne abi? Bir bize denk gelmiyor galiba böyle şeyler.

Son merdiveni de çıkmıştık ve sınıfa yöneldik.

Selammm evet biliyorum biraz geçikti bölüm aslinda kısa olmuştu bu yüzden yayınlamadım. Neyse sizleri seviyorum. Vote ve yorum✨