Mhitra

BÖLÜM 44: İzango

Tüm sınıf derin bir sessizlik hâline girmiş ve bakışlarını Chen'e dikmişti. Amfide yankılanan öfkeli sorusu, çocukların ne olduğunu anlamasını ufakta olsa sağlamaya başladı.

Her şey o kadar ani ve hızlı bir şekilde gerçekleştiki sıralarında masumca oturan öğrenciler, gidişata tepki bile veremedi. Tek gördükleri Chen'in ayağa kalkması ve ardından öfkeyle öğretmeni sorgulamasıydı. Tabiki bunun dışında, öfkeli çocuğun kan içerisinde kalan elini de gördüler.

Fırlatma bıçağı...

Neredeyse öğrencilerin hepsinin aklında bu iki kelime belirdi. Chen'in elinde tuttuğu bıçak, suikast girişimlerinde sıkça kullanılan bir silahtı. Asıl şaşırılacak şey bundan da beterdi. Çünkü bu bıçağı Chen'e atan öğretmen Zhu'nun ta kendisiydi.

"SANA HESAP MI VERECEĞİM VELET?!! OTUR YERİNE."

Kısa sessizliğin ardından kürsüdeki kadının öfkeli sesi, tüm sınıfa yayıldı. İşler o kadar saçma bir yere çekiliyordu ki bu konuşmaya Chen bile tepki veremedi.

Açıkçası burada mağdur olan ve öldürülmeye çalışılan kişi kendisiydi. Ama bir anda karşısındaki kadın, sanki suç işlemiş gibi öfkeyle onu azarlamıştı. Ağzını açıp cevap vermek istiyordu ama yanındaki çocuk tarafından çekilerek sırasına oturtuldu.

"Sakin ol..."

Yanındaki çocuk Chen'den daha korkmuş görünüyordu. Öğretmenin gazabını tekrar yaşamamak için Chen'i sakinleştirmeye çalıştı. Oysa sesi, kendisinin bile duyamayacağı bir fısıltı olarak çıkmıştı.

"Sizin gibi çocuklarla uğraşmak zaten sabrımı sınıyor. Bir de bana sesinizi mi yükseltmeye kalkışıyorsunuz?"

Öğretmen Zhu'nun öfkeli sesi, tüm kalabalığı süpürdü. Kimse gıkını çıkarmaya cesaret edemiyordu. Chen ise kanayan elindeki acıyı tolere etmeye çalışıyordu.

"Görüyorum ki aranızda Kırılma Alemine geçen bazılarınız var! Bu sizin için büyük bir anlam ifade ediyordur haksız mıyım?!"

Acımasız gülümseme suratına yavaşça serpildi. "Kırılma Alemi nedir biliyor musuz? Ölümsüzlük yolundaki ilk büyük sınavınız! Bu alemden sıyrılabilecekler gerçek bir ölümsüz olmak için niteliklere sahiptir. Ama burada sıkışıp kalanlar ise mutlak çöp olmaya devam edecektir."

"Aranızdan kaç kişinin bir sonraki aleme geçebileceğini biliyor musunuz?"

Acımasız sözleri, sınır tanımadan öğrencilerin kalbine vurmaya devam etti.

"Her 10 kişiden sadece 1 tanesi!"

Tüm öğrenciler, bu oranı duyduklarında yutkunmadan edemedi. Bu orana göre, koca sınıftan en fazla bir düzine kişi Kırılma Alemini aşabilecek geleceğe sahip olacaktı. Son zamanlarda çoğu kişinin ekimi pürüssüz yelken açtığı için kalplerinde oldukça memnun hissediyorlardı. Ta ki gelecek hakkındaki acımasız gerçekleri öğrenene değin...

"Peki sizi daha da motive edicek bir şey söylememi ister misiniz?"

Alaycı bakışları, ön sıralarda oturan öğrenciler başta olmak üzere amfideki tüm kişilerin gözlerine yansıdı.

"Kırılma Alemini aşacak olan kişilerden de sadece yarısı daha uzak alemlere yürüyecek."

Konuşmasına ara verince öğrencilerin yüz ifadelerini dikkatle süzdü. Neredeyse hepsinin bakışlarında umutsuzluk ve çaresizlik hissi vardı. Akademiye katıldıklarından beridir üzerlerinde olan rehavet havası, çoktan dağılmıştı.