အပိုင္း ၃၀

42.8K 4.7K 138
                                    

၂၀၁၆ ၊ ေမ ၊ ရန္ကုန္
အိမ္ေနရင္းအဝတ္အစားျဖင့္ပင္ ကားေပၚ
တက္လာသည္။ မိတ္ကပ္ေတာ့ မႈန္မႈန္
ေလးလိမ္းထားျခင္းျဖင့္ သဘာဝအတိုင္း
လွေနဟန္ကို ယူထားသည္။ ျကည္ျကည္
လင္လင္ႏွင့္

"Morning" ဟု ႏႈတ္ဆက္ေပမဲ့ မနည္း
အားတင္းထားမွန္း အေနနီးသူမို႕သိသည္

လမ္းတေလွ်ာက္တိတ္ဆိတ္ေနျဖစ္ျက
သည္။ မနက္အေစာပိုင္းမို႕ ရန္ကုန္ကား
လမ္းေတြသည္ သန္႔စင္ေသာေလထု
ျကား ကားလမ္းေျကာလည္းရွင္းေန၏။

"ေသာ္..."

"ေငြျခဴး"

ႏွစ္ေယာက္သား တိုက္ဆိုင္စြာေခၚျဖစ္
ျပီးမွ

"ရတယ္ နင္အရင္ေျပာေလ" ဟူ၍ ေလဒီ
ဦးစားေပးစနစ္က်င့္သံုးလိုက္ရသည္။

"နင္ ေျပာစရာရွိရင္ အရင္ေျပာေလ"

"ရတယ္။ နင္ ဘာေျပာမလို႔လဲ"

"ငါ ေမးမလို႔ပါ။ နင္ မေန႕က တေခတ္
အတြက္ ေသြးလွဴေပးခဲ့တယ္ဆို။
တေခတ္ AB ေသြးမွန္းနင္ဘယ္လိုသိ
လဲ"

ေခါင္းသာခါျပလိုက္ျဖစ္သည္။ ဒါသည္က
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း အျကိမ္ျကိမ္ျပန္
ေမးလိုက္တိုင္း အေျဖမရွိျဖစ္ေနသည္မို႕
သက္ျပင္းခ်ရံုမွတစ္ပါး မတတ္နိုင္ခဲ့

"ေနာက္ျပီး နင္ သူ႔ကို အငယ္လို႕ေခၚ
လိုက္ေသးတယ္။ အဲ့ဒါ သူ႔အိမ္ေခၚနာ
မည္။ အိမ္ရဲ႕ အငယ္ဆံုးမို႔ အငယ္ေလး
လို႕ ေခၚျကတယ္လို႕ သူေျပာဖူးတယ္။
ဒါေပမဲ့ ငါ နင့္ကိုေတာ့ အဲ့အေျကာင္းျပန္
မေျပာဖူးဘူး"

"ငါ ေခၚလိုက္မိသလားေတာင္ မမွတ္မိ
ေတာ့ဘူး"

မီးပြိဳင့္မိသြားသည္မို႕ ေနာက္ျကည့္မွန္က
ေနတစ္ဆင့္ ေငြျခဴးကို မ်က္လံုးခ်င္း
ဆံုေအာင္ ျကည့္လိုက္သည္။
သူမသည္လည္း အေျဖရွာေနဟန္ရွိေသာ
အျကည့္မ်ိဳးျဖင့္ ျပန္ျကည့္သည္။ ထို႕
ေနာက္ ဆံပင္မ်ားကို သပ္တင္ရင္း သက္
ျပင္းတစ္ခု ခပ္ဖြဖြခ်သည္။

"နင္ ေစာနက ဘာေျပာမလို႕လဲေျပာ
ေလ"

"ငါလည္း ေမးမလို႕...အခု ရန္ကုန္မွာ
ဘုန္းတေခတ္ အမ်ိဳးေတြ ရွိလား"

ျမတ္နိုးေသာ္က အျကင္နာေဝ(မြတ်နိုးသော်က အကြင်နာဝေ)Where stories live. Discover now