ျမတ္နိုးေသာ္က အျကင္နာေဝ(မြတ်နိုးသော်က အကြင်နာဝေ)

အပိုင္း ၈

အပိုင္း ၈

၂၀၁၅၊ နုိဝင္ဘာလ

"ေဝ ေျပာစရာရွိတယ္"

ေမးဆက္ျပလုိက္ေတာ့ အနားလာထိုင္သည္။ မ်က္ရည္မေျခာက္ေသးေသာ မ်က္ဝန္းအစံုက အရည္ရႊမ္းေန

ေသာ သစ္သီးတစ္လံုးလိုပင္။

ေျပာစရာရွိတာ မေျပာေသးဘဲ ပြင့္လ်က္သားရွိေနေသးေသာ ပိုက္ဆံအိတ္ႏွင့္ စာအုပ္ကိုၾကည့္သည္။ စိတ္ထဲလန္႕လာရ၏။ သူ႕ကို က်ိတ္ေၾကြေနတယ္လို႕မ်ား ထင္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူူးမလား။

"ဒီမွာ အဲ့ပံုေတြ ကြ်န္ေတာ့္ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ ဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိဘူးေနာ္။ အခုမွ ျမင္ဖူးတာ"

"အြန္း ေဝ သိတယ္။ မေန႕က ကိုသား ကို ဒါေတြခဏသိမ္းေပးထားလို႕ ေျပာေနတာမလား"

"ဟုတ္တယ္။ ညေန စားစရာထြက္ဝယ္ေတာ့ ထားတဲ့ေနရာကို ေျပာလို္က္တယ္။ သိမ္းေပးထား မနက္လာယူမယ္ဆိုျပီးေတာ့...အဲ့မွာ ထည့္လိုက္တာ ေနမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာလို႕မ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို ဒီေလာက္ထိလုပ္ရတာလဲမသိဘူး။ အခု ခင္ဗ်ား အေဖဆီသြားေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းဘာေျပာေသးလဲ"

"နယ္ခဏျပန္သြားတယ္လို႕ေျပာတယ္။ ေကာင္မေလးေတာ့ ပါသြားလား မပါသြားလား မသိဘူး"

"ထားေတာ့ အခု ခင္ဗ်ား ဘာေျပာခ်င္လို႕လဲ"

"ေဝ ဒီမွာေနပါရေစ"

"ဘာ"

ထိတ္လန္႕သြားေသာ မ်က္ႏွာသည္ စိတ္ရႈပ္ျခင္းဖက္သို႕ ခ်က္ခ်င္းကူးေျပာင္းသြားသည္။

"ေဝ...ေဖၾကီးဆီလည္းမျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒါ...ဒီအိမ္မွာပဲ ေနဖို႕...ခုက ငွားလည္းငွားထား"

"ဟမ္ ဒီအိမ္ငွားထားတာ ကြ်န္ေတာ့္ပိုက္ဆံေနနဲ႕ေလ။ ခုေတာင္ ပိုက္ဆံဘယ္လိုျပန္ေတာင္းရမလဲ စဥ္းစား

ေနတာ ။ အခု ဝင္းထဲလည္း ဘယ္လိုမ်က္ႏွာနဲ႕ ျပန္သြားရမလဲ။ ေက်ာင္းကလည္း တက္ရဦးမယ္။ ရြာ

လည္းျပန္လို႕မရဘူး။ အားနာတယ္ ျပန္လို႕မျဖစ္ဘူး"

"ဟို...ေဝ ဒီမွာ အလကားမေနပါဘူး။ အခု...အခုက အိမ္လခတစ္ဝက္ေပးလို႕ရေအာင္ အလုပ္တစ္ခုရွာ...