ျမတ္နိုးေသာ္က အျကင္နာေဝ(မြတ်နိုးသော်က အကြင်နာဝေ)

အပိုင္း၁၁

အပိုင္း ၁၁

၂၀၁၅ ၊ ဒီဇင္ဘာလ

"အစ္ကို ေရခ်ိဳးလို႕ရျပီ"

ေဝ ေရခိ်ဳးရန္ထြက္လာေတာ့ ေမာ့ၾကည့္သည္။ ဖိုင္ဘာတို္င္ကီအျပာၾကီးအျပည့္ ၾကည္လင္ေနေသာ ေရမ်ားကိုတစ္လွည့္၊ ေခြ်းစီးမ်ားက်ေနေသာ သူ႕ေက်ာျပင္ကို တစ္လွည့္ၾကည့္ရင္း အားနာၾကီးစြာျဖစ္မိသည္။ ပင္ပင္ပန္းပန္းထမ္းလာတဲ့ ေရေတြကို အခန္႕သားခ်ိဳးဖို႕က...

ျငိမ္ရပ္ေနေသာ ေဝ့ကို လွည့္ၾကည့္သည္။

"ခ်ိဳးေလ အျမန္။ အစ္ကို ျပီးရင္ ကြ်န္ေတာ္ခ်ိဳးမွာ"

"အင္း"

ဝါးေလွကားထစ္မွေန၍ တိုင္ကီနားထိဆင္းလာလိုက္ေတာ့ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္သည္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုအနားတိုးလာ၏။ ေခြ်းစိုေနေသာ စြပ္က်ယ္ပါးေလးႏွင့္ ေဘာင္းဘီတိုေလးသာ ဝတ္ထားေသာ သူ႕ကို္ယ္ကို နီးနီးကပ္ကပ္ထက္ပိုကာ ေဝ့နားတိုးလာရင္း နားနားကပ္ကာ

"ေနပါဦး ပုဆိုးကို ဘာကိစၥရင္ေခါင္းထိ ဝတ္ထားရတာလဲ။ ခင္ဗ်ားက မိန္းကေလးမို႕ ရင္လ်ားျပီးခ်ိဳးမွာလား"

အဝတ္လြတ္ေနေသာ ပခံုးသားႏွင့္ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းလံုးမွ ေမႊးညွင္းမ်ား ေထာင္ထလာရသည္။

"ေယာက်ာ္းေလးပဲ ကြ်န္ေတာ့္လို ေဘာင္းဘီတိုနဲ႕ပဲ ခ်ိဳးပါလား ေလွ်ာ္ရလည္း သက္သာတယ္"

"ရွက္တယ္"

"ဘာ"

တိုးတိုးေျပာလိုက္ေသာ ေဝ့ အသံႏွင့္ ဆန္႕က်င္စြာ မာထန္စြာ ထြက္လာေသာသူ႕အသံ။ ေဝ စိတ္ညစ္လာသည္။အရင္ေန႕ေတြကလို သူျပန္မလာခင္ ေက်ာင္းကအျပန္ ကိုယ္နုိင္သေလာက္ေရေလးဆြဲျပီးခ်ိဳးထားတာအေကာင္း။

"ေနပါဦး ရွက္ရေအာင္ ခင္ဗ်ားက...ခင္ဗ်ား ဟာက"

ဆက္ေျပာရန္ခက္ေနဟန္ျဖင့္ ေဝ့ ရင္ဘက္ေနရာကို လက္ညွိဳးတထိုးထိုးႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။

"ငါ...ငါ ငယ္ငယ္တည္းက ဒီလိုပဲခ်ိဳးေနက်"

"ပုဆိုးနဲ႔ခ်ိဳးရင္ခ်ိဳး...အဲ့ဒါကို ဆြဲခ်။ ခါးမွာဝတ္ျပီးခ်ိဳး"

ခါးပံုစကိုဆြဲျပီး ဆြဲခ်ခိုင္းေသာအခါမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေအာက္ေလွ်ာခ်၏။ က်ံဳ႕ဝင္သြားလို႕ရရင္ ဝင္သြားပါေစ