~SERSERİ~ YENİDEN YAZILIYOR

~SERSERİ~54

Önceki bölümü Mira'dan dinlediniz şimdi de Ateş Bey'in sırası..

Ateş Kahraman
Okuldan çıkmıştım. Mira'yı aramaya koyuldum. Uğur salağı yüzünden ayrılmıştık. Mira'nın dediğine göre barda bir kızla onu aramışım saçmalığa bak.

Koşmaya devam ettim. Mira'nın ne yazık ki nerde olduğunu bilmiyordum. Bu yüzden tekrardan koşmaya başladım ki tanıdık bir ses arkamdan seslenmeye başlamıştı. arkamı döndüğüm de annem ve kardeşim bana doğru geldiklerini gördüm.

"Oğlum senin okulda olan gerekmiyor muydu?"
"Anne uzun hikaye daha sonra konuşsak."
"İyi madem."
"Abi beni sahile götürür müsün?"
"Olmaz abicim işim var."
"Annne! Abim beni sahile götürmüyor!!"
"Ateş!"
"İyi be tamam. Gel buraya küçük fare."dedim. Kardeşim Miray'da yanıma geldi. Miray'ı çok severdim. Hatta Mira'yı görünce nutkum tutulmuştu kardeşime çok benziyordu çünkü. Fakat suanda onu yolda bile görememek beni üzüyordu. Kardeşim gibi saçları gözleri hatta isimleri bile benziyordu.

Sahil zaten okula çok yakındı. Mira'nın burda olmasını umuyordum. Tek umudum..

"Abi pamuk seker alalım."dedi kardeşim Miray. Gözlerim ile evet bakışı attıktan sonra birlikte pamuk şekercinin önüne geldik. Hala sağıma soluma bakıyordum Mira'yı bulabilme umuduyla.

"2tane şeker istiyorum biri mavi biri pembe olsun."dedi Miray.
Pamukşekerci istediğimiz yiyeceği verdi ikisini de kardeşime.

"Abi sen istemez miydin?"
"Yok istemem abicim"
"beni burda bekle geleceğim."
"Tamam abi."

Miray'ın ayakkabısının bağı açılmıştı. Hemen çömelip bağladı. Sonra da ayağa kalkıp şekeri açtı. Yemeye başladı. Fakat abisi hala ortaklıklarda yoktu.

"Abi , Ateş abii! nerdesin abi."diye bağırdım kimse sesimi duymamış ve hayatta modundaydı. Diğer şekeri de yemiştim. Biraz yürürsem belki de bulur beni abim.

abimin gittiği yöne yöneldim. Fakat hala yoktu. Yakınlarda ki bir yerde banklar vardı. Hemen oraya oturmalıydım. Hem abim bu taraftan gelecekti ve gelirken beni burda hemen görebilirdi.

...
Sanki yanımda bir gölge hissetmiştim biraz yana kaydım. Yanıma oturan kişiye bakmaya cesaret ettim ve gözlerimi ona doğru bakmaya cesaret ettirdim. Baktığımda benim gibi mavi gözlü bir abla ve muhtemelen abimle yaşıt olmalıydı. Çok güzeldi bana çok benziyordu ya da ben ona mı?

Annenin sözünü hatırlayıp kendi tarafıma döndüm. 'Yabancılarla konuşmamalısın.'
Ben de annemi ddinlemeliyim ama bu abla da kötü birine benzemiyordu aksine çok güzel bir ablaydı. Artık sözü açmanın vakti gelmiş gibiydi ve o abla söze başladı.

"Merhaba güzel kız napıyorsun burada bakalım annen baban nerede?"dedi gülümseyerek.
"Şey benim ismim Miray ve ben kayboldum."dedim çünkü abim hala ortalıklarda yoktu ve belki bu abla bana yardım edebilirdi.
"Miray mı?" Dedi abla. Kafamı usulca salladım.
"Bende Mira."dedi. İsimlerimiz çok benziyordu.
"Anneni veya babanı bulmana yardım edebilirim."dediği anda sevindim.
"Buraya abim ile geldim. Fakat abim birden bire kayboldu buralardan."dedim üzgünce.
"Öyle mi oyleyse buluruz biz abiyi."dedi Mira abla.
"Gerçekten mi?"diye cevapladım
"Tabiki."diye cevapladım ve banktan kalktık.
"Abini en son nerde gördün?"dedi Mira abla.
"Pamuk şeker almaya gitmişti."dedim
"Hmm peki bu pamuk şekerci nerede?"dedi Mira abla. Bende biraz ilerde olduğunu göstermek adına elime işaret ettim.

