Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı.
İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti.
Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı.
Mantığıyla aşk arasında...
Pusula instagram sayfasını takip edip bana destek olun lütfen. ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Değerli okuyucularım uzun ve dolu dolu bir bölümle karşınızdayım.Vizem haftam bana ne mutlu ki bitti.Bende bunu fırsat bilerek size uzun bir bölüm yazdım.Umarım beğenir ve yorumlarınızı benden esirgemezsiniz.Keyifli okumalar.
〰️ 〰️ 〰️ 〰️
Değerli okuyucularım uzun ve dolu dolu bir bölümle karşınızdayım. Vizem haftam bana ne mutlu ki bitti. Bende bunu fırsat bilerek size uzun bir bölüm yazdım. Umarım beğenir ve yorumlarınızı benden esirgemezsiniz. Keyifli okumalar.
Sen uzaklardasın diye kendime tuzaklar kuruyorum,
Çıkmaz sokak bulvarlarında ömrümü çürütüyorum,
Sonu olmayan bu acıyla etrafımı kuşatıyorum,
Kokunun olmadığı her an karanlığın fecrinde yaşıyorum.
Saçlarımdan akarak seramik zemine çarpan su taneleri kadar sert çakılmıştım boşluğun dibine. Hiç bu kadar derinden yaralanmamış hiç bu kadar ağır kaybetmemiştim. İnsan su gibi tutamıyordu zamanını akıp gidiyordu yaşananlar. Öyle ki geriye zihinlerde ki seremonisi kalıyordu.
Köpüren lifi her omzumdan kaydırdığımda onun nefesini hissediyordum ensemde. Gülüşleri silinmiyordu göz kapaklarımdan. Yok edemiyordum uzun zaman sonra hissettiğim derin duyguların hazzını.
Ancak görmüştüm en ağır gazabını. Kenarda duran havluya sudan buruşmuş parmaklarımı uzatıp aldım. Sarındığım esnada duşa kabinden çıkıyordum.
Soğuk suyla nemlenmiş tenime iğnelerini batırdığında ürpererek banyoya getirdiğim kıyafetleri giymeye koyuldum. Havlu çorapları da ayağıma geçirdikten sonra buharla beraber banyodan ayrıldım.
Amir'in beni otele getirmesinin üzerinden çok değil iki saat geçmişti. On dakikaya aşkın bir süre onun arkasında bıraktığı sert soğuğu seyretmiş içeriye girip resepsiyondan oda anahtarımı almıştım.
Giray'ın yanına gitmek bir tür transta olduğum için aklıma gelmemişti ve bu yüzden hemen banyoya girmiştim. Üstelik bedenimin belli sinir uçlarını sızlatmaya devam eden bir elektrik vardı. Kapım tıklatıldığında havluyla saçlarımın suyunu almayı bırakarak ağır adımlarla kapıyı açtım.
Endişeyle çarpılmış kahvelerle karşılaştığımda iki kelime etmeme müsaade etmeden bana sarıldı. Giray'ın bu tavrı beni gülümsetirken bende yavaşça sarılışına karşılık verdim.
"Şükürler olsun ki tek parçasın." dediğinde kurmuş olduğu manidar cümleye göz devirip onu içeriye aldım.
"Söyle bakalım tek parça olduğumu ve odama geldiğimi kim söyledi." dediğimde giderek camın önünde ki berjerlerden birine oturdu.
