Hanggang Tingin Na Lang Ba?

Seventy*

Seventy*

[The last Part]

AISHA's POV

Nasa tapat ako ng bahay nila Nixon. Nakaupo sa harap ng gate nila. Kanina pa ako ng doorbell pero walang tao. Tinawagan ko si Tristan at tinanong kung saan pwedeng makita si Nixon at sabi nga nito ay sa bahay lang ito matatagpuan pero wala naman ito dito. Pati mga magulang ni Nixon, wala din. Baka pumunta din sila sa bahay? Hindi kaya?

Kanina pa ako nandito. Isang oras na lang, pasko na. Kinuha ko sa bulsa ang bagay na iyon. Ang dahilan kung bakit ko naalala ang lahat. At kung bakit nireject ko si Denver.

Napatingin ako sa langit. Ang daming stars. Argh. Bakit ang tanga-tanga ko? Nasa tapat ko na nga lang yung lalaking wala nang ginawa kundi mahalin ako, hindi ko pa nakita? Tapos wala na akong ginawa kundi ang saktan siya.

Naalala ko tuloy nang magtapat siya sa akin noong sportfest. Gulat na gulat talaga ako noon.

“Kung sabihin ko ba sayo na mahal kita. Magugulat ka ba?”

Inakala ko pang biro lang ang lahat.

“Kailan ba ako nagbiro? Lagi akong seryoso at alam mo yan. Pero hindi ko akalaing pagtatawanan mo ang pagtatapat ko. Akala ko kasi magugulat ka lang..”

Naalala ko pa ang ekspresyon niya ng sabihin niya ang mga katagang yun. Hindi man sinasadya, nasaktan ko siya.

“I want to tell you sooner about my feelings but I’m scared... I know it was one sided love but I’m willing to wait until you feel the same way too..”

He was really determined to make me fall in love with him but i didn't. Instead, I fall in love with someone. And again, I hurt him.

“Aisha, didn’t I told you before, you did not hurt me. Nagmahal ka lang din naman. Hindi kita masisisi kung siya ang pinili mo. Okay lang sa akin.”

As I say sorry to him, he just smile at me and he forgave me. Hindi niya pinakita sa akin na nasasaktan siya ng sabihin niya sa akin na okay lang. Na hindi siya nasaktan kasi hindi siya ang pinili ko. Kahit na alam kong nasaktan ko talaga siya pero lagi niyang pinapakita sa akin na okay lang siya. Na masaya siya para sa akin.

And I remember how he was worried about me when Denver and I broke up.

"Aisha.. If you're going to cry.. please. Wag naman sa harap ko. Mas nahihirapan kasi ako e."

Sinabi niya yun para lang hindi na ako umiyak. He used to smile gently to me. He was kind enough to make me feel better when in fact I always end up hurting him.

Natatandaan ko pa 'yung araw na 'yun. Nang bigla niyang sinabi sa akin ang secret niya. Doctor Norgel said that I wasn't supposed to remember it, but I still remembers. The way Nixon tells me how much he loves me.