Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı.
İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti.
Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı.
Mantığıyla aşk arasında...
Pusula instagram sayfasını takip edip bana destek olun lütfen. ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçine sığamadığın zamanların,
Kırmayı beceremediğin umutların,
Şuursuzca arkasına saklandığın veryansının,
Dublörünü bulamadığın hayatının baş kahramanısın.
Müteessir olduğun olayların hepsinde bir tek sen günahsızsın,
Çirkinliğin deminden rengini almış insanlarla dolu etrafın,
Sen görmesen de yanı başında sarrafın,
Sezemesen de o adamla son bulacak arafın.
Sukha mutluluklar peşinde bakışların,
Asra sığamayacak acılar büyüttü vicdanın,
Göğüs kafesini çatlatacak içinde ki inancın,
Kahramanı sensin izbe yaşamının.
Elimi düzensiz olduğunu varsaydığım dolabımın içerisine attığımdan zaman hızlı geçmişti. Gri poların altında ki pusula parmak uçlarıma değdiğinde omuzumun üzerinden odaya baktım. Kızlar ise yatağına oturmuş dalgın şekilde yıkanmış giysilerini katlıyordu.
Ela dünyadan bir haberdi şu sıralar etrafa attığı leyla bakışlarında ki anlamları görmeyi reddediyordum. Demir yüzeyinden dolayı elim üşürken pusulayı göz önüne çıkardım.
Camında bulunan yansımamı uzun uzun seyrettim. Otobanda geçirdiğimiz heyecan dolu dakikaların peşi sıra bir hafta önce yapılan deneyin tozları üşüştü beynime. Zaman acımasız şekilde akarken tüm bunlara rağmen devam eden hayata isyan etmek istiyordum.
Düşüncelerimi kenara bırakmaya çalışarak elimde ki pusulayı aynı yerine bıraktım. Toparladığım dolabımı kapatmadan önce içerisinden çıkardığım ped ile beraber banyoya ilerledim.
Benim aşırı sancılı periyodlarım olmuyordu sadece normal zamandan daha hassas hale geliyordum. Çamaşırıma yapıştırıp ellerimi yıkadıktan hemen sonra diş macunumu aldım. Dişlerime sürttüğüm fırçanın darbeleri arabanın otobanda ki tekerleklerini anımsatıyordu.
Fırçanın telleri damaklarıma batarken küçük çocuğun gözlerinde ki çaresizliği anımsadım. Kanına tek bir günah sirayet etmemişken nelerle sınanıyordu. Ödediği neyin kefaretiydi.
Odadan içeriye girdiğimde kimsenin olmadığını fark ettim. Öğle yemeğini yeni yemiştik ve görünüşe göre bugün bize yapacakları eziyette yoktu. Yatağın ayak ucunda bulunan hırkamı badimin üzerine atıp koridora adımladığımda koridorun çokta tenha olmadığını gördüm.
Millet kendi halinde gülüp eğleniyordu. Gözleri benim üzerimde oyalanınca nefretle süzdüler beni. İşte insanoğlu tam olarak böyleydi önce kendi yapamayacakları şeyleri senin de yapamayacağını düşünürlerdi.
