Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı.
İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti.
Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı.
Mantığıyla aşk arasında...
Pusula instagram sayfasını takip edip bana destek olun lütfen. ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Varyasyon içerisinde ki bedenimde bitmez tükenmez değişimler meydana geliyordu. Ateş bende ki karanlığı harlayıp sıçratıyordu merhametimin üzerine. Zamanın gücü yetmiyordu bende bulunan acıyı silmeye. Bir madrabaz edasıyla sızıyordum düşmanımın aldığı nefese.
Çatlıyordu suyun altına gömülü kaleleri. Zarar görüyordu arkasının geri çekmediği temelleri. Sinsilik bir yılan gibi kalıbın içinde kıvrılıyor o her kıvrıldıkça gerçek olmayan ifade örülüyordu. Yüzüme örttüğüm maskemin altından ulaşmaya çalışıyordum adaletin yapıtına.
Karanlığımdan sıçrayan ateş parçaları saplamıştı bıçağı düşmanımın en ince noktasına. Oradan akan kan ödülümdü lakin yüzüme yapışmak üzere olan bu maskeyle özümün yüzüne indiriyordum kırbacı.
Merhametimdi beni anneme benzemekle taçlandıran. Göz yaşlarımdı karanlığıma düşerek onu dağıtıp güneşi doğmasını mümkün kılan. Yalnızlığımdı vicdan yükümü azaltan. Yalnızlıkla ödemiştim anneme borçlu olduğum yükün bedelini.
Afakiydi bu dünyaya yaşamak için değil nefes almak için gelmiştim. Başımdan ipler geçirilmişti ve elimi kolumun kontrolü babamdaydı ben onun en değerli madrabazıydım. Bende ki karanlık onun intikam ateşine serpilecek bir avuç suydu.
"Kan değerlerine baktığımda vitamin oranının önemli oranda düştüğünü görüyorum." diyerek bana döndü ilk geldiğimde benimle ilgilenen çelimsiz doktor.
Sedyeye başımı daha fazla bastırarak kafamı sağa çevirip ona baktım, "Ve şuan altı kilo vermişsin, bu değerler ve kilo kaybın ile vücudunun bağışıklık sisteminin kırılması an meselesi." dediğinde sandalyesinde dönüp kırmızı bültenle ismimin yandığı ekranın altında ki bilgilere göz attı.
Bu sabah aç karnına olacak şekilde buraya getirilmiştik ve şuan sağlık durumlarımız inceleniyordu. Gözlerimi tavana dikerek bir süre öylece seyrettim. Dün gece Amir öyle söyledikten sonra odadan çıkarak beni o hislerle baş başa bırakmıştı.
Benim olduğumdan şüphelenmesini anlıyordum da duş jeli kokmadığımdan işkillenmesi garipti. Yorgunluğum bedenime işlemişti bunu da biliyordum. Şuan bunu yeni öğrenmiştim fakat uzun zamandır bedenimde ki değişimleri sezmiyor da değildim.
Gözlerim bu kadar sese boğuk sağlık bölümünde dahi kapanmak üzereydi. Uyku istiyordu bedenim uzun zamandır o kadar açtı ki iki gram uykuya. Sızlayan gözlerim sulanmaya başladığında birinin benimle konuştuğunu duydum.
"Bunlar sana vereceğim kan ilaçları ve bunlar da diyabet ilaçların."diyen doktor cam şişeleri masasının üzerine koyup ekrana kayıt düşmeye başladı.
"Beni duyuyor musun Mislina?"dediğinde ilgili bir tavırla arkasını dönerek bana bakmıştı. Cevap vermediğimden dolayıydı.
"Anladım." derken sedyeden inerek kan alındığı için sızlayan kolumu ovaladım. Umarım yarım saat sonra yapılacak deneyde verdiğin kan ilaçlarının da bir faydası dokunur doktor.
