Skinny (Percy Jackson Fanfiction)

Bölüm 48 Ayvayı Yiyorum

Hey, çok fazla hayalet okurculuk yapıyorsunuz. En azından bir yorum bıraksanız hoş olurdu.

İyi okumalar, TEOG a az kaldı, dualarınızı bekliyorum.

____

Nefret ediyorum demek, Leydi Grentsank'a karşı hissettiklerimi açıklamaya yetmezdi bile. O, hayatımda gördüğüm en kötü anne, en kötü insandı.

Tabi, bu benim için geçerliydi. Eminim ikiz kardeşimin düşünceleri çok daha olumluydu.  Mutlu bir aile hayatı geçirmişti. İper'de paranın, büyünün, sevginin içinde yaşarken, nasıl mutsuz olabilird ki?

"Neyi düşünüyorsun?" Luke'un sesiyle düşüncelerimden ayrılıp başımı ona çevirdim. Endişeli bir ifade vardı.

"Olanları." dedim derin bir iç çekerek." Bir duygularımla oynamadığı kalmıştı. 

Luke elimi sımsıkı tuttuğunda-ve de mavi gözlerini bana çevirdiğinde-içimde bir şeylerin kıpırdandığına yemin edebilirdim.  

"Her şey düzelecek. Söz veriyorum." Başımı evet anlamında sakladım. İnanmak zorunda olduğum için inanıyordum. Vazgeçemeyeceğimi bildiğim için.

"Eğer onu yeneceksem,daha cok güce ihtiyacım var." dediğimde mavi gözlerini yere çevirdi. 

"Aklında ne var?"  diye sordu sıkıntıyla. Beni zorlayacak şeylerden nefret ediyordu. En son çok güç kullandığımda ölümden döndüğümü gördüğü için bu çok da saçma bir şey değildi.

"Eğer annemden bana Hekate güçleri geçtiyse-ki Amy geçtiğini söylemişti. Güçlerimi kullanmayı öğrenebilirim." 

Luke bir süre sessiz kaldı. Sonraysa sadece "Olur." deyiverdi. Elimle yüzünü kavrayıp kendime çevirdim."Kendime dikkat edeceğim. Geçen seferki gibi salaklık yapmayacağım. Söz veriyorum, kimsenin zarar görmesine izin vermeyeceğim."  

Tamam diye başını salladığında kollarımı boynuna dolayıp ona sımsıkı sarıldım. Onu gerçekten cok özlemiştim. 

"Seni seviyorum." diye mırıldandım."Bu sefer baş belalığı yapmayacağım." Bana daha da sıkı sarıldı. 

"Üzgünüm,sen benim her zaman baş belam olacaksın. Psikopat annen duygularınla oynayıp seni içine kapanık bir.... ee, tipe çevirse de." 

"Ergen demediğin için teşekkürler. " diye mırıldandım. Geriye çekildiğinde gülüp bana bakıyordu. Yüzündeki yara izinin bile onu bu kadar yakışıklı yapması normal miydi? 

Hayır, hiç de normal değildi.

Öpmek için dudaklarıma eğildiğinde geri çekildim. Yüzünde şaşkın ve sert bir ifade oluştuğunda nefes alamadığımı hissettim.

Yemin ederim isteyerek yapmıyorum, dedim kendi kendime. Senin iyiliğin için. Sana bunu yapamam.

"Martin onun bir avcı olduğunu söylemişti." diye konuyu değiştirdiğimde  Luke'un yüzü asıldı. Martin'in adını bile duymak onu geriyordu.  Hele de az önce onu reddettiğimi düşününce...