Maske | boy×boy

{34}

Ben anlatçam kim anlatıyor diye sormayın bb

Mert'in ağzından dökülen kelimelerle Doğan afalladı, sadece yüzüne bakabildi. Gittikçe serinleyen hava hala ağustos sıcaklarında gibi hissettirdi ona.

Yutkunmaya çalıştı, dediklerine anlam vermeye çalışıyordu. Bu yüzden alaycı tavrına sığındı.

"Hadi oradan. Az önce neler diyordun?"

Mert omuz silkti.
"O az önceydi. Belki bana dokunman aklımı başıma getirmiştir."

Doğan ile arasındaki mesafeyi azaltınca Doğan ellerini onun göğsüne koyup gözlerini kapattı birkaç saniye. Kendini onun kollarına bırakmak ister gibi hissediyordu.

Ne yapıyordu hiçbir fikri yoktu. Düşünemiyordu artık.

"Artık duygu değişimlerine yetişemiyorum Mert."

"Hala ayılamadın belli."

"Daha az önce Cole diyordun... Kendinle çok fazla çelişiyorsun."

"Konu sensen öyle galiba,"diye kabul etti Mert.

Doğan durgun bir ifadeyle ona baktı.

"Olur sandım tamam mı?"dedi Mert sonunda.

"Bensiz mi?"

"Seni bırakınca...işaretler vermeye çalıştım." Mert cümleleri kafasında toparlayamıyordı. Kendisine söylemesi bile zordu bazı şeyleri. "Benden öyle nefret ediyordun ki gelemedim yine sana."

Doğan sırıtıp "Korktun,"dedi.

"Neyse ne. Bursa'ya annenin yanına niye gelmiyorsun falan triplerine girdim çünkü başka türlü aklına yerleştiremezdim. Geldin, konuşacaktım ancak öyle nefret doluydun ki-"

"Bana bak,"dedi Doğan kaşını kaldırıp. "Cole ile gelen sendin. Hatırlatırım."

Çünkü Cole'den de hoşlanan bir yavşaktım diyemedi Mert.

"Tokat atmayı seçtin sen de."

"Hak ettin de ondan."

Doğan'ın geri adım atmayışıyla iyice şaşırdı Mert.

Hoşuna da gitmemiş değildi.

"Oyun oynar gibi git gel Doğan yapmak istemedim sana."

"Hiç yapmadın ya,"dedi Doğan alayla. Mert ona eğilip yüzüne bakınca kalbi tekledi tekrar tekrar. Dokunması için yalvarmak istiyordu ona.

Hissetmek istiyordu tüm aşkını.

"Şaşırdım amına koyayım. Dengem şaştı. Nasıl davransam bilemedim tamam mı?"

Doğan susup ona bakınca oflayıp "Tamam lan özledik işte,"dedi.

Pes etmişti.

Doğan onu anladığı için saçma bir mutluluğa girmişti.

"Böyle ol canımı ye."

"Ben şimdi seni bir yerim Doğan var ya..."

İkisi de birbirine bakınca gülmeye başladı. Durduramadılar kahkahalarını. Her şeyin oturmasıyla gelen o huzur ikisini de sarhoş etmişti.

Mert gülmeyi kesen ilk kişi oldu.
"Doğan bak... Bu sefer farklı istiyorum. Madem yeniden başlayacak, o halde diğer sayfaları aramayacağız. Yenilerini ekleyeceğiz. Eski Doğan'ı istemiyorun. Bu Doğan'ı istiyorum. Gerçekten istiyorum. Onu altımda istiyorum. Dağılmasını istiyorum ben de."

Doğan yutkundu. O da deli gibi istiyordu onu ama bir kıkırtı kaçtı dudaklarından. Alta geçmek ona uzak gibiydi.

"Anlasana Doğan. Bu halin daha çok hoşuma gidiyor. Hırçın ve büyümüş bir Doğan var karşımda. Rengarenk dünyasında yaşayan prenses yok. Bu seni daha çok arzulamama yetiyor."