Maske | boy×boy

{22}

"Uyanma vakti."

Sızlanıp pikeyi başıma çektim. Birkaç saniye içinde pike yeri boyladı.

"Yaa!"diye kızdım ve kapalı gözlerle pikeyi yerden almaya çalıştım.

"Ciğerim kalk."

Yerde pikeyi bulamadığım için gözlerimi açtım. Demir elinde tutuyordu, yanındaki Uzay da ilaçlarla gelmişti. Arkasındaki mükemmel kadını görünce ağzım bir metre açıldı.

Demir'in annesi bir tepsiyle gelmişti! Yemek dolu bir tepsiyle!

"Günaydın,"deyip saçlarımı karıştırdı.

"Neden zahmet ettiniz ki?"deyip doğruldum.

"Zahmet mi? Sen benim de oğlum değil misin? Duymayayım."

Gözlerim buğulanırken teşekkür edip tepsiyi kucağıma aldım.

"Derya da gökkuşaklı kekinden yapıyor,"deyip gülümsedi.

"Annem burada mı?"dedim dehşetle.

Annem keklerle içeri girdi.

Artık bir ölüydüm.

"Oo, bize her gün Pride,"dedi Demir keklerden bir tane kapıp. Uzay ona dirsek attı. "Doğan'ın o."

"Ben fazla fazla yaptım canlarım." Annem gülüp kekleri tepsiye bıraktı. Bakışlarımı kaçırdım. Ölmeme saniyeler vardı.

"Hepsini yiyeceksin çünkü senden daha güzel yaptım."

Keklere bakıp titrek bir iç çektim.

"Yine mi ağlıyor bu?"

Tuncay içeri girdi.

Daha kim var diye arkasına baktım. Oh, bu kadardık.

"Ağlama artık, gözyaşın kalmadı." Ardından keklerden bir tane ağzına attı. "Çok güzol!"

Uzay başını iki yana salladı. "İçecek ister misiniz?"

"Ay olur vallahi! Vişne suyu yapmıştım,"diye şakıdı annem.

"Uzay koş getir oğlum."

"Oğlum,"deyip Demir'e dudak oynattım.

Demir elini kalbine koydu. "Ananı sikeyim feels,"diye dudak oynattı o da.

Kıkırdayıp kreplerden yemeye başladım. Annem ben gülünce bakışlarını bana çevirmişti. Ben de ona ne oldu dercesine bakınca beni kollarına çekti. "Ağlamana dayanamıyorum minik kuzum."

"Yaa minik mi?"

Annem saçlarımı okşayıp "Gece çok korktum, öyle bir daha gitme,"diye fısıldadı.

"Demirler oradan geçmeseydi neler olurdu düşünmek istemiyorum. Sarhoşmuşsun."

"Mert için içtiğine inanamıyorum,"diye sızlandı Tuncay. "Değen bir şeye içsen susacağım. Ama Mert ya, ilgi köpeği eski sev-"

"Nee? Gerçekten mi ayrılmış?"dedi Demir şokla. Hala inanamıyordu.

"Doğan,"dedi annem sıkıntıyla. Gözleri kızarmıştı. "İçmene kızmıyorum ama ya daha kötü bir şey olsaydı sana? Ne yapardım düşündün mü?"

Aslında içmemden nefret ederdi. Demek o kadar endişelenmişti.

"Allahtan barda sadece kavga etmişsin."

"Kiminle?"dedim çatlak bir sesle. Hiçbir şey hatırlamıyordum.

"Barmen ve arkadaşıyla galiba, biz hallettik ama ciğerim. Takma sen."