ျမတ္နိုးေသာ္က အျကင္နာေဝ(မြတ်နိုးသော်က အကြင်နာဝေ)

အပိုင္း ၁၈

အပိုင္း ၁၈

"ေသာ္..."

ကြ်န္ေတာ့္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ အိမ္ေပါက္ဝတြင္ က်ံဳက်ံဳေလးထိုင္ေနရာမွ ခုန္ဆင္းကာ လာၾကိဳသည္။ အလုပ္ဆင္းခိ်န္ထက္ ေနာက္က်လြန္းမက ေနာက္က်မည့္အေၾကာင္း ၾကိဳတင္ဖုနး္ဆက္ထားေသာ္လည္း သူ႕ စိုးရိမ္မႈက ေလ်ာ့နည္းဟန္မရွိ။

အနားကပ္သည္ႏွင့္ ခပ္သင္းသင္းရလိုက္ေသာ ေအးျမျမသနပ္ခါးပန္းကိုယ္သင္းနံ႕ က ညဥ့္ဦးယံေလညင္းႏွင့္ ပနံသင့္သည္။ ဒီေနရာတြင္ အလုပ္ျပန္လာၾကိဳမည့္ အိမ္သူသက္ထားဇနီးေခ်ာဆိုတာေတြ အစားထိုးမခံစားနို္င္။

ကရုဏာရသျဖည့္ မ်က္ဝန္းဝိုင္းမ်ားမွ စိုးရိမ္မႈ အရိပ္အေယာင္မ်ားေပ်ာက္ေအာင္ ႏွစ္သိမ့့္ေပးရဦးမည္ေလ။

"အိပ္​တာမဟုတ္ဘူး အစ္ကိုရာ... " ဟူေသာ စကားသည္ အုပ္ေဆာင္းနီအုပ္ ထမင္းဝိုင္းေလးေၾကာင့္ ေလထုထဲ အစေပ်ာက္သြားရသည္။

"ထမင္းစားျပီးျပီလား ဟင္"

ေမးသူကိုယ္တိုင္စားရေသးပံုမေပၚ။ ေငြျခဴးမသည္ ေအာင္ပြဲခံသည့္အေနျဖင့္ ဘူေဖးအဝေကြ်းလိုက္ေသာ္လည္းမုသာဝါဒကို ေခါင္းခါျခင္းျဖင့္ ကာယကံေျမာက္က်ဴးလြန္လိုက္သည္။ အကုသိုလ္အစုစုကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္သည့္မ်က္ဝန္းအစံုျဖင့္ အမွ်ေဝသည္။

"ခဏေစာင့္ေနာ္။ ဟင္းခ်ိဳေအးေနလို႕ ျပန္ေႏႊးလိုက္ဦးမယ္"

ေနာက္ျပန္လွည့္ေသာ လက္ကို ျပန္ဖမ္းဆြဲကာ ထိုင္ခ်စားေသာက္ခိုင္းသည္က အမိန္႕မဟုတ္။ ဟာေနေသာဝမ္းဗိုက္ပါးခ်ပ္ခ်ပ္ေလး၏ ဆာေလာင္မႈကို ျငိွမ္းသက္ျခင္းသာ။ ငယ္ငယ္က သင္ၾကားဖူးေသာေလာကနိတိအေျခခံ တရားမ်ားကို ေခါင္းထဲမွာသာ ျပန္အံေလ့က်င့္မိသည္။

အစ္ကိုသည္ သူ႕ကိုယ္သူဘယ္ေနရာတြင္ထားသည္လဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေသခ်ာမသိ။ သို႕ေသာ္ ဇနီးေကာင္းမ်ား၏ ၾကင္အင္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အံဝင္ခြင္က်ရွိလြန္းလွ၏။ ကြ်န္ေတာ္ မနိုးေသးခင္ အစဥ္ေစာစီးစြာ အိပ္ရာထတတ္သလို အိပ္ရာဝင္ပါကလည္း အျမဲလုိလို အိပ္ရာေသခ်ာခင္းေလ့မရိွေသာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္အိပ္ရာျပင္ဆင္ေပးတတ္သည္။ တားေသာ္လည္းမရ ။ သူစိတ္တိုင္းက် ျပင္ဆင္ေပးျပီးမွသာ သူ႕အခန္းေလးထဲဝင္အိပ္တတ္သည္။ အခုလည္းၾကည့္ ။ ကြ်န္ေတာ္ျပန္မလာမခ်င္း ထမင္းစားေစာင့္ေနေပးေနျပန္သည္။