ျမတ္နိုးေသာ္က အျကင္နာေဝ(မြတ်နိုးသော်က အကြင်နာဝေ)

အပို္င္း ၇

အပိုင္း ၇

၂၀၁၅ ၊ နုိဝင္ဘာလ

ေမွ်ာ္ေနေသာ သူေရာက္လာေသာ္လည္း ေဝ ဘာမွမေမးရဲ။ သတင္းေကာင္းၾကားခဲ့ရဟန္မတူ။

ေဝ သိျပီးသားျဖစ္ေပမဲ့ သူေတာ့ျဖင့္ တစ္ခုခုအေၾကာင္းထူးေအာင္လုပ္နုိုင္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိခဲ့တာပဲ

အျပစ္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနသည္။ ဘာလို႕ဆို အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေျခတြဲလဲထိုင္ရင္းမွ ေဘးနားကေန ေမွ်ာ္လင့္

တၾကီးၾကည့္မိေသာ ေဝ့ကုိ လွည့္ၾကည့္ရင္း...

"ဟား..."

ခပ္ဟဟရယ္လ်က္ ဆံပင္မ်ားထဲ လက္ေခ်ာင္းအားလံုးထိုးထည့္၏။ ကြက္ေက်ာ္ရိုက္ခံလိုက္ရသည့္ ကစား

သမားတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာထားမ်ိဳး။ ေနာက္ျပီး ပညာရွိအမ်က္အျပင္မထြက္ ႏွင့္ဆိုသည့္ ဆံုးမစကားကို

နွလံုးအျပည့္မူသြင္းနာခံထားဟန္ရွိသည္။ မ်က္ႏွာထက္မွ အျပံဳးကအရာမယြင္းေသာ္ျငား မ်က္လံုးထဲမွ

လွ်ံေဝ့ေနေသာ ေဒါသကိုေတာ့ သူမထိန္းထားနိုင္။ တလဲ့လဲ့ႏွင့္...

မနက္လင္းခ်င္း အဘြားလာေပးသြားေသာ ေျခာက္လသက္တမ္းရွိအိမ္ငွားစာခ်ဳပ္ကို ကို္င္ကာ

ထပ္ရယ္ျပန္သည္။ သူ႕ကိုၾကည့္ျပီး ေဝ ရူးခ်င္လာသည္။

"ကိုသား ကို မေတြ႔ခဲ့ဘူးလားဟင္"

"ေက်းဇူးရွင္က ညတည္းက မိန္းမခိုးေျပးသြားတယ္တဲ့...ဟား တကယ္ ကိုသားအဲ့ေလာက္ထိေတာ္ျပီး

အျငိဳးၾကီးတတ္မွန္းမသိတာ ကိုယ့္ေသတြင္းကိုယ္တူးလုိက္တာပဲ။ ငါ လံုးဝမရိပ္မိခဲ့တာ ဟား တကယ္ပဲ"

သူေျပာေနတာေတြကို ေဝ နားမလည္။ မေန႕က ေနဝင္ခ်ိန္အထိ ေဝ တို႕နဲ႕ရွိခဲ့တယ္။ ကူညီေပးခ့ဲတယ္

သူ႕ကို အစိမ္းေၾကာ္၊ ေတာက္ေတာက္ေၾကာ္ေတြပင္ဝယ္ေပးလိုက္ျပီး ႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့တာေလ။

ဆံုးစျမဳပ္စျဖစ္ေနျပီျဖစ္ေသာ အေျခအေနတြင္ ေကာက္ရိုးမွ်င္ထက္ပိုကာအားကိုးရမည့္လူက ဘာေၾကာင့္မ်ားေဝ ငိုခ်င္လာေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္ သူေရွ႕မငိုရဲ၍ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တင္းတင္းကိုက္ထားျပီး မာန္တင္းထားရ၏။ သူကေတာ့လွည့္မၾကည့္ဘဲ ဆက္ေျပာသည္။