Do Końca Razem ~MaPi~ Zakończone

67. Muszę Się Nad Tym Trochę Zastanowić

*Martyna*
Mały jest już w domu. Na szczęście nic się poważnego nie stało.
Pokłóciłam się z Piotrkiem. Ups.
Muszę poćwiczyć trzymać język za zębami. Zrobiłam jego ulubione ciasto i kawę. Spieniłam mleko i zrobiłam serduszko na kawie.
Poszłam do niego. Akurat mył auto.
Usiadłam na masce auta.
- co ty robisz? Dopiero je umyłem
- ojoj. To umyjesz jeszcze raz?
Wkurzył się i poszedł do garażu.
Poszłam za nim.
- będziesz za mną chodziła?
- tak. Bo jesteś na mnie zły.
Przepraszam.
Poszedł sobie.
No tak ma mnie w dupie. Dobra.
Poszłam do domu i położyłam się pod schodami. Dzieci przyszły a ja im pokazuje, że nic mi nie jest. Załapały o co chodzi i pobiegły do Piotrka.
- Jezus Maria Martyna!
Ukleknął koło mnie. Wstrzymałam oddech. Sprawdzam czy oddycham.
- cholera jasna.
Dałam mu buziaka.
Dzieci się śmieją a ja wstałam.
- Martyna... - kręci głową
- przepraszam. Nie chciałeś mnie słuchać to musiałam coś wymyślić.
Poszedł sobie.
- Piotrek. Zrobiłam twoje ulubione ciasto i kawę. Chodź zjedz.
Piotruś no. - idę za nim a on nawet się nie odwrócił.
- tata? - Antoś i mała
Dopiero się odwrócił i usiadł przy blacie.
- ukroiłam ciasta i dałam mu kawę.
Dziecią zrobiłam kakao.
- co mam jeszcze zrobić żebyś nie był na mnie zły?
- dać mi dzisiaj spokój
Zjadł ciasto i wypił kawę.
Poszłam do sypialni i położyłam się na łóżku pod kołdrę.
W takich właśnie momentach zastanawiam się czy aby na pewno unieważnienie rozwodu to była dobra decyzja. Bo chyba nie. Ale nie potrafię go zostawić dla dobra dzieci i nas. Znam go od dawna, ale cały czas myślę, że nie do końca.
No nie wiem. Chyba muszę się nad tym trochę zastanowić.
Pogrążyłam się w łzach. Po chwili przyszedł. Udałam, że śpię. Dał mi buziaka.
- Przepraszam. Poniosło mnie troszeczkę. Bardzo cię kocham, przecież o tym wiesz a ja wiem, że nie śpisz.
- i co z tego. Teraz Ty daj mi spokój
- no dobrze. Wedle Życzenia.
Nie jestem na ciebie zły.
Poszedł tak jak chciałam. Serio muszę trzymać język za zębami.