ျမတ္နိုးေသာ္က အျကင္နာေဝ(မြတ်နိုးသော်က အကြင်နာဝေ)

အပိုင္း ၂၄

၂၀၁၆ ၊ ဧျပီ

အိုက္စပ္စပ္ျဖစ္ေနတတ္ေသာ သျကၤန္
ကုန္စ ေႏြလယ္ညေတြလို ပူမေန။
ေႏြေရာက္တိုင္း အိပ္ေရးပ်က္တတ္မႈကိုလည္း ေက်ာ္လႊားနိုင္
ေနသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ျကာျပီ။ မွတ္မွတ္
ရ ရ ဆိုပါက အစ္ကို့စာေမးပြဲ အေျကာင္း
ျပခ်က္ျဖင့္ အစ္ကို့ကို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အတူ
အိမ္ေရွ႕မွာ လာအိပ္ေစျခင္းက စတာပင္။
တစ္ေယာက္တည္း အိပ္တုန္းကေတာင္
ပူလြန္း၍ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့တာ။ ခုေတာ့...
ႏွစ္ေယာက္အိပ္တာကို ဘာလို့မ်ားႏွစ္
ႏွစ္ျခိုက္ျခိုက္ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ရတာလဲဟူ
ေသာ အေျကာင္းျပခ်က္က ရွိေနခဲ့၏။

မူမမွန္ေသာ ေအးျမမႈတစ္ခုေျကာင့္ နိုးထလာရသည္။ ဖြင့္လိုက္ေသာ မ်က္ေတာင္
ဖ်ားမ်ားကို ထိေတြ႔လာေသာ ေလေအး
ေအးေလး။ ထို့ေနာက္တြင္ေတာ့ ေလ
ထက္ ပို၍ ေအးျမေစေသာ မ်က္ႏွာနုနု။

"အစ္ကို မအိပ္ဘဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"

အညာယပ္တိုင္ ျကီးျကီးကို ေက်ာ
ျပင္ေသးေသးေလးေနာက္ဖြတ္လိုက္သူ။

"အစ္ကိုရာ..."

ေဝဟင္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို သတ္လိုက္
ျပန္ပါ၏။ မအိပ္ဘဲနဲ႔မ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို
ယပ္ခပ္ေပးေနတယ္တဲ့လား။

ကြ်န္ေတာ္ ျပံဳးျကည့္ေတာ့ ရွက္ရွာပါ၏။
ေဝဟင္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ယေန့အထိ
ခ်စ္တယ္ ဟူေသာ ႏႈတ္ထြက္စကားကို
မေျပာခဲ့ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကသာ အနမ္း
တိုင္းကို ရွက္ေျကာျဖတ္ကာ စတင္ရ
သည္။ အစ္ကို့ဆီမွ ဆတူ တံု့ျပန္မႈကို
မေမွ်ာ္လင့္ႏွင့္။ ဘယ္ေသာအခါမွမရ

ဒါေတြအတြက္နဲ႔ အစ္ကိုက ကြ်န္ေတာ့္
ကို မခ်စ္ဖူးရယ္လို့မ်ား မယိုးစြပ္ရဲ။ အခု
လို အမူအက်င့္ေလးမ်ားႏွင့္ပင္ မထင္
မွတ္ေသာ ေထာင့္မ်ားစြာကေန အေသ
သတ္တတ္၏။ ခုလည္းျကည့္။

"ဘာလို့ မအိပ္ဘဲနဲ႔မ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို
ယပ္ခပ္ေပးေနရတာလဲ။ အရင္ေန့ေတြ
တည္းက မပူဘူး မွတ္ေနတာ။ ညဖက္
မအိပ္ မနက္ဖက္က်လည္း ကြ်န္ေတာ့္
အရင္ထနဲ႕။ ခင္ဗ်ားက စက္ရုပ္ျကီးလား"

"ေသာ္ ေခြ်းေတြ ထြက္ေနတာနဲ႔...ေသာ္
က ကားေမာင္းေနရတာေလ။ညဖက္
အိပ္ေရးပ်က္လို့ မျဖစ္ဘူးမလား"