ျမတ္နိုးေသာ္က အျကင္နာေဝ(မြတ်နိုးသော်က အကြင်နာဝေ)

အပိုိင္း ၁၄

အပိုင္း ၁၄

၂၀၁၆ ၊ ဇန္နဝါရီ

ဟုတ္ပါတယ္။ ကိုေအာင္ေဆြ ေျပာတာ အမွန္ပင္။ ေငြ ၂သိန္းက မ်ားတာကို မၾကည့္နဲ႕ဆိုတာ။ ဘယ္လို

မိန္းကေလး မ်ိဳးပါလိမ့္။ သို႕ေပမဲ့ ေျပာရင္ေျပာတဲ့ အတိုင္းလုပ္တတ္သည့္ စိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့ သေဘာက်၏။

အစ္ကို႕ ၾကိဳက္ေလာက္မယ္ထင္ေသာ ၾကာဇံေၾကာ္ဗူးကို ေျမွာက္ၾကည့္ရင္းမွ သေဘာတက်ျပံဳးရျပန္သည္။

ညေနတည္းက ခဏဆိုျပီး ထြက္ခဲ့သူက ကိုးမိုင္ထိေရာက္ရံုသာမက တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ studio

ေတြ ကလပ္ေတြထိေရာက္ခဲ့ရတာ။ အစ္ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူေနေတာ့မည္ ။

၈နာရီေလာက္တည္းကပင္တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားတတ္ေသာ ရပ္ကြက္ေလးသည္ ည ၁၁နာရီဆိုသည့္

အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေျပာဖြယ္မရွိေတာ့။ အဘြားတို႕လည္း အိပ္ေနျပီထင္သည္။ ျခံတံခါးကို အသံမျမည္ေအာင္

သတိထားဖြင့္ရင္း အိမ္ေလးရွိရာ ျခံေနာက္ဖက္ဆီ စမ္းတဝါးဝါးလွမ္းလာရစဥ္

"ေသာ္..."

အေနာက္သို႕ယိုင္မတတ္ျဖစ္ေလာက္သည္အထိ အားပါေသာ ေပြ႕ဖက္မႈ။ ေမွာင္ရိပ္ထဲေရာက္ေနခ်ိန္ ရုတ္တ

ရက္ၾကီး ေျပးဖက္ခံရေတာ့ မည္သူမလန္႕ဘဲ ေနမလဲ။ ပိုဆိုးသည္က ျပန္လည္ရုန္းထြက္ကာ ကို္ယ္လြတ္ရုန္း

ထြက္မည္ကို စိုးသည့္အလား တင္းက်ပ္ေသာ ဖယ္တြယ္မႈ။

"ဘာ...ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဟင္၊ ဘာျဖစ္လို႕"

အတင္းဆြဲခြာေမးေတာ့လည္း အသံထြက္မလာ။

"လာ...လာ၊ အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္...ကြ်န္ေတာ္တို႕လုပ္တာနဲ႕ အဘြားတို႕ အဘိုးတို႕ နုိးကုန္ရင္ မေကာင္းဘူး"

အက်ီ ၤစကို အတင္းဆြဲစုကိုင္ထားသည္မွာ အိမ္ထဲေရာက္တဲ့ထိမလႊတ္ေတာ့။ ဘာမ်ားျဖစ္သလဲေလ။

"ညေနက ကိုေအာင္ေဆြဆီသြားရင္းအလုပ္တစ္ခုေပၚလာလို႕ ေနာက္က်သြားတာ။ ဒီမွာ အစ္ကို႕အတြက္

ၾကာဇံေၾကာ္ဝယ္လာတယ္"

ေဖာ့ဗူးကို ေျမွာက္ျပေတာ့မွ ငိုခ်င္ရက္လက္တို႕ပံုစံျဖစ္ကာ ႏွာေခါင္းဖ်ားေတြေရာ နားရြက္ေတြပါ