~SERSERİ~ YENİDEN YAZILIYOR

~SERSERİ~56

Öncelikle merhaba! Ben Melisa, bu yıl ağustos ayında verdiğim karar ile bu kitap okuma sayfasına kitap yazmaya karar verdim. Tam 3 yıl önce bu kitap uygulamasını ablam ile keşfetmiştik. O zamanlar küçüktüm ve bu vote okunma sayısına çok takardım o zamanlar. Çünkü hiçbir zaman 50 okunma sayısını geçmedi  (toplama sayısı)
Üzülürdum gerçekten. Bu sene tekrardan bu uygulamayı indirdim ve bu tarz hikayeler daha çok okunduğunu görünce bende yazmak istedim. Ama ilk başlarda hiç ümitli değildim hatta ablam ile birlikte yazıyorduk yine. Onun ki yine fazla olmuştu. Sonra bir gün geldi benim ki çoğaldı da çoğaldı ve insanlar yorum yaptı ben de bu şekilde hayatımın en güzel günlerini yaşamış oldum diyebilirim. Eskiden yazmış olduğum hikayeler de ki hesap ile bu hesap bir değil bu arada. Şifreyi de unuttuğum için geçen sene 2018 yılında Ocak ayı gibi bu hesabı açtım. Aslında serseri'den önce yayımlandığım bir hikaye olmadı bu hesapta. O yüzden buralara geldiğimiz için sizlere teşekkür ediyorum 💝

Mira Sönmez

Yatağımdan doğruldum. Hala öpmesi aklımdan çıkmıyordu. Ama benim de bir planım sonuçta belki de İpek ile sevgililerdi ve o kanıtı gosterirdim. Ama sevgili değillerse maalesef ki olmayacaktı. Ama İpek'in Ateş'i sevdiği baya belli oluyordu. Umarım planım işe yarardı. Bir dakika siz bilmiyorsunuz değil mi? Evet evet şimdi size sanırım dün gece ki yaptığım planı anlatmaya koyulayım. Hani o sahile çıktığım gün o Ateş ile son konuşmamız da bilerek onu korkutmak amacıyla söylememiştim bu kelimeyi.

'Sen benim için bir hiçsin sana bakıyorum da hiçbirşey göremiyorum aynı sanki duvar ile bakışıyorum. Sen kıskanabileceğim kişiler arasında yoksun. Sen beni bitirdin kanatlarımı kırdın özgürlüğümü kısıtladın şimdi sıra ben de paşam bende seni bitireceğim Bay Ateş Kahraman'

Şimdi planı açıklama vakti..

İki gün önceki Akşam
Masamda ki olan dergilere elimi uzattım. Birini alıp okumaya başladım. O anda kapım açıldı.

"Mira Hanım yemek hazır."
"Tamam."dedim görevli ablaya.
Sonra da dergiyi tekrar eski yerine koyup aşağı indim. Onur 1haftalığına bir  arkadaşıyla birlikte İngiltere'ye gitmişti.

O yüzden biraz yalnız gibiydim bu evde. Yemek yemeye başlarken İpek'in telefonuyla ilgilendiğini fark etmiştim. Ne yapıyordu ki o? Neyse aman sedef ile konuşuyordur en fazla.

Yemeği yedikten sonra masadan kalktım. 'ellerinize sağlık'deyip masadan kalktım. Odama girdim.

Uyku bastırıyordu. Ama ben uyumak istemiyordum ve saat daha 8.30'du.

_
Biraz atıştırmalık birseyler yemek istiyordum. Herkes yatmış olmalıydı. Saat 1.30'tu. Kapıyı yavaşça açtım. Yan tarafta ki odadan sesler geliyordu ve İpek'in odasıydı bu.

Biraz dinlemekten zarar gelmez diyerek kapısının önüne geldim. Konuşmalar aynen bu şekildeydi.

-aynen gelecek ama yarın
-tabi ki ya Ateş benim oldu artık
-kısa süre içinde hem de.
-tamam görüşürüz.

Ateş ile sevgili olamazlardı herhalde. Bu kadar düşmesi beni aşırı şaşırttı. Neyse ben istifimi bozmayarak odama çekilmeliyim. Şuanda yemek yeme ihtiyacım geri gitti diyebilirim.