Hanggang Tingin Na Lang Ba?

Sixty Nine *

Sixty Nine*

[The girls POINT OF VIEW]

AISHA's POV

I was gone for almost three months. I didn't knew that I have this so called amnesia. I thought all this time I was sleeping and dreaming. Akala ko lang pala. Lahat pala 'yun totoo.

And yeah, It was hard to believe someone has to lied to me my whole life, but in my heart, I know that I will always love them even if its hurt. Siguro yun na din ang dahilan kaya nagkaroon ako ng amnesia. But well, thanks for that thing, I was able to regain all of my memories.

Christmas na mamayang midnight. Nandito kami lahat sa mansion namin to celebrate. Inimbita din ni Ansherina si Raquel. Pumunta din si Jeddea at Vanessa. Andito din naman ang lola't lolo ko na humingi ng tawag agad ng makita nila ako. I forgave them. Biktima lang naman kami ng kapalaran e.

Masaya ako pero bakit parang kulang pa din? Ano pa bang kulang? Hinawakan ko ang bagay na 'yun. Iyon ang dahilan kung bakit naalala ko na lahat. Nagpapasalamat talaga ako dito. Mabuti na lang at nahanap ko ito.

"Nandito ka lang pala e."

"Ah Tristan. Pasok ka." Sabi ko. Nandito kasi ako sa kwarto ko. Umupo ito sa tabi ko.

"Bakit nagkukulong ka dito? Naglalaro sila sa labas e.."

Napahawak ako sa mga tuhod ko. "I don't feel like playing. I don't know. Ang weird ko ba?"

"Huh? Weird ka na sa lagay na 'yan? E paano naman si Edcel na kung magsalita e hindi mo alam kung saang century siya nagmula. Si Daryl na laging natutulog at gumigising lang ata pag kakain na o kaya naman si Nixon na wala na ata sa sarili? O ano weird ka pa?"

Natawa naman ako sa sinabi niya. "Ikaw talaga Tristan, pag narinig ka ng mga 'yun lagot ka."

Nanlaki naman ang mata nito saka nilagay ang hintuturo sa labi nito. "Shhh. H'wag kang maingay. Eto naman.."

"Hahaha. Okay okay. I won't talk."

"Good. Hehe." Ngumisi ito.

"Ahm by the way, Asan si Nixon?" Hindi ko pa siya nakikita ngayong naaalala ko na lahat.

"Pumunta sa hospital. May therapy siya." Ngumiti ito. "Alam kong hindi siya ang mahal mo Aisha.. Sabi niya hindi daw siya titigil na mahalin ka pero ayoko na siyang masaktan kaya ireject mo na lang siya at sabihing magmove on na okay? Alam kong pag ikaw ang nagsabi nun, matatanggap niya na din na hindi talaga kayo para sa isa't isa."

I was stunned for the moment. I really didn't know that he loves me so much. Napahawak ako sa dibdib ko. It was aching and I don't know why. Maybe I know why. I'm just afraid to accept it.

"Darating ba siya?" Tanong ko.

"Oo. Pero mamaya pa. Sige. Hinihintay na ako ni Jeddea sa baba e." Palabas na ito ng kwarto ko nang makasalubong nito sa pintuan si Denver.