pamuk şekercinin önüne gelmiştik fakat abim bir yerde görünmüyordu. Üzgünce başımı eğdim. Mira abla da anlamış olacak ki;

"Miraycım merak etme bulacağız abini şurda bak simitçi var biraz ileride de baloncu var diye biliyorum belki orada olabilir ne dersin?"dedi Mira Abla.
"Gidelim o zaman Mira abla."dedim. Sonra da elini tutmaya devam ettim.

Simitçiye yaklaşmıştık. Bir kaç adam orada simit almak için duruyordu. Fakat hiçbiri benim abim değildi.

"Hangisi senin abin Miray?"dedi Mira abla.
"Hicbiri değil benim abimin üstünde kırmızı bir ceket var hatta ipleri de siyah."diye cevapladım.
"Tamam miray."dedi Mira abla.
Diyerek baloncunun o tarafa yöneldik. Tanıdık bir sima görmüştüm. Abimdi bu hemen Mira ablanın elini bırakıp abime koştum ve beni kucağına almıştı.

"Abicim neredeydin sen?"dedi Ateş abim. O sıra da Mira ablanın gittiğini fark ettim ve;

"Mira abla getirdi beni. Ben bankta otururken yanıma oturdu ve bana yardım etti abi."dedim

Abim Mira ablaya doğru yaklaştı. "Teşekkür ed-"
Derken arkasını dönen kıza şaşkınlık içinde baktı, acaba tanıdığı mıydı diye düşünmeden edemedi küçük Miray.

"Senin ne işin var burada?"dedi Ateş abim.
"Hoppala ssenin kardeşin olduğunu bilmiyordum getirdim insanlık ettim."Diyerek arkasını döndü Mira abla.

"Siz tanışıyor muydunuz?"dedi küçük Miray.
O anda arkadan bir ses geldi.

"Aşkım balon vurmada bana yardım etmen gerekiyor."dedi bir kız sesi.
O anda o kıza döndüm. 2ton yüzünde ki makyajı,sarı uzun saçları ve dizinin biraz üstünde olan siyah elbisesi siyah çizmesi vardı. Elbiseleri gayet güzeldi fakat sanki elbise sıkıyor gibi sürekli çekiştirip duruyordu karnından. Göz makyajı normal sahile gelecek tiplerden değildi ayrıca. Onun yerine Eyeliner çekmeliydi. Puan verecek olsam 10 üzerinden en fazla 4 verirdim.

"Ateş!"diye bağırdı Mira abla. Ayrıca Ateş abim beni kucağından indirmiş o kızın yanında yerini almıştı ayrıca Mira abla bağırınca Ateş abim Mira'ya döndü.

"Sen benden sonra seviyeni çok düşürmüşsün be Ateş. Sen böyle kaşarlar ile oynamaya devam et üniversite sınavında göreceğim ben seni."dedi kaşar ne demekti ki? Peynir , yoğurt da diyelim öyleyse.(herkese kusura bakmayın diyorum xsmklçsmkl)

o anda arkasını döndü Mira abla. Ateş abim arkasından bağırdı."Ne o beni mi kıskanıyorsun?"

Ona doğru döndü ve yaklaştı "Sen benim için bir hiçsin sana bakıyorum da hiçbirşey göremiyorum aynı sanki duvar ile bakışıyorum. Sen kıskanabileceğim kişiler arasında yoksun. Sen beni bitirdin kanatlarımı kırdın özgürlüğümü kısıtladın şimdi sıra ben de paşam bende seni bitireceğim Bay Ateş Kahraman."

Nasıldı bu bölüm? Umarım beğenmişsinizdir diğer bölüm diğer tayfanın olacaktır Dilara berk falan. Şimdilik görüşmek üzere hoşçakalın!