~SERSERİ~ YENİDEN YAZILIYOR

~SERSERİ~41

Selammmmmm
Yeni bölüm geldi..

Umarım beğenirsiniz. Severek okuyorsunuzdur. Ben severek yazıyorum. Neyse hikayeye geçelim..
😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘
Şuanda çok mutluydum. Onur gittiği için bende gidiyordum. Fakat bunla da kalsak iyi olurdu. İpek'te geliyordu. O güzel arkadaşları Sedef ve Helin ile.

O anda bize doğru yaklaşan Kaan Ateş Tuğçe Berk ve Dilara yanımıza geldi. Ateş hemen beni kollarının arasına aldı.

Sonra da arabalara binecekken Dilara bana yaklaştı. "Kanka bana Tuğçe dediki bende geliyorum beni yalnız bırakmazsınız değil mi yeniden birlikte olalım Dilara dedi bana."
"Sen ne dedin?"
"Ben kabul ettim "
"Olur."

Tuğçe'nin yanına gittim. Ona sarıldım. "Artık sende bizim üyemizdensin Tuğçe "
Oda şaşırmıştı. Oda bana sarıldı.

Gülümseyerek birbirinizden ayrıldık. Hep birlikte arabalara bindik. Ateş sürücü ben yanında. Arkamızda Dilara ve Tuğçe.

Diğer arabada ise Onur sürücü ve yanında İpek arkalarında ise Helin ve Sedef

Kaan sürücü koltuğunda ve yanında Berk.

Üç araba ile Uludağ'a gidiyorduk. Bende yol boyunca camdan dışarıya baktım. Tuğçe ile arkadaş gibi olmuştuk. Galiba iyi olmuştu.

__
"Birinin bana seslenmesini duyuyor gibiyim şuan."diye mırıldandım.
"Hadi ama uykucu kalkmazsan bu güzel yeri gezemeyiz."dedi dilara.
"Hı hı"dedim mırıltılı bir şekilde.

Sonra da bir anda kuş gibi hafiflemiş gibi hissettim. O anda belimdeki kolları hissettim. Noluyordu?

Bir anda hemen açtım. "Kaçırılıyorum!" Diye bağırdım ateş bana garip birşey demişim gibi baktı.

Sonra da kucağından indirdi. Bende en şirin gülümsememi yüzüme koydum.

"Ne kaçırılması kızım?"
"Şey ya ben işte yani böyle yani."
Tuğçe durumu anlayınca "Daha fazla üşümesek diyorum içeri geçelim."dedi Tuğçe bana bakarak güldü.

"Aynen."diye onu doğruladım. Sonra da içeri girdik. Bir otele yerleşmiştik. Burayı Ateş ayarlamıştı. Herkese farklı odaydı elbette.

Hemen odama geçtim. zaten bizim Tuğçe ile karşı karşıyaydı. Dilara'nın ki solda Ateş'in ki de Sağımdaydı. Sol çaprazımda Kaan sağ çaprazımda da Berk vardı. Onur ise Kaan'ın yanındaki oda karşısında Sedef Sedef'in yanındaki oda İpek , İpek'in karşısında ki oda da Helin'e aitti.

Karışık!

Odama girdim. Biraz sonra yemek yiyecektik. Bende siyah kazak ve siyah pantolonumu botlarımı üzerime geçirdim. Küçüklükten beri kış mevsimini ayrı bir severdim. Kar çok güzel gelirdi bana.

Pencerenin kenarında oturup karı izlemek çok keyifli geliyordu bana. Ama çocuk olduğum zamanlar sıkılırdım. Yine dışarı çıkıp kar topu falan oynamak isterdim.

Biz genellikle tatile yazın çıkardık. Kışın ben olduğumuz yerden gitmek istemezdim. Buraya kar yağardı. bizim gideceğimiz yerler genellikle daha sıcak kar yağmayan yerler olurdu. Sonra da zaten kış hemen geçerdi.

Giyimlerimi giydiğime göre artık yemeğe inebilirim diye düşündüm. Kapıyı kapatıp aşağı indim. Bizimkiler yemekte oturmuşlar konuşuyorlardı. Sohbet muhabbet arasında geçiyordu.

Diyemem çünkü herkes bu biçimdeydi. Sedef Helin ve İpek kendi hayatlarında telefon ile ilgileniyorken Tuğçe de Dilara'ya birşey gösteriyorken Kaan mesajlaşıyor Berk oyun oynuyordu. Nerden mi anlıyorum?

Çünkü Berk telefonu yatay tutuyor sanki araba oyunu oynuyormuşçasına çeviriyor gibiydi. Kaan'ı ise yazmasından. Onur da arka tarafta telefonla konuşuyordu. Ateş 'te telefonda mesajlaşıyor.

