Maske | boy×boy

{77}

Mert👌🏻

Mert

"Ananı sikeyim! Sima beni tırmaladı!"

"Efe, şşh. Mert uyuyor."

Evet, şahane uyuyorum.

"Lan bu kedi hiçbirimizi sevmiyor,"dedi Alp. "Biz yemek verdiğimizde almıyor. Zehirleyecek miyiz amına koyayım? Bakışa bak. Filozof Atakan gibi bakıyor. Ben Eflatun değilim."

"Belki toktur Alper, olamaz mı?"

Gözlerimi kapatarak uyumaya çalıştım yine.

"Babababa. Evran Bey'e bak."

"Salak falansın ama düşüyorum sürekli sana."

Bir kere uyanmıştık artık.

Alp onu umursamadan sızlandı.
"Lan! Ayrıca benim üstüme uçtu, zannedersin Usain Bolt."

"Sürekli kıhlıyor bir de. Anasını mı siktik kardeşim ne bu tantana?"

"Efee!"

"Aşkım amaa korku altındayım."

"Sakin olalım,"dedi Evran yarışma sunar gibi bir ciddiyetle. "O yalnızca bir kedi."

"Aynen."

"Evet."

"Şimdi birimiz onu kulübesine götürsün. Tuvaletini yapsın."

"Ben götürürüm,"dedi Ceren fakat üç saniye içinde çığlık attı.

"Sıradaki?"dedi Evran.

Uzay "Ben,"dedi ve o da çığlık atacaktı.

Öyle de oldu.

"Evran buyur hayatım."

"Ben en son denerim ya."

Alp kahkaha patlattı.
"Sima'dan mı korkuyorsun?"

"Korkmayan var mı?"diye tersledi Evran.

Derken bir sessizlik oldu.

Sonra Sima'nın bir şeye atlama sesini duydum. Onu okşadığım zamanki gibi tatlı bir şekilde miyavladı. O benden başka yalnız bir kişiye böyle miyavlardı.

Doğan.

Kapı kapanma sesi geldi.

Doğan gelmişti.

"Ya yeter bağırmayın artık!"dedi Evran kimse bağırmadığı halde. "Mert uyuyor!"

"Kaç kişi ona bakamadınız mı?"

Sesini duyduğumda yataktan kalktım ancak çok istekli gözükmemek amacıyla geri yattım.

"Saldırıyor!"

Birkaç tıkırtı...

Sessizlik....

Mırıltılar...