Mistik

Vol - 13

 Sabah kalkıp, handan ayrıldılar. Anahtarı teslim ettikten sonra, şehirde gezerek bilgi toplamaya başladılar. Kime sorarlarsa sorsunlar aldıkları cevap hep aynıydı. Görünen o ki Karta'ya gitmenin tek yolu deniz üzerindendi. 

 Sora sora rıhtıma gittiler. Rıhtımı ilk kez gören Leo ve Rey çocukluklarını ortaya koyarak koşturmaya başladılar. Lara ise bu duruma sadece gülüyordu. Koşuşturmaları bitince bir gemiye yaklaşarak nereye gittiğini sormaya karar verdiler.

 "Merhaba kaptan. Nereye gidiyorsunuz?" bu sefer konuşmayı yapan Leo'ydu. "Merhaba çocuklar, yolcusunuz sanırım, nereye gidiyorsunuz?" Kaptan orta yaşlı sevecen bir adamdı. "Karta Krallığına gidiyoruz. Duyduğumuza göre sadece gemi üzerinden gidiliyormuş." Kaptanın gözleri büyüdü. Kendi yolculuğu da Karta'yaydı ve mürettebat haricinde sadece bir yolcusu vardı. "Doğru duymuşsunuz. Ben de Karta Krallığına gidiyorum. Normalde kişi başı dört yüz gümüş alırım ama sizi bir altına götürürüm." aslında yalan söylüyordu ama aralarında bunu bilen hiç kimse yoktu. Normalde kişi başı yüz gümüş gibi bir fiyata götürüyordu ancak aralarında bunu bilen yoktu. 

 Leo bir şey diyemeden Rey lafa girdi. "Kusura bakmazsanız diğer gemilere de sormak istiyoruz. Yanımızda sadece bir altın var ve bu parayı bir ay idare etmek zorundayız." Rey de yalan söylemişti. Yanlarında dört altın olmasına rağmen, bir altını sadece gemi yolculuğuna vermek istemiyordu. Kaptanın yüzü soldu. Her kaptan kendisi gibi paragöz değildi. Aksine üçlüyü yüz elli gümüşe Karta'ya götürecek olan kaptanlar bile vardı. "Peki." diyerek kestirip attı. Kendisine geri dönmeyeceklerini biliyordu.

 Bu tarz üç konuşma daha gerçekleştirdiler. Sonunda beşinci gemiye de sorup en ucuz olanına binme kararı aldılar. "Merhaba kaptan." bu sefer konuşmayı yapan Rey'di. "Merhaba çocuklar." Kaptan saçlarında tek tük siyah tel olan, gözlerinin içi gülen yaşlı bir amcaydı. "Geminiz nereye gidiyor acaba?" Rey aynı konuşmayı yapmaktan sıkılmaya başlamıştı. "Karta Krallığına gidiyorum evlat." "Acaba bizi ne kadara götürürsünüz?" adam şöyle bir çocukları süzdü. Elleri yüzleri düzgündü ve nezaket sahibi çocuklara benziyorlardı. "Normalde kişi başı yüz gümüş, ama sizi iki yüz elli gümüşe götürürüm." duydukları çocukların neşesini yerine getirmişti. 

 Rey cebinden bir altını çıkarıp adama verdi. "Yanımızdaki bütün para bu efendim." adam şöyle bi altına baktı. "Sizin için parayı bozabilirim çocuklar. Ancak yanınızda bütün parayla gezmemek sizin için daha iyi olur. Paranızı her zaman gümüş ve bakıra bozdurarak yanınızda taşıyın. Yoksa sizi kazıklamaya çalışan çok insan olacaktır." dedi. Çocuklar böyle bir bilgiyi kendileriyle paylaştığı için kaptana teşekkür ettiler. Kaptan para üstünü gümüş ve bakır olarak çocuklara verdi. "Çok teşekkür ederiz efendim." diyerek adamın önünde saygıyla eğildi Rey.

 "Akşam üzeri gemi yola çıkacak çocuklar. Gitmeden önce yanınıza çanta, kitap ve yiyecek gibi şeyler alın. Yolculuk bir hafta sürecek ve maalesef ki sizinle paylaşacak kadar çok yiyeceğim yok." dedi adam. Gerçekten de kısıtlı yiyeceği vardı. "Peki efendim. Bizi bilgilendirdiğiniz için teşekkür ederiz. Hemen söylediklerinizi alıp geliyoruz." dediler ve tekrardan saygıyla eğilip şehre dönmek üzere kaptanın yanından ayrıldılar.

 "Böyle iyi insanların kaldığını görmek güzel bir şey." dedi gülen yüzüyle Leo. "Eğer o adam olmasaydı bir altını yolculuğa vermek zorunda kalacaktık, üstelik yemek bile vermeyeceklerdi." diyerek Leo'ya katıldı Lara. "Bize verdiği bilgiler de değerliydi. İyi ki o kaptana rast geldik." diye neşeyle sırıttı Rey. 

 "Önce kaptanın dediği gibi paramızı bozduralım. Ardından da gerekli şeyleri alıp döneriz." dedi Lara. Bir süre sonra Kızıl Pullar loncasına giderek, yanlarındaki altınları bakır ve gümüşe bozdurdular. Rey herkese toplam üç altın eden gümüş ve bakırları eşit olarak dağıttı. "Önce çanta alalım, daha sonra diğer eşyaları alırız." diye öneride bulundu Leo. Diğerleri de kabul edince, etrafa sorarak çanta alabilecekleri bir dükkana girdiler.