Mhitra

BÖLÜM 11: Bu Sen Misin Küçük Che?

Bu bölümüüü röportajına katıldığım Ghost_m_'e ithaf ediyorum! Merak edenleriniz bakabilir

♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤

"Ağhh lanet olsun! Şu Lala dediğin kadın bir çıkmaz sokakta mı Han işletiyor?"

Endişe ve öfke dolu sesleri umursamadan çıkmaz sokaktaki duvara ellerini koyan küçük çocuk yüzünü buruşturarak arkasını dönmüştü.

"Gidiyoruz!"

Maxwell sinirle Chen'e dönerek bağırmaya başlamıştı.

"Şu siktimin planını bize de anlatmayı düşünüyor musun?!"

Chen, burnundan soluyarak arkasını dönmüştü. Raymond gerilen ortamda endişeyle Chen ve Maxwell'e bakıyordu.

"Sabrımı sınama Maxwell! Eğer daha iyi bir fikrin varsa söyle. Yoksa da, ya it gibi bizi takip edersin yada."

Ellerini iki yana açarak boş sokağı göstermişti.

"Sana şehirden çıkma konusunda başarılar dilerim."

Bakışlarını Raymond'a çevirmişti.

"Gidiyoruz Ray!"

İkisini de beklemeden arkasını dönmüş ve hızlı adımlarla yürümeye başlamıştı. Raymond peşi sıra Chen'in ardından yola düşmüştü. Geride kalan Maxwell sinirle yumruğunu sıkmış ve boş sokaktaki duvara bakmıştı. İstemese de mantığını kullanmış ve hayatta kalmak için ikilinin peşine tekrardan takılmıştı. Tek sıra halinde yürürlerken kimse konuşmuyordu. Kısa bir yürüyüşün ardından Chen işlek bir caddeye çıkmıştı. Gece kulüpleri ve eğlence mekânlarının olduğu bu yer pek tekin görünmüyordu. Kaldırımın üstünde saçı başı birbirine karışmış, ayakları olmayan bir dilenci oturuyordu. Boş bakışlarını caddeden geçen insanların üzerine dikmişti. Chen adamı görünce gülümsemişti.

"Demek hâla yaşıyor."

Kendi kendine mırıldandıktan sonra adama doğru yürümeye başlamıştı. Raymond ve Maxwell şaşkınlıkla dilenciye ilerleyen Chen'i seyrediyorlardı.

"Yine ne yapıyor bu?"

Raymond'a soru soran Maxwell, ondan da cevap alamayınca tekrar dilencinin önüne ulaşmış Chen'e dönmüştü. Chen, dilencinin önüne gelince adam kafasını kaldırmış küçük çocuğa bakmıştı.

"Bu aciz ihtiyara yardım eli uzat küçüğüm."

Sesi acıklı ve inandırıcıydı. Chen, sırıtarak eğilmiş ve adamın gözlerinin en derin noktasına bakışlarını dikmişti.

"Mor Bulut Doğudan Gelir."

Bu sözleri duyan dilencinin gözleri parıldamıştı. Hemen karşılık da bulunmuştu.

"Peki rüzgar ne tarafa eser?"

Maxwell ve Raymond bu anlamsız diyaloğu ciddi bir şekilde sürdüren dilenci ve Chen'e bakıyorlardı.

"Rüzgar esmez! Her zamanki gibi."

Dilenci duyduğu cümleyle gülümsemesine genişletirken son kelimenin dudaklarından dökülmesine izin verdi.

"Çöl..."

Adamın sözünün devamını Chen getirmişti.

"Rüzgarları!"

Suratında tatmin olmuş bakışlar beliren dilenci, kafasını sallamıştı.

"Bu yaşta yer altına giren nadide cevherlerdensin evlat. İsmini bu ihtiyara bahşeder misin?"