Maske | boy×boy

{74}

MULTİ NOLUR GÖZÜK

Doğan

Ve...

"Ne zaman nargile içeceğiz?"

"Sus da oyna,"dedi Aykut okey taşlarından gözlerini ayırmazken.

Kıvanç oflayarak elimdeki sigarayı aldı. Hatırladığım şeyle sırıttım. "Lisede kabinde dört kişi arasında döndürdüğümüz tek dal sigaraları hatırlıyorum."

"Tamam, hatırla,"dedi Aykut. Oyuna hayatıymış gibi bağlanmıştı.

"Ulan başta Doğan içmezdi,"dedi Kıvanç da sırıtarak. "İlk tanıştığımızda çok masum duruyordu, dedim ben bunu harcarım."

"Sağ ol ya."

"Alperle tanıştım önce,"dedim taşları düzenlerken. "Dokuzuncu sınıfın ilk haftasıydı, kimse beni arasına almıyordu. Birisi gelip ağzını neden yayarak konuşuyorsun diye sormuştu."

Alp güldü. "Bu aptalları hatırlamıyorum."

"İbne falan demeye başladılar işte. Sınıftan çıkarken bilerek çarpıyorlardı, pardon ayakları çekiyorlardı sonra."

"Ah pardon, ibne. O kadar küçüksün ki göremedik seni."

Sırtım kapının koluna çarparken yutkunup gülümsedim. "Sorun değil."

"Olamaz da zaten,"dedi tepeden bana bakarak. Ardından yanımdan küçümseyici bakışlarla geçtiler. Geçmeleri için daha çok kapıya yapışırken Evran ile göz göze geldik. Evran, onuncu sınıfların tanrısıydı. Son sınıfların hepsi ondan nefret ederdi, bir sene geç başladığı için, uzun boyu, mükemmel bir fiziği, altın saçları, mavi gözleri... Özellikle bir yaş büyük olduğundan büyük gösterme olayına sahipti. Bence bunlar yeterliydi.

Spor ve derslerine da fazla ilgiliydi.

Benim gibi değildi yani. Kimse onu itip kakamazdı.

Dedikodulara rağmen. Güya Evran erkeklerden de hoşlanıyordu falan. Hem kızları, hem erkekleri beğenen birisini görmek beni çok şaşırtıyordu ve bunun nasıl olduğunu çok merak ediyordum. Kızlardan sıkıldığını söyleyenler oluyordu. Anlık zevkler miydi? Evran benim gibi olamazdı ki. Kızlarla da mutluydu.

Ben kızlardan çekiniyordum çünkü bana bakışları hoşuma gitmiyordu.

"İyi misin?"

Evran karşımda beliriverdi.

"Sana ne?"

Ona ben de sinir oluyordum, o da erkeklerle ilgileniyordu! Kimse onu itip kakmıyordu! Neden?

Hatta bir diğer rivayete göre tüm arkadaşları öyleydi. Uzay, Demir, Ceren...

Homolar grubu diyorduk onlara. Bu okulda lakaplar çok seviliyordu.

"O çocuklar seni rahatsız mı ediyor?"diye ısrar etti.

"Sana ne dedim ben de, ibne."

"Ah, peki. Sen bilirsin,"derken şaşırmış gözüküyordu.

Öyle demek istememiştim.

Odak olmaktan sıkılmıştım sadece.

Başımı eğip yanından hızla geçtim. Çok utanmıştım, benim nasıl birisi olduğumu biliyordu.

Dolabımı kimseye bakmadan açtım. Dersimiz matematik ah pardon sikilme dersiydi.

"Bak lan bak!"