Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı.
İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti.
Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı.
Mantığıyla aşk arasında...
Pusula instagram sayfasını takip edip bana destek olun lütfen. ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kırılınca tüm zamanların fark etmediğin bir vakitte ayağından çekilerek düşersin boşluğun dibine. Sefil hayatının ummadığın acı yüklü cereyanın da savrulursun kimsenin bulamayacağı diyarlara. Düşüncelerin de düşman kesilince bedenine zihninin ortadan ikiye ayrılacağını zannettiğin dakikaları sürdürürsün.
Bulamazsın hiçbir bulvarda kendini yanaşmaz tek bir gemi beklediğin kıyıların kenarlarına. Kanatmaz artık yapılanlar kapanmayan yaralarını da. Üflersin içinle bütünleşen zehri tüm her şeyin suratına. Yok etmeyi dilediğin yok olmayı dilediğin zamanların zannettiğinin aksine çok fazla.
Kapanmasını umduğun hatıra yüklü yıllarının sisilesi karanlıkta, göz kapaklarının ardında aydınlıkta atan kalbinin arkasında. Cam gibi un ufak olup dağılacağını düşündüğün anda toplanıyorsun tüm karanlıkların karşısında.
Silmek isteyerek vuracağın darbe ilk senin içinde yaşattığın insanlığına. Taşıdığın vicdan yükü göğüs kafesinin taşıyamayacağı ağırlıkta düştüğün o bilinmezlik kuyusunda silinmektesin dünyadan hiç uğruna.
Yaşananlar esirgemeyince üzerimden varlığını yorgunluğum deliyordu göğüs kafesimi. Uzadığını düşündüğüm saçlarım yılan gibi dolanırken enseme ayırmak amaçlı geriye savurdum. Kabuslarımın peşi sıra hüküm sürdüğü gecemin ardından uçaktaydık ve uzun süredir yolculuk yapıyorduk.
Köhne bir evi andıran bakışlarım düşünce, elmacık kemiğine gölgesi vuran kirpiklerine gözleri tıpkı balta girmez ormanların gizlediği su vadileri gibi parıldadı yüzümde.
Bakışlarıyla içeriyi işaret ettiğinde yerinden yavaşça kalkıp uçağın odalar bölümüne ilerledi. Etrafımdakilere göz attığımda Kenan Bey ve Kırca'nın odalarına çekildiğini Ecmel Hanım'ın da kocasının yanına gitmeyi tercih ettiğini gördüm.
Grupta ki birçok kişi uyuklarken uyanık olanlarda ellerinde ki tabletlerle uğraşıyordu. Son bir kez Dünya'ya baktığımda kollarını göğsünün altında bağlamış gözlerini yummuş olduğunu gördüm.
Tedirgin olsam da yavaşça yerimden kalktım. Koridorun ortasında durup etrafıma göz gezdirdiğimde kimse gözükmüyordu. Bir kaç adım atıp banyonun önünde durduğumda nereye kaybolabileceğini düşündüm.
Fakat Kırca'nın odasının kapısı açılıyordu muhtemelen biraz sonra koridorda deli danalar misali oradan oraya giden bana neler olduğunu soracaktı.
Düşüncelerim esnasında bir elin bileğimden yakalayıp beni içeriye çekmesiyle banyonun kapısı kapandı ve kapanır kapanmaz koridorda Kırca'nın sesi yankılandı. Karanlık olan banyoda kapının kilit sesi kulaklarıma iliştiğinde bakışlarımı kaldırıp karanlıkta kapıyla beni kendi arasına alan kişiye baktım.
