Skinny (Percy Jackson Fanfiction)

Bölüm 28 Bağıntıyı Çözüyorum

Az önce Skinny hikayesini bitirdim ve çok fena depresyondayım, çok özleyeceğim kerataları... :( Skinny benim için basit bir hikayeden çok, bambaşka bir evrendi. Sanki onun da fangirllüğünü yapıyormuşum gibi... Bu bölüm için şarkı sayısı çok . İstediğinizle dinleyebilirsiniz, hepsi çok yardımcı oldu. -Multi 1.sezon banner-

Adele-Rolling in the Deep

The Last Time- Taylor Swift ft. Gary Lightbody 

Lana Del Rey-Summertime Sadness- Born To Die- Dark Paradise.

Thirteen Senses-İnto The Fire.

- - -

XXVIII

Bağıntıyı çözüyorum.

''Ben iyi olanım.''

''Hemen güvenme.''

''Kendi kanından kork.''

Kırlangıç kolye.

Elpis.

Görüntüler.

Aslında her şeyin bir uyarı olduğunu anlamakta çok geç kalmıştım. Her şey, beni korumak içindi aslında. Ama ben gözümün önündekini göremeyecek kadar kördüm.

Ve bunun bedelini en ağır şekilde ödedim. 

''Ne yapmaya çalışıyorsun?'' dedim öfkeyle.''Bu da ne demek oluyor?''

''Şu saçmasapan anne-kız olayı gerçekten sıkmaya başladı. Artık işimi bitirmem gerek.''

Yutkundum.

''Ne?''

Güldü.''Ah-hayır, lütfen bana o bütün annelik şeylerine inandığını söyleme!''

Gerçekten de, inanmış mıydım?

''Ne istiyorsun benden?'' diye sordum öfkeyle. Mor renkli havada süzülen ruhlar beni kollarımdan sıkıca tuttu. Onlardan kurtulmaya çalıştım ama bu imkansızdı. Sayıları yirmiden fazlaydı. Bu da yetmezmiş gibi çok güçlüydüler.

''Ne yapıyorsun sen?!'' Arkamdan bana doğru koşan Luke'u gördüm. Sophie de arkasından geliyordu fakat bir anda geriye fırladılar. 

''Luke! Sophie!''

''İşime karışan herkesi teker teker yok ettim.'' dedi dişini sıkarak.''Sabırla bekledim. Ama yetti artık. Bugün bu iş bitecek.'' 

''Ne demek istiyorsun?'' dedim dişimi sıkarak. Sinsice gülümsedi.

''Sana iyi birer doğum günü hazırlayamamış olabilirim. Ama inan bana, cenazen çok güzel olacak.'' 

Hayatımda birçok piskopat görmüş, izlemiş veya duymuştum. Kendi çocuğunu öldüreni de haberlerden biliyordum. Ama hayır, kendi kızı için bir ölüm töreni hazırlayanı hiç görmemiştim.

Beni öldürecekti. Kendi öz kızını.

''Sen bir canisin!''

Ruhlar beni ileriye doğru sürüklerden çığlık attım, çırpındım. Niye hayalet oluşturamıyordum? Niye ruhları bayıltamıyordum?

Yine güldü.

''Boşuna uğraşma, artık Hades melezi güçlerin yok.''

Kurtulmak için çığlık attım, ruhları tekmeleyeme çalıştım fakat her seferinde boşluğa vuruyormuşum gibi içlerinden geçip gidiyordu. Sonunda beni şehrin her tarafından götüren bir meydana getirdi. Elini nazikçe sallayarak yere simsiyah bir halı serdi. Ortaya biraz havada duran bir zemin oluşturdu, yerle bağlantısını merdivenlerle sağladı. Her şey, simsiyahtı.