Potwór w rogu pokoju spędza sen z powiek,
Swojego życia przeżyłam już pewien wiek.
Bliskich straciłam,
Cel swojego życia zgubiłam.
Myśli pędzą, czas gna do przodu,
Dnia nie przeżyje bez zbędnego wywodu.
Krzyki,
Wpadłam w depresji wnyki.
Żadnej wiadomości nie zostawię,
Pyły z serca wyrzucę na trawe.
Spojrzę na niebo spowite chmurami,
Zagrodzone jak nasze uczucia, murami.
Zbliża się Ona wielkimi krokami,
W ostatnich minutach zostajemy sami.
I zamknę powieki,
Nabiorę swój ostatni wdech na wieki.
¥¥¥
.
CZYTASZ
Cierniste Łzy
PoesiaCałoroczne wzloty i upadki Tom I Złociste Serce Tom II Złota Łza Tom III Złota Fala Tom IV Złota Nadzieja Tom V Złoto w dłoni Tom VI Złota moneta Czarne, kolorowe, interpretacja dowolna. Okładka mojego autorstwa. #1 w wiersze #10 w poezja Rozpoczę...
