Maske | boy×boy

{86}

Doğan

"Annee!"

"Ballı çöreğim!"

Bavulumu köşeye bırakıp kapıyı kapatmadan anneme sarıldım. O da sımsıkı sarıldı bana.

"Neler anlatacaksın bakalım?"dedi telefondaki mesajlara ithafen.

Gülümseyip etrafa bakış attım. İçim hala kıpır kıpırdı, Mertle evlenecektik ya! Rüya bile olamazdı bu, o kadar güzeldi ki...

"Yemekte anlatırım diye düşündüm. Arda nerede?"

"İçecek bir şeyler almaya yolladım onu."

"Çok özledim onu da,"dedim dudak büküp. Annem saçlarımı karıştırdı ve gözleriyle masayı gösterdi. Sarmalar, börekler, poğaçalar, tatlılar... Sanki on kişiye hazırlamış gibi zahmete girmişti.

Bir kez daha annem o olduğu için şükür ettim.

"Yol yorgunusundur, sen önden başla."

"Yok beklerim, sorun değil."

Derken kapı açıldı ve Arda üstüme atladı. Onu kaldırıp öpücüklere boğdum. "Çok özledim seni çook!"

"Ben dee!"

Kucağıma oturttum onu. Beni süzüp "Oo,"dedi. "Yeni mi?"

Gömleğimi tutunca "Gömleği diyorum,"diye açıkladı.

"Hepsi yeni. Çalışıyorum falan, sana da bir şeyler aldım."

"Ne, ne, ne aldın?"dedi heyecanla.

Omuz silkip güldüm. "Bilmeem, belki bavuldadır."

Koşa koşa bavula gittiğinde annem gözlerini kıstı. "Üstündekiler pahalı gibi duruyor sanki annecim."

Yakama yapışıp markasına baktı. "Oha! Doğan?"

Kolumu tutunca şok geçirdi. "Doğan?"

"Onu Mert aldı bak,"dedim sırıtarak. "Arda iki paket olacak sana. Mert abin de bir şeyler almış."

"Oley! Aşırı pahalıdır, yani harikadır!"dedi heyecanla. "Seninkiler zaten harika."

Göz kırptım.

Babam annemle kendisine aldığım paketleri de buldu. "Ne gerek vardı oğlum, kendine harcasana."

"Harcıyorum ki."

"Anne abim çok zengin oldu. Ben abimle kalmak istiyorum."

Gülüp Arda'yı tekrar öptüm.

"Ama gece bağırıyorlar Mert abiyle. Vazgeçtim."

Masa örtüsüyle aynı renk oldum. Kırmızı.

"Bir de sürekli markete gidiyorlar. Mert abi değişik kutular alıyor, ne olduğunu sorunca bana cips almaya çalışıyor."

Dayanamayıp gülmeye başladım.

Elimle ağzımı kapattım. Rezildik.

Ama komikti.

"Abime de sordum. Büyüyünce kullanacaksın dedi."

"Arda tamam abicim,"dedim aptal gibi gülmeye devam ederek.

Babam birazdan mezarımı kazacak gibi gözüküyordu.

Annem de gülmeye başladı. "Yazık utanmış çocuk."

"Mert tek çocuk, böyle olaylarda travma yaşıyor,"dedim sırıtarak.

"O neden gelmedi of ya! Okey oynardık."