Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı.
İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti.
Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı.
Mantığıyla aşk arasında...
Pusula instagram sayfasını takip edip bana destek olun lütfen. ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Riyakarlığın kuşağından kopup gelen insanoğlu tek bir dakika düşünmeden nankörlük kuyusunda yüzersin. Bilmeden hareket edip günahlarının kefaretini elinin tersiyle itersin. Sen şeytanın vesvesesiyle cennette ki tüm meyvelerden men edilen Ademoğlu zor buldun değil mi doğru yolu. En karanlık günlerde geldi seni var eden. Bilmediğin acıların içerisinde kavrulurken döndü dilin ancak.
Yıllarımı devirdiğim kadının ağzından herhangi bir dinin ibaresine ait tek kelime duymamışken ölüme tek nefes uzaklıkta olmak göğsünü kabartmıştı. Bayan Caroline onu yarattığını düşündüğü varlığa dua ediyordu. Nedense içinde ki inanç duygusu perçinlenmişti. Sorun şuydu ki günün birinde bir nefes uzaklaşamadığı nefsinden dolayı cehennemi boylayacaktı.
İsa kelimesini diline nakış etmişken ölümle burun buruna geldiğinde nasıl da imana geldiğini seyrettim. Elimde ki bıçağı masaya fırlatarak ayaklanmış milletin göz bebeklerine baktım. Hepsi korkar bir ifadeyle bana bakıyordu. Dinsiz olarak tanıdığım kadının diline doladığı şey bir dua olunca kaşlarımı kaldırarak ona göz değdirmeden edemedim.
Sinir sistemim bozulduğundan ellerim de ki damarlar gergiye gelmiş kendilerini belli etmişlerdi. Kuruyan boğazımla yutkundum ve tekrar nefes nefese olan kadına baktım.
"Eğer senin bana öğrettiklerini hayatımda uygulamış olsaydım şuan nefes alıyor olamazdın." dedim büyük bir inançla ve kendi söylediğimi onaylayarak kendime kafa salladım.
Var olma ve hayatta kalma iç güdüsü insanları kendisinden ediyordu. Bazen düşünüyorum da doğmakla ve babamın kanını taşımakla ne gibi bir şey yapmıştım da onun bedelini ödüyordum. Bu acının dinmesi giden kişinin toprağının serinlemesi için rahat bırakılması gerekiyordu.
Babam hiçte öyle yapmamıştı. Bana her baktığında intikam hevesini bilemiş nefretini kaynatmıştı. Nefreti ise annemin çok sevdiği gözlerini yakmış ışığını söndürmüştü. Her şey tam burada kesişiyordu ya bende annem gibi mavinin sahibi bir adama aşık olmuştum.
Kapının tıklatılmasıyla düşüncelerimin önüne kalın bir set örüldü ve ben gerisinde kaldım. Elimi yatağımın üzerinde bulunan sigara paketine atarak bir dal çektim. Ateşin kızıl harı loş odama aydınlık sağlarken nikotin gırtlağımdan aşağıya süzülmüş tüm göğüs kafesimi doldurmuştu.
Karanlıkta kıvrılıp dans eden gri dumanı seyrederken hiç beklemediğim birinin sesini işittim. Yemekte çıkan hengameden sonra odama çekilmiş kapıları bir daha ses duymamak adına kapatmıştım. Biraz olsun sakinleşip agresifliğin kırıntılarını kanımdan süpürmüşken yeni bir adrenaline gerek yoktu.
"Gelebilir miyim?" diyen kişi Giray'dı.
Lastikten kurtardığım saçlarımı geriye atarak sigaramdan bir nefes çektim. Kıvılcımlı acının ciğerlerimle reaksiyona geçip patlaması bir avuç közü göğüs kafesime bırakıyordu sanki. Bunu yaşamayı gerçekten çok seviyordum. Acı insana yaşadığını hissettiriyordu.