Bune ya?

Ateş biri ile mi mesajlaşıyor?

Hemen telefonunu elime aldım. Yazıştığı kişiye baktım hemen erkekti. Tamamdır sıkıntı yok diyerek telefonunu verdim. Oda bana şaşkınca bakıyordu.

"Ne noldu?"
"Yok birşey." Sadece böyleydi konuşmamız.

Yemek yemek çok keyifli geçmişti üstelik herkes konuşuyor kimse telefon ile ilgilenmiyor (!)

Sonra da yemekten kalktık.  kayak yapmaya gidecektik. Onun için hazırlandık. Sonra da kayak alanına geldik.

İpek ve Helin önden kaymaya başladılar. Gayet güzel kayıyorlardı. Onur ve Berk arkalarından gitmişlerdi. Dilara Kaan ve Tuğçe'de kaymaya başlamışlardı

Fakat ben kaymayı bilmiyordum. Ne yapacağımı hiç bilmiyordum. Ateş ile bakışıp duruyorduk. Ona söylemeyi istemiyordum. Dalga geçeceğini adım gibi biliyordum.

"Kaymayı biliyorsun herhalde."dedi Ateş sırıtarak.
"Tabi canım yani biliyoruz." Dedim. Aslında kesinlikle bilmiyordum.
"İyi ozaman önden buyur."dedi Ateş.
"Ha? Yok ya önden sen git en son ben geleceğim."dedim.
"Niye?" Dedi Ateş.
"Canım öyle istiyor sevgilim."dedim.
"Peki sevgilim."dedi Ateş. Kaymaya başladı.

Biraz onu izledim. Kaymasını falan filan. Ama bilmiyordum ilk defa kayacaktım ve korkuyordum. Herhalde düşüp bir yerimi yarmam neyse diyerek hazırlandım.

Bir iki üç deyip kaymaya başladım. Dur ya şu ayağımdaki şeyleri kontrol etmek çok zor dedim. Nasıl yapacağımı bilmiyordum. Derken bir anda karanlık oldu etraf ..

Ateş Karahan Bakış açısı
Şimdi kayak yapmaya gidiyorduk. Fakat Mira'nın yüzünde bir endişe fark ettim. Acaba kaymayı bilmiyor muydu?

Sıkıntı olmazdı. Sonuçta burda bir çok kişi biliyordu. Öğretebilirdik. En başta da ben elbette. O anda emin olmak için ona sordum.
"Kaymayı biliyorsun herhalde"dedim.
"Tabi canım yani biliyoruz"dedi Mira
Aslında kesinlikle bilmiyordum.
"İyi ozaman önden buyur"dedim.
"Ha? Yok ya önden sen git en son ben geleceğim."dedi Mira.
"Niye?"dedim
"Canım öyle istiyor sevgilim."dedi Mira.
"Peki sevgilim"dedim.

Ve kaymaya başladım. Arkama bakıyordum fakat Mira yoktu. Sonra dan gelmeye başladı. Fakat kontrol edemiyor gibiydi. O anda 'pat' diye bir ses geldi. Korkum Mira'ya birşey olmasıydı. Hemen Mira diye bağırdım.

Ses yoktu. Hemen geri döndüm. Ağaca çarpmıştı. Anından biraz kan geliyordu. Ani çarpma ile bayılmıştı sanırım...

O anda bizim tayfa başımıza toplandı ve bir kaç tanımadığımız insanlar...
"Berk burda yakınlarda var mı hastane?"
"Var ben buraya gelmiştim çabuk olalım." Dedi ve ben Mira'yı kucağıma aldım

Buraya getirirken de aynı şekildeydi. Zayıf bir kız ayını bebek taşıyormuş gibiydi. Aniden bir hastane gördüm. Hızla oraya koşmaya başladım.

Korkuyordum. Mira'ya birşey olmasını istemiyordum. Onu daha yeni elde etmişken şimdi kaybetmek acı vericiydi.

__
Doktorlar hala içerdeydi derken bir doktor çıktı ve "Geçmiş olsun Mira hanım iyileşti. 1-2 güne kalmaz çıkar hastamızın yanına gidebilirsiniz fakat çok yormayın."
Dedi ve doktor yanımızdan ayrıldı.

Bizde direk odaya topluca girdik. Mira hala uyanmamıştı.

__
Mira Sönmez bakış açısı
Üzerimde hafif bir yorgunluk gibi birşey vardı. Gözlerimi açtığımda karşımda gördüğüm kişilerde dona kaldım. Bunlar Meriç ve Jale'ydi!

Selam arkadaşlar..

Bu bölümünde sonuna geldik kk
Tahminleri alayım.

Okuyan herkese teşekkürler ❤