Maske | boy×boy

{21}

Multi Doğan gözümdeshahfbbg

Doğan

"Doğan!"

Adım sesleri hızlandı.

Elimdeki şişeyi kaldırıp sokak ışıklarına tuttum. Bitmişti. Önümdeki diğer şişeyi ayağımla dürttüm, o da boştu. İnleyip elimi başıma götürdüm. Siktir, migren ağrım gibiydi.

"Doğan!"

Karşımda beliren iki gölgeyle başımı dizlerime koydum. Ne kadar içmiştim ben? Saat kaçtı? Neredeydim?

"Doğan kalkabilecek misin?"

Sesler bile başımı ağrıtıyordu, uzun zamandır bu kadar şiddetli ağrımadığından kendime gelemiyordum. Gelmek de istemediğim bu kadar içişimden belliydi. Sızlanır gibi olumsuz bir mırıltıyla cevap verince iki kol beni yavaşça kaldırdı. Başım döndüğü için kolların sahibinin üzerine sendeledim.

"Efe, dikkat et!"

"Tuttum, tuttum."

"Ah, bu şişeleri sen bitirmiş olamazsın."

Acıdan cevap veremedim, kaşımdaki acıyı yeni hissetmiştim.

"Doğan, kaşın kanıyor."

Demir kaşıma peçeteyi bastırırken "Uzay, arabayı getir,"dedi hızla.

Gözlerimi odaklayamıyordum, her yer çok karanlıktı. Gözümün önünde benekler uçuşuyordu, benekler arttıkça midem de bulanıyordu.

"Tamam, tamam...Biz buradayız Doğan."

Kollarımı Demir'in sırtına sarıp sustum, çivi yemiş gibi hissediyordum. Arabanın farlarıyla gözlerimi kapattım.

"Dikiş attırsak iyi olacak,"dedi Uzay mırıltıyla.

Dudaklarımı ısırıp kendimi tutmaya çalıştım ama dayanamadım. Başımı Demir'in omzuna yaslayıp hıçkırdım. O donup kalırken bir hıçkırık daha kaçtı dudaklarımdan. Hıçkırıklar birbirini takip etti, sesim boş sokakta yankılandı.

"Şşt..."

"Ca-Canım çok acıyor."

Demir tutuşunu sıkılaştırdı ve fısıldadı. "Acımayacak çünkü biz buradayız. O omuzlarından bu yükleri kaldıracağız. Söz veriyorum."

Umarım sözünü tutardı. Çünkü buna gerçekten ihtiyacım vardı.

Ya kimler gelmiş🤧

Arkadaşlar angst oldu, Doğan ne zaman mutlu olacak yazıyorsunuz ama ben de bilmiyorum, canın dram istiyor, canım kaos istiyor ):

Ama Doğan'a ne kadar kıyabilirim bilmiyorum. Hikaye angst değil. Bilgilendireyim dedim 👌🏻