brak oddechu

19 12 14
                                    

Życie daje w kość,
Wielu ma siebie dość.
Lecz przychodzi taka chwila,
Że do oddechu jeszcze mila.

Swoje łapy na klatkę kładzie,
Palce stykają się jak na naradzie.
Naciska,
Ostatnie tchnienia wyciska.

Powietrze jest nieosiągalne,
Szpony szatana palne.
Z oczu bije mu chłód,
A piekielny ma chód.

Boli,
Jesteś w niedoli.
Zaraz stan ten minie,
Jednakże pamięć o nim nie zginie.



Cierniste Łzy Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz