Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı.
İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti.
Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı.
Mantığıyla aşk arasında...
Pusula instagram sayfasını takip edip bana destek olun lütfen. ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba arkadaşlar bu bölümün geciktiğinin farkındayım ancak kitapta ki kurgu ilerlemiş durumda ve ince detay çalışmam gerekiyor. Bu yüzden lütfen bana kızmayın ayrıca bu bölümü de Fatos YMY, pembe_topuk ve galaksi_4 adlı kullanıcılarıma ithaf etmek istiyorum. Anlayışınız için teşekkür ederim keyifli okumalar.
〰️ 〰️ 〰️ 〰️ 〰️ 〰️
Zaman kıymıklar halinde parçalanmış her tarafıma saplanmıştı. Geçen vaktin içerisinde yaşananlar usul usul kalbime girmiş beni farkına varamadan çürütmüştü. İçten içe yaşadığım bu yıkılışın tozları bazı vakitler bakışlarımda uçuşurdu.
Onlar oradan oraya gittikçe duygularım şaha kalkar bin bir tonda ki renkleri ifade eden her hissim ruhumun duvarlarına çarparak patlardı. Bu sebeptendi bir sürü izi içimde taşımam.
Okyanus ise o renkleri yıkayıp tek bir boyuta taşıyan bir güçtü. Aşkımın ifadesi benim dilimi de çoktan aşmıştı. Akrep estirdiği yelle intikamı bana nakşetmişti. Merhametimin her yerine kırgınlığımın mızrakları saplanmıştı şimdi her geçen dakika kan etrafı boyayacaktı.
Asansörden inmiş sol kanatın kapısına doğru giderken içimde giderek büyüyen fırtına gözümün önünü görmemi dahi engelliyordu. Giray elini kolunu koyacak yer bulamayacak biçimde heyecanlıydı ve her şeyi kapının ardında bırakacak gibi duruyordu. Bense yaşadıklarımı atlatamamış yaşayacaklarıma da hazır değildim. Demir kapının önünde durduğumuzda tereddütle gözlerimiz çarpıştı üzerimde ki gereksiz sakinlik yerinden sökülmüş aksine yerini büyük bir endişe kaplamıştı.
"Okut artık kartı daha fazla burada kalamayız." dediğimde başıyla beni onaylayıp derin bir nefes eşliğinde kartı okuttu.
Aradan geçen birkaç saniye sürekli arkamıza bakmış kimsenin gelip gelmediğini kontrol edip durmuştuk. Nihayet kapı açıldığında rahatlasam da nereye gideceğimizi bilmediğim bu alanda etrafıma bakınıyordum.
"Mine mavi alanda olduğunu söylemişti." derken Giray ilerde duvarda asılı olan dijital haritaya bakıyordu, "İşte burası." dediğinde parmağını ekranın kenarına doğru bir alana bastırmıştı.
Temkinli ve dikkatli biçimde karşıdan gelen iki robotik görevliye odaklandığımda onlarında bize baktığını gördüm. Rahat davranmaya çalışarak Giray'ın yanına ilerledim ve tebessümle elimi omuzuna koyarken konuştum.
"Şimdi sadece sakin olup haritaya bakmaya devam et iki görevli yanımızdan geçmek üzere."
Giray'ın bana kayan gözlerinde ki bebekler büyüdüğünde bozuntuya vermeden haritaya çevirdim gözlerimi. Mavi alan dediği alan isminde ki renkle yanıp duruyordu nokta halinde, o kadar da uzak olmamamız sadece şanstan ibaretti.
