Maske | boy×boy

{76}

Bir kahve?

Mert

"Ya ama... Ağlamasana."

Üzerimdeki yorganın çekildiğini hissettiğimde yorganım ucunu bir hışımla yakaladım.

"Mert..."

"Gitsene sen artık."

"Oldu! Böyle bırakayım mı seni?"dedi Evran kaşlarını çatıp. Suratımı yine yastığa gömdüm.

Yorganı yine yakalayarak üzerimden çekti. Yataktaki boşluğa kolayca oturdu.

"Bırak,"dedim yorgun bir sesle.

Saçlarım arasında elini hissettim. "Neden Doğan'ı delirttiğini anlatacak mısın?"

"İlaçlarımı içmediğimi düşünüyor. Oyuna getirildim."

"İçiyorsun."

"İçiyorum, yemin ederim."

"Niye öyle düşünüyor?"dedi sakin bir sesle.

"Halüsinasyon gördüğüm zannediliyor."

Gözlerine baktığımda kaşlarını çatmış, ilgiyle dinlediğini gördüm.

"Hastanede Banu kavga çıkardı. Teoman'ın sevgilisi. Hani hastanede yatan... Neyse. Bilerek kavga çıkardı, iki tane önlüklü adam o çocuğun odasına girsin diye. O kadar hızlı çıktılar ki bir boklar döndüğünü anladım. Sonra Teoman fenalaştı. Şu an biraz daha iyi."

"Ortalığı karıştırmak istedi,"dedi Evran düşünceyle. "O çocuğu sevmiyor mu?"

Çaresiz hissediyordum.
"Kameralarda yoktu fakat yemin ederim gördüm."

"Ben sana inanıyorum,"diye fısıldadı.

"Ayrıldı benden,"dedim kendimi tutamazken, sonunda hıçkırarak yatakta doğruldum.

"Ayrılmaz o. Çok sinirlenmiştir ondan."

"Yalan söyleme!"

"Doğan senden ayrılamaz."

Ağlamaya başlamıştım bile.
"Lisede ayrıldı!"

"O, bir ayrılık değildi."

"Öyleydi! Hiçbir sik bilmiyorsun, tamam mı?" Ayağa kalkıp ağlarken gülmeye başladım. Beni rahatlatmak için siktiri boktan yalanlar söylüyordu!

"Mert..."

"Hiçbiriniz bana inanmıyorsunuz!"

Aynanın önünde duran çerçeveyi alarak aynaya fırlattım. Canım çok yanıyordu. Yarısı kırılan aynaya askılığı vurdum ve benim gibi paramparça olmasını istedim.

Kırıklar her yere saçılırken geriye çekildiğimi hissettim.

"Yapma, bunlar acını azalatmayacak."

Alp.

"Bırak lan beni!"

"Mert, üstün başın kırık oldu,"dedi Evran diğer yanımdan.