~SERSERİ~ YENİDEN YAZILIYOR

~SERSERİ~22

Multimedya da Serpil hanım ile Mira'nın kavga ettiği an temsili resim ayrıca mira'yı biraz daha büyük düşünün. Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar...

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

Erdem kimdi? En önemlisi de annemin önceden konuştuğu ile şimdi konuştuğu kişi aynı kişi miydi?

Merdivenlerde öylece oturmuş onları izliyordum annem biraz bağırıyordu ve sinirliydi.

Bunu yüzünden okuyabiliyordum. Artık bu kim diye de çok merak ediyordum. Bu yüzden merdivenlerden ses çıkartarak indim. Anında annem bana döndü ve benden biraz uzaklaşıp telefondakine fısıldayarak şu sözleri söyledi."Sonra arayacağım."
Ne kadar sessiz söylese de ben de duymuştum.

"Kızım? Su içmeye mi kalktın?"
"Hayır anne konuşmaların daha doğrusu bağırmaların yukarıya kadar geliyordu."
"Ha? Olabilir kızım hadi sen yat."
"Hayır anne o telefondaki kimdi?"
"Seni ilgilendirmez! Şimdi odana çık Mira."
"Hayır anne "
"Mira!"

Sonra da odama çıktım. Annemi sinirlendiren şey telefondaki kişi olmalıydı ve bunu benden çıkartması .. pencereden bakmaya başladım. Karanlıktı etraf.

Diyerek kendimi uykunun kollarına bıraktım.

                     🌸🌸🌸
Uyandığımda saat 9'du. Hemen banyoya girip bir duş alıp çıktım ve kıyafetlerimi giyip aşağı indim. Saat 11 olmuştu ve kahvaltı hazırlayıp yedim.

Tam kapıdan çıkmıştım ki korna sesi duydum. Etrafıma baktığımda bir araba kornaya sürekli basıyordu ve şuan araba benim önümdeydi.

Bana mı çalıyor bu korna? Ayakkabılarımı giydim ve kapıyı kilitledim. Ama hala korna çalıyordu. Arabaya doğru yürümeye başladım.

Tamponuna ayağımı vurdum. Camına elimi tıklattım. "Bütün mahalleyi başıma topladın mal ? Kimsin sen?"
Camı açtığında tanıdığım kişi Ateş çıkmıştı. Takmayıp okula doğru yürümeye başladım.

Araba arkamdan geldiğine emindim. Arkama döndüm ve "hala niye geliyo-"
"Bin arabaya"
"Hayır!"
Diyerek yürümeye başladım hem sürüyor hem de camdan bana sesleniyordu. "Gelmeyeceğim boşuna zahmet etme"
"Gel" takmayıp önüme döndüm o sıra da arabadan çıktı ve ben hala yürüyordum. Kolumu kendine doğru döndürdü ve o anda dip dibe gelmiştik.

Ne oluyordu böyle bana? Bende bilmiyordum bu sorunun cevabını bir süre öyle kaldıktan sonra  ne yaptığımı fark edip onu  göğsünden ittirdim. "

"Gelmeyeceğim diyorum boşuna uğraşma"
"Ama benim dediğim olacak"
"Olmayacak" diyerek yine kolumdan çektirdi ve arabanın yanına getirdi.

Öyle duruyordum. Binmeyecektim. "Binsene"
"Hayır!"
Arabanın kapağını açtı ve zorla bindirdi ve kendisi de binip arabayı kilitledi.

"Ya sabır !"
"Sen zorlamayıp Binseydin Boyle birşey olmayacaktı."

Bir şey demeyip kolumu cama yasladım ve yolu izlemeye başladım.

"Sana güzel haberi bu akşam vereceğim."
"Ne haberi?"
"Yakında anlarsın."
"Açık konuş."
"Sabret."