ALTIN PİÇLER ŞEHRİ

ALTIN PUSU

Taehyung bir an zamanın durduğunu sandı. Şakağından çenesine doğru bir ter damlası süzüldü ve çenesi gerginlikle kasıldı. Artık yeşilleri akmış koyu kumral saçları, gözlerinin önünde adeta bir kafes gibi görüşünü kapattı. Ama Taehyung onları kenara çekmek şöyle dursun, kıpırdayamıyordu bile. Gerginlik, parmak uçlarına kadar işlemişti.

"Jungkook..." diye fısıldadı, yavaşça. Kafasındaki tek soru, kurşunun kime saplandığıydı. İki eski arkadaş, hiç kıpırdamadan birbirlerine bakarken, sonunda hareket eden taraf, acıyla yüzü buruşan Jimin oldu. Gözleri dolmuş halde geri çekildi. Silah, elinden yavaşça yeri kaydı. Hıçkırdı.

"Farklı olsun istedim." dedi, ellerini dua eder gibi bacaklarına koyarak. Hala Jungkook'un bacaklarında oturuyordu. Jimin'in çok güzel bir yüzü vardı. Dolgun, öpülesi dudakları, muhteşem bir göz gülümsemesi... Ama o göz gülümsemesi ortaya çıkmayalı epey oluyordu. En son Taehyung'la sevgiliyken gülümsemişti.

Jimin burnunu çekti. Kafasını eğip kan sızan uyluğuna baktı. Canı çok yanıyordu ama içindeki acı kadar değildi. Taehyung sadece Jungkook demişti. Jimin değil, Jungkook.

"Ben onu sevdim." diye sızlandı, ağlarken. "Ben onun için adam öldürdüm. Bogum'u öldürmeseydim, beni satardı. Kirlenirdim."

"Bizi kirleten insanlar değildir." Hoseok depoya ağır adımlarla girerken mırıldandı. Sesi boş depoda yankı yaptı, ayağının altındaki moloz ezildi. "Bizi yalnızca yine biz kirletiriz. Kötü duygularla, kirli planlarla ve merhametsizlikle..."

Jimin öfkeyle dişlerini sıktı. "Hayır." dedi. "Kirlendiği için öldüren insanlar gördüm." Direkt olarak Jungkook'a bakıyordu. "Sen anlatmak ister misin, Jungkook?"

Jungkook gözleriyle neredeyse yalvarıyordu. "Sus." diye fısıldadı. "Sus artık."

Ama Jimin susmadı. Kafa karışıklığıyla kaşları çatılmış Taehyung'a baktı. "Sevgilinin geçmişinin ne kadarını biliyorsun, Taehyung. Mesela yaşlı bir adamı baştan çıkarıp sonra onu öldürdüğünü biliyor musun?!"

Jungkook korkuyla Taehyung'a baktı. "Ben... Yapmadım."

"Öldürdüğünü inkar mı edeceksin?!" diye gürledi, Jimin. Tüm acısına rağmen sağlam ayağına güç vererek ayaklandı. Olabildiği kadar hızlı davranarak Taehyung'a yaklaştı. "O evde biraz daha kalabilmek için, adamın kalan parasını yiyebilmek için onu öldürdü! Rahibeyle kirli planlar yaptı!" Hoseok'a döndü. "Şimdi kim daha kirli, ha! Söylesene!"

Taehyung duyduklarıyla donup kalmıştı. Kafası karışık bir halde Jungkook'a bakıyordu. Jungkook dolan gözleriyle yerinden neredeyse fırladı. "Hayır..." dedi. "Taehyung, hayır." Mahcubiyetle ellerine bakıyordu şimdi. "Beni taciz etti. Sonra... Bir gece... Te- Tecavüz etmeye çalıştı. Ben... Kendimi korudum." Sevgilisine baktı ve ona yaklaştı. "Yemin ederim. Yemin ederim ona umut vermedim."

"Yalan söylüyor! Eğer doğruysa senden neden sakladı?"

"Çünkü..." Çocuk etrafına bakarak kaçacak bir yer aradı. "Bundan... Utandım. Ben senin gözündeki yerim sarsılsın istemedim. Benim hakkımda yanlış şeyler düşün istemedim."

"Yalan söy-"

"Kesin artık!" diye gürledi, Taehyung. Jimin'in yanında sıyrılıp Jungkook'a yaklaştı. Ellerini kibarca yüzüne çıkarttı ve sevgilisinin ona bakmasını sağladı. Jungkook'un gözleri utançla kısılmıştı. Taehyung'ın ellerinden kurtulmaya çalıştı ama güzel eller onu bırakmadı. "Sevgi, güven gerektirir." dedi, yumuşacık sesiyle. "Sevgi, merhamet gerektirir. Eğer senin yalan söyleyeceğine inansaydım, seni hayatımdan çıkartırdım." Dönüp Jimin'e baktı. "Seni çıkarttığım gibi, Jimin." Çocuğun dağılışını umursamadan tekrar odak noktası olan Jungkook'a döndü. "Bir birliktelik sadece aşkla yürümez. Sadece sevişerek olmaz. Ben seni ahlakınla kabullendim. Yalan söylemedin, iftira atmadın, para için planlar yapmadın. Sen... İstersen yüz kişiyle yatıp bana gel, ben hayatıma girdikten sonra ne yaptığına ve benden önceki ahlakına bakarım. Jungkook, sana kızacağım tek nokta, benden sakladığın gerçekler olacak." Jungkook ona minnetle bakarken ekledi: "Bir daha benden bir şey saklama. Yoksa seni gerçekten affetmem ve aşkım ne kadar büyük olursa olsun, giderim."