Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı.
İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti.
Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı.
Mantığıyla aşk arasında...
Pusula instagram sayfasını takip edip bana destek olun lütfen. ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zamanın pervanesinden çıkmış hisler vardı içimde. Bulanık bir suya benziyordum şimdi üzerine hangi taşı atarsan at fark edilmeyecek kadar karmaşıktım. Yapmak istediğin her müdahaleye cevapsızdım sessizliğime münhasırdım.
Varlığım ya vardı ben göremiyordum derin bakışlarının ufkunda ya da zaman silmişti varlığımı gözlerin de. İçimde destan yazdığım bir aşkın ritüelini devam ettiriyordum yine hiç sıkılmadan bir an olsun vazgeçmeden azimle dua edip ona sığınır gibi ve fark etmeden onda kaybolurcasına. Bulandığım yerde durulmaya çalıştım. Yıkıldığım yerin sıvalarının doldurulmasını bekledim.
Harabeydim gözler ile içime ışık olmasını umdum. Umduklarım bende kaldı yaşananlar geleceği sildi geçmişi kurban etti.
"Mislina Ela'nın başını sürekli dertten kurtaran kız. Sana bahsettim diye hatırlıyorum." dedi Can masaya doğru konuştuğunda.
Omzumda varlığını sürdüren güçlü el canımı yakmayı bırakmıştı ancak acıyla sızlıyordu kemiklerim. Gözlerim odağını çekmişti ancak Kutsal'la karşılaşmayı da tahmin etmiyordu. Sönük gözlerin de tutuşan öfkenin kıvılcımları harlanmış her an üzerime dökülecekmiş gibi duruyordu.
"Sonunda adını öğrenebilme şerefine eriştik." dediğinde omuzumda ki parmaklar hareketlenerek sıkmaya başladı.
Ses tonunda ki bariz alay küçümseme ile doluydu.
"Mislina diğerleri gibi normal ve sıradan bir kız. Bu kadar merak uyandırıcı bir tarafı yok." derken Kutsal yüzün de bulunan zoraki gülümsemeyle konuşuyordu. Sanki sinek vızıldıyordu.
Kıskançlığın hararetine kapılmış bir vaziyette çakmak çakmak olmuştu. Onun çocuksu tavırlarına göz dahi devirmeden bedenimde hüküm süren ellere ters bir bakış attım. Omzumu kibar olmayacak şekilde silktiğimde eli zor olsa da bedenimden kopmuştu.
Sandalyeden kalktığım esnada masada bulunan herkesin anlamaz gözlerle beni süzdüğünü biliyordum. Bir bıçak kadar keskin bakışları soluk borumun üzerinde volta atarken içimde bilmediğim notalar yazılıyordu acının yeni ritmine. Çarpılan daha doğrusu sarsılan göz bebeklerimle yüzüne baktığımda ifadesiz bir yarenlik dalgalanıyordu suretinde.
"Her şey için teşekkürler."derken Can ile göz teması kurmayı özellikle akıl etmiştim.
Geçmek için çekilmesini beklerken önüm de engel oluşturan bedenine baktım. Adımlarımın altına bıçaklar döşenmişti ve her adımımda içimden iç çekiliyordu. İlmek ilmek sökülüyordum geçmişimin rehaveti önünde. Işıkları yanıp sönen bir evdim yine ne ışık saçabiliyordum ne de karanlığa sığabiliyordum.